tag:blogger.com,1999:blog-10522304998733689392024-03-19T10:39:27.577+06:30မိုးျပာေရာင္ အိပ္မက္မ်ားေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.comBlogger94125tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-52298144215734311952010-04-15T11:52:00.006+06:302010-04-15T13:39:40.537+06:30အတိတ္ကသၾကၤန္ (၂)<span style="font-size:100%;">ဒီလိုႏွင့္.. က်မတို႔ ခရီးသြားကားႀကီးလည္း ရန္ကုန္မွ စတင္ထြက္ခြာလာၿပီ..။ စထြက္ကတည္းက သၾကၤန္သီခ်င္းေခြေတြ တစ္ေခြၿပီး တစ္ေခြ ဖြင့္လာလိုက္တာ.. ထမင္းစားရပ္ၿပီး.. ျပန္ထြက္ေတာ့.. ေမွာင္စပ်ိဳးေနၿပီ..။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အလင္းေရာင္လည္း ကြယ္ေပ်ာက္ၿပီး.. အေမွာင္ေတြက ခ်င္းနင္း၀င္ေရာက္လာေတာ့သည္..။ ခရီးသည္ေတြလည္း ေမွးတဲ့သူေမွး.. ေငးတဲ့သူေငးႏွင့္..။ ညနက္လာသည္ႏွင့္အမွ် ကားေပၚက သီခ်င္းသံေတြလည္း ေပ်ာက္ကုန္ၿပီ..။ ထြန္းထားသည့္ မီးေရာင္လည္း မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့သာ က်န္ေတာ့၏။ ။ က်မ ေဘးမွာလည္း.. အေဒၚက အိပ္ေမာက်ေနၿပီ..။ ထိုင္ခံုေပၚတြင္ ဘယ္လိုမွ မအိပ္တတ္ေသာ က်မကေတာ့.. ဘယ္ေလာက္ညဥ့္နက္လာလာ.. အိပ္မရခဲ့ပါ.။ ပ်င္းရင္ နားေထာင္မယ္ဆိုၿပီး အိမ္က သြင္းလာခဲ့သည့္.. mp3 ထဲက သီခ်င္းေတြလည္း နားေထာင္အားႀကီးလို႔.. ဘယ္ႏွေခါက္ ျပန္ေက်ာ့မိမွန္းေတာင္ မသိေတာ့..။ နားေတြ ပူလာၿပီး.. ထပ္နားေထာင္ခ်င္စိတ္လည္း မရွိေတာ့ပါ..။ ကားေပၚက လူေတြထဲမွာေရာ က်မလိုလူမ်ား ရွိမလားဆိုတဲ့ အေတြးႏွင့္ လိုက္ၾကည့္မိသည္..။ နားၾကပ္ကို နားမွာတပ္ထားေသာ “သူ” တစ္ေယာက္သာ အိပ္မေပ်ာ္ေသးဟန္ တူသည္..။ အျပင္ဘက္မွာလည္း.. ေငြလမင္း၏ အလင္းေရာင္ပ်ပ်သာ က်န္ေတာ့၏။ ။ </span><br /><span id="fullpost"><br /><span style="font-size:100%;">ဆရာမ ဂ်ဴးကေတာ့.. လေရာင္၏ ဖမ္းစားမႈ တဲ့....။ က်မေရာ.. လေရာင္၏ ဖမ္းစားျခင္းကို ခံစားခ်င္ပါလား..။ က်မ မသိပါ..။ က်မ၏ ဦးေႏွာက္ႏွင့္ ႏွလံုးသားသည္.. အခ်င္းခ်င္း အကြာအေ၀းတစ္ခုမွ် ေ၀းကြာေနပါသည္..။ က်မႏွင့္ အနီးဆံုးေနရာတြင္ ရွိေနသည္က ႏွလံုးသားလား .. ဦးေႏွာက္လား.. မသိပါ..။ က်မ သိသည္ကေတာ့.. ေဒါသမ်ား ကင္းေ၀းေနသည့္ သူ႔မ်က္ႏွာသည္.. ျမတ္ႏိုးစရာအလြန္ေကာင္းသည္ ဆိုတာပင္...။<br /></span><br /><br />မနက္ေစာေစာမွာ.. က်မတို႔ ေတာင္ႀကီးကို ေရာက္သည္..။ ေမြးကတည္းက ရန္ကုန္မွာ ေနခဲ့သူမို႔.. ရွမ္းျပည္၏ ရာသီဥတုသည္.. က်မအတြက္ စိမ္းသက္ေသာ.. ႏူးညံ့မႈကို ေပးပါသည္..။ ခ်ယ္ရီပန္းေတြ.. လိႈင္လိႈင္ပြင့္ေနေသာ.. ရွမ္းေျမကို က်မခ်စ္သည္..။ ေအးစက္စက္ တိုက္ခတ္ေသာ ေလညင္းေလးေတြကိုလည္း က်မ ျမတ္ႏိုးသည္..။ ေျမနီလမ္းေလးေတြမွာ ေအးေအးလူလူ လမ္းေလွ်ာက္ရသည့္ အရသာကို ႏွစ္သက္သည္..။ ျမင္ျမင္သမွ် အရာအားလံုးသည္ က်မအတြက္ ႏွစ္လိုစရာေတြခ်ည္းသာ..။<br /><br />(ဆက္ရန္)<br /></span>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-76694392852136255612010-04-14T09:52:00.003+06:302010-04-14T11:23:46.967+06:30အတိတ္က သၾကၤန္<span style="font-size:130%;"><span style="font-family:WinInnwa;">oMuFef...<br /><br />oMuFefqdkwmukd pOf;pm;rdvdkufonfESifh olrpdwfawGu twdwfqDudk ysHYvGifhoGm;wwfonf/ MumcJhNyDyJ../ arhazsmufypfcJhcsifayrJh.. arh</span></span><span style="color: rgb(0, 0, 0);font-family:WinInnwa;font-size:130%;" >zdkYvnf; twwfEdkifqHk; BudK;pm;cJhayrJh ckxd rarhEdkifwmuawmh olr nHhvdkYyJ jzpfrnf xifonf./ wpfckaom oMuFefrSmaygh....................... /<br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:Verdana;">***</span></span></span><br /><span id="fullpost"><br /></span><span style="color: rgb(0, 0, 0);font-family:WinInnwa;font-size:130%;" ><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:Verdana;"><br /><br /><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:WinInnwa;">eufjzefcgqdk&if oMuFeftBudKaeY a&mufawmhr,fqdkwm.. pOf;pm;vdkufwdkif; usr &TifjrL;oGm;wwfonf../ [kwfw,fav../ azazu 'DESpf oMuFefusvQif usr tvGefoGm;csifaom awmifay:a'oodkY c&D;xGufcGifh ay;rnf[k uwday;xm;aomaMumifh jzpfonf../ odkYayr,fh azaza&m arara&m rtm;ojzifh xdkc&D;udk usr ta':rdom;pkESifhom oGm;&rnfjzpfonf../ bmyJjzpfjzpf c&D;xGuf&rnfhtwGuf usr tvGefaysmfygonf./ at;aom &moDOwkudk ESpfoufaom usrtzdkY &Srf;jynfodkY oGm;&rnfh c&D;onf pdwf0ifpm;p&m tvGefaumif;vSygonf../ pdwf0ifpm;p&m aumif;onfhc&D;wGif &SifckefvIyf&Sm;&rnfh wzef aMuuGJ0rf;enf;&rnfh jzpf&yfwdkY </span></span></span></span></span><span style="color: rgb(0, 0, 0);font-family:WinInnwa;font-size:130%;" >ay:aygufvmrSmudkvnf; usr rodcJhyg../<br /><br />usr c&D;oGm;vQif vdktyfrnfh t0wftpm; toHk;taqmifwdkYudk araru nuwnf;u jyifqifxkyfydk;ay;cJhonf../ arar rygbJ oGm;&rnfh yxrqHk; c&D;jzpfojzifh araruvnf; pdwfrcsEdkifbJ usrtm; [dk[mawmh rvkyfeJY.. 'gawmh owdxm;aemf.. a':av;ajympum;udk em;axmif ponfjzifh trsdK;rsdK; rSmMum;aeawmhonf../ usruawmh.. ararrSmorQudk w[kwf[kwfeJY.. acgif;ndwfaeNyD;.. oGm;rnfhc&D;bufom pdwfa&mufaecJhonf../ </span><span style="color: rgb(0, 0, 0);font-family:WinInnwa;font-size:130%;" ><br /><br />aeYvnf12em&DwGif um;xGufrnf jzpfojzifh 11em&Davmufuwnf;u tdrfu xGufvmMuonf../ um;*dwfa&mufawmh.. 11em&DcGJaeNyD../ usrwdkY pD;&rnfh um;u ta,muf50 qefYaom c&D;oGm;um;BuD;../ tpp olwkdYpDpOfxm;onfhtwdkif; udk,fu vdkuf</span><span style="color: rgb(0, 0, 0);font-family:WinInnwa;font-size:130%;" >½HkrdkY tqifrajyp&mawmh odyfMuHKrnfrxifyg../ 'Dvdkvnf; roGm;zl;onfh usruawmh aysmfjrL;aeonfom../ 12em&Dvnf; xdk;aeNyD.. um;u ckxdrxGufao;../ vrf;nTeftrBuD;awGudk Munhfvdkufawmh.. olwdkYvnf; warQmfarQmfESifh.../ </span><span style="font-family:WinInnwa;font-size:130%;color:#000000;"> usrwdkY aemufwef;u cHkrSmvnf; wpfa,mufvGwfaeonfav../ </span><span style="font-family:WinInnwa;font-size:130%;color:#000000;">'DcHku vlyJ jzpfrnf xifonf./<br /></span><br /><span style="color: rgb(0, 0, 0);font-family:WinInnwa;font-size:130%;" ><br />]] [dkrSm vmNyD.. vmNyD }} qdkwJh toHudk Mum;onfESifh wNydKifeuf .. toHMum;&mbufodkY vSrf;Munhfvdkufrdonf../<br /></span><span style="font-family:WinInnwa;font-size:130%;color:#000000;"><br />usr yxrqHk; owdxm;rdonfuawmh.. plykwfykwf rsufESmwpfckyJ jzpfonf../ wavmuvHk;udk tvdkrus jzpfaeonfh rsufESm.../ jzLvGef;aom tom;t&nfrSm.. aeumrsufrSeftrnf; wyfxm;aom xdkolrSm wrsdK;awmh MunhfvdkYaumif;ygonf../ olYrdom;pkudk pdwfwdkae[ef&Sdaom xdkolonf.. usrwdkY cHkwef;aemufwGif.. ae&m&ygonf../ tjrifuwfpdwfw0uf oabmuspdwf w0ufESifh olYudk pdwf0ifwpm; ai;aevdkufonf../ </span><br /><span style="color: rgb(0, 0, 0);font-family:WinInnwa;font-size:130%;" ><br />I(quf&ef)<br /></span>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-57842257200791540332008-06-25T07:55:00.007+06:302008-06-25T08:14:00.997+06:30အလိုက်<p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >ခ်စ္သူ.. မလုိက္ခ်င္လည္း ေနရစ္ပါေတာ့<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >မင္းလိုက္ခ်င္ေအာင္ ေခၚႏိုင္တဲ့အင္အား<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >ငါ့မွာ မရွိေတာ့လို႔ပါ.။</span></p><span id="fullpost"><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" ><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"> </p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-size:100%;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:10;" >မျပံဳးခ်င္လည္း ထားလိုက္ပါေတာ့<o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-family:Zawgyi-One;">မင္းအျပံဳးကို ျမင္ရဖို႔ကံ<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ငါ့မွာ ပါမလာဘူးလို႔ဘဲ မွတ္ယူလိုက္ပါ့မယ္.။</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><br /><span style="font-family:Zawgyi-One;"> <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-family:Zawgyi-One;">မခ်စ္ခ်င္လည္း မုန္းလိုက္ပါေတာ့<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-family:Zawgyi-One;">မင္းအမုန္းကို ရင္၀ယ္ပိုက္ရင္း<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ေနတတ္ေအာင္ ေနသြားပါ့မယ္.။</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><br /><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-family:Zawgyi-One;">မဆံုခ်င္လည္း ေရွာင္သြားပါေတာ့<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ေတြ႕ခဲ့ရင္ေတာင္ <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-family:Zawgyi-One;">မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးပါ့မယ္.။</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><br /><span style="font-family:Zawgyi-One;"> <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-family:Zawgyi-One;">အရာအားလံုးကို မင္းအလိုက် ျဖစ္ေစရင္း<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-family:Zawgyi-One;">မင္းအတြက္ေတာ့ ငါဟာ အရံလူတစ္ေယာက္ပဲေပါ့.။ <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p><br /><p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"></p></span>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-11225483722049828852008-06-25T07:27:00.004+06:302008-06-25T07:36:33.804+06:30Life clockWhile the life clock starts to go,<br />with blissful cry to earth, reach our soul.<br /><br />Seconds and minutes we pass through,<br />with joy and happiness in our youth.<br /><br />As the time goes we don't know,<br />be a man seems meaningful.<br /><br />Ticks and ticks our life clock runs,<br />we don't realize our time little left.<br /><br />Months and years don't wait for us,<br />to the old man we become.<br /><br /><div style="text-align: justify;">သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ သေဘာက်လို႔ အားလံုးဖတ္ရေအာင္ ဘေလာ့ဂ္ေပၚ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။</div>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-63369365976845394892008-05-31T20:43:00.000+06:302008-06-02T21:01:38.485+06:30က်မႏွင့္bed sideစာေမးပြဲ<span style="font-size:100%;"><img src="file:///C:/DOCUME%7E1/user/LOCALS%7E1/Temp/moz-screenshot.jpg" alt="" /><img src="file:///C:/DOCUME%7E1/user/LOCALS%7E1/Temp/moz-screenshot-1.jpg" alt="" /></span> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္<span style=""> </span>အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ<span style=""> </span>alarmျမည္သံတစ္ခု၏ လႈပ္ႏိႈးျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္။ နာရီကုိၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္၅နာရီတိတိ..။<span style=""> </span>အရင္ေန႔ေတြကဆိုရင္ေတာ့ <span style=""> </span>ဒီအခ်ိန္ဆို က်မတစ္ေယာက္ အိပ္လုိ႔ေကာင္းတုန္း။ <span style=""> </span>ယခုေတာ့ မထလို႔လည္း မျဖစ္ပါ။ alarm ကိုပိတ္ၿပီး<span style=""> </span>ျပန္အိပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ကို<span style=""> </span>ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး<span style=""> </span>အိပ္ရာက ထဖို႔ျပင္လိုက္သည္။<span style=""> </span>မထလို႔လည္း မျဖစ္ပါ။<span style=""> </span>ဒီေန႔<span style=""> </span>က်မစာေမးပြဲ<span style=""> </span>ေျဖစရာရွိသည္။ <span style=""> </span>ေျဖရမည့္ စာေမးပြဲမွာလည္း<span style=""> </span>အရင္တုန္းကလို<span style=""> </span>ေမးခြန္းေပးၿပီး<span style=""> </span>အေျဖစာရြက္မွာ ကိုယ္ရသမွ် ခ်ေရးရေသာ စာေမးပြဲမ်ိဳး မဟုတ္ေခ်။ သက္ရွိထင္ရွား ေ၀ဒနာသည္ လူနာမ်ား၏ ခံစားေနရေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေမးျမန္းၿပီး စမ္းသပ္သင့္သည္မ်ားကို စမ္းသပ္ကာ ေရာဂါနာမည္ကို အေျဖထုတ္ရေသာ စာေမးပြဲမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ထုိစာေမးပြဲမ်ိဳးကို<span style=""> </span>လူနာႏွင့္ ကိုယ္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေျဖရလွ်င္ေတာ့ သိပ္ေၾကာက္စရာ မရွိေပမယ့္ ယခုေတာ့ က်မတို႔လုပ္သမွ် ၊ ေမးသမွ်ကို ဆရာက ထိုင္ၾကည့္ေနမည္ ျဖစ္သျဖင့္<span style=""> </span>ေၾကာက္ရြံ႔မႈကေတာ့ ေျပာစရာေတာင္ မလိုပါ။<o:p></o:p></span></span></p> <span id="fullpost"> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> </p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီး နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၅နာရီ၁၀မိနစ္..။<span style=""> </span>ဆရာေတြက ေဆးရံုကို ၇နာရီခြဲအေရာက္ လာရမည္ဟု မွာထားသျဖင့္ က်မမွာ စာၾကည့္ဖို႔အခ်ိန္က<span style=""> </span>၁နာရီေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွိသည္။<span style=""> </span>ဒီ၁နာရီေက်ာ္မွာ က်မၾကည့္ရမည့္ ေက့စ္(case)ေတြက အေတာ္မ်ားသည္။<span style=""> </span>ညတုန္းက ၾကည့္ထားသည့္<span style=""> </span>စာေတြကလည္း ေသခ်ာမွတ္မိရဲ႕လား မသိ။ <span style=""> </span>စာေတြက အလြတ္က်က္လို႔လည္း မရ။ ေလ့က်င့္ရန္လည္း လူနာက အိမ္မွာမရွိသျဖင့့္္<span style=""> </span>အေတာ္စိတ္ရႈပ္ဖို႔<span style=""> </span>ေကာင္းေလသည္။ အိမ္က ေမာင္ေလးကို စမ္းၾကည့္မယ္ဆိုေတာ့လည္း<span style=""> </span>ေမာင္ေလးက အစမ္းမခံ။<span style=""> </span>ညတုန္းကဆို က်မတစ္ေယာက္ ကိုယ့္အျဖစ္ကိုယ္ ရယ္လည္းရယ္ခ်င္၊ စာကလည္း မရသျဖင့္ ငိုလည္းငိုခ်င္ႏွင့္<span style=""> </span>ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရူးမ်ားေနသလားေတာင္ ထင္ရသည္။ <o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">ရွိသမွ် စာအုပ္္ေတြကို<span style=""> </span>ဟိုလွန္ဒီလွန္ႏွင့္ ဘယ္ဟာဖတ္လို႔ ဖတ္ရမွန္းမသိႏွင့္ ၆နာရီထိုးသြားေလသည္။ ဘုရားရွိခိုး ပရိတ္ေတြရြတ္ၿပီး ေဆးရံုသြားရန္ ျပင္ဆင္လုိက္သည္။ စာေမးပြဲေျဖဖို႔ အခ်ိန္ေတြ နီးလာေလေလ၊ လူကစိတ္လႈပ္ရွားလာေလေလပါပဲ..။ မနက္စာလည္း ဘယ္လိုမွစားမ၀င္။ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေတာင္ မနည္းကုန္ေအာင္ေသာက္ရသည္။<span style=""> </span>၇နာရီထိုးေတာ့ က်မသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က လာေခၚလို႔ ေဆးရံုသြားလိုက္သည္။ <o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">က်မတို႔စာေမးပြဲေျဖမည့္ ၀ပ္(ward)ရွိရာ အထပ္ကို သြားေတာ့ ေလွခါးကို တက္လိုက္သည္ႏွင့္ ျမင္ရသည္က လူနာေစာင့္မ်ား.။ က်မတို႔စာေမးပြဲေျဖစရာ ရွိသျဖင့္ လူနာေတြႏွင့္ မေတြ႔ရဘဲ<span style=""> </span>အျပင္မွာထိုင္ေစာင့္ေနၾကဟန္ တူသည္။ ward ထဲ၀င္မည့္<span style=""> </span>အ၀င္အ၀မွာေတာ့ “တာ၀န္မွအပ မ၀င္ရ” ဟုဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ထားသည္။ အထဲကို၀င္သြားေတာ့ ေတြ႕လိုက္ပါၿပီ။ က်မတို႔သူငယ္ခ်င္းမ်ား။ ၀ပ္ထဲကို ေပးမ၀င္သျဖင့္ အ၀င္အ၀မွာပင္ အဖြဲ႔လိုက္ မတ္တပ္ရပ္လို႔ <span style=""> </span>စာအုပ္ေလးေတြ ကိုင္သူကကိုင္..။ မေသခ်ာသည္မ်ားကို အခ်င္းခ်င္း ေမးသူကေမးႏွင့္<span style=""> </span>လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္ေနၾကသည္။ အားလံုးကေတာ့ စိတ္ပူေနေသာ မ်က္ႏွာထားေလးမ်ားႏွင့္.။<span style=""> </span>အရင္တုန္းက လူငယ္ဆန္ဆန္၀တ္ေသာ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္ေလးေတြ ကလည္း ယခုေတာ့ အက်ီၤအျဖဴ၊ ပုဆိုးေလးေတြ ၀တ္သူက၀တ္၊ စတိုင္ပင္ႏွင့္ လူၾကီးလူေကာင္းဆန္ဆန္ ၀တ္သူက၀တ္ႏွင့္ ဆရာသေဘာက်ျဖစ္ေစဖို႔ အတတ္ႏို္င္ဆံုး ျပင္ဆင္ထားၾကသည္။ အရင္က ေခတ္ဆန္ဆန္ ၀တ္တတ္ေသာ ေကာင္မေလးေတြလည္း ယခုေတာ့ ရိုးရိုးယဥ္ယဥ္ေလးေတြႏွင့္ ဆရာေတြ အမွတ္ေပးခ်င္စရာ ျဖစ္ေအာင္ ၀တ္ဆင္ထားၾကသည္။ <span style=""> </span>က်မတို႔အား စာေမးပြဲစစ္မည့္ ဆရာေတြကလည္း တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ေရာက္လာၾကသည္။ သေဘာေကာင္းသည့္ ဆရာျဖတ္သြားလွ်င္ ဒီဆရာႏွင့္ ေျဖရပါေစဟု ဆုေတာင္းၿပီး ေဒါသၾကီးေသာ ဆရာျဖတ္သြားလွ်င္ေတာ့ ဒီဆရာႏွင့္ မေျဖရပါေစနဲ႔ဟု ဆုေတာင္းရတာလည္း အေမာ..။ <o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">သူငယ္ခ်င္းေတြ အခ်င္းခ်င္း ေမးျမန္းေဆြးေႏြးလို႔မွ မၿပီးေသး..။ ေဟာက္စ္ဆာဂ်င္အကိုၾကီးေတြက က်မတို႔ ခံုနံပါတ္ေတြ ေရးထားေသာ A4စာရြက္ေတြကိုင္ၿပီး ထြက္လာၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ က်မတို႔ ခံုနံပါတ္မ်ားကို တစ္ေယာက္ခ်င္း ေခၚေတာ့သည္။ ခံုနံပါတ္အေခၚခံရေသာ လူမ်ားက ဂ်ဴတီကုတ္ေတြ၀တ္၊ စာေမးပြဲတြင္ လိုအပ္သည္မ်ားကို ယူကာ ၀ပ္ထဲကို ၀င္ရေတာ့သည္။ <span style=""> </span>၀ပ္ထဲမွာလည္း က်မတို႔အျမဲျမင္ေတြ႔ရသလို<span style=""> </span>ရႈပ္ရွက္ခတ္မေနဘဲ<span style=""> </span>လူနာေတြကလည္း ၀တ္စံုဆင္တူေတြ ၀တ္ၿပီး တိတ္ဆိတ္ေနၾကသည္။ နဂိုကတည္းက ေၾကာက္ေနေသာ က်မကေတာ့ အလြန္အမင္း စိတ္လႈပ္ရွားက ငိုခ်င္သလိုလိုေတာင္ ျဖစ္မိသည္။ <o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">၀ပ္ထဲမွာ လူစံုၿပီဆိုတာႏွင့္ ေျဖရမည့္ ကုတင္နံပါတ္ကို မဲႏိႈက္ရေတာ့သည္။ က်မအလွည့္ေရာက္လို႔ ႏိႈက္လုိက္ေတာ့ F5တဲ့.။<span style=""> </span>နံပါတ္ေတြက A1, A2, B1, B2 စသျဖင့္ စီထားေသာေၾကာင့္ က်မက ၅ေခါက္ေျမာက္မွာ ေျဖရမည္ျဖစ္သည္။<span style=""> </span>မဲေတြအားလံုး ႏိႈက္ျပီးသြားေတာ့ ေဟာက္စ္ဆာဂ်င္ေတြက သူတို႔နဲ႔ ဆိုင္ရာအုပ္စုေတြကို တစ္ေယာက္စီေခၚသြားေရာ.။ အားလံုးလည္း ျပင္ဆင္ၿပီးေရာ စာေမးပြဲစစ္မည့္ ဆရာက A1, B1 , C1,.. စတဲ့ 1 ေတြကို ေခၚေတာ့တာပဲ..။<span style=""> </span>သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျဖေနသည္ကို က်မတို႔က လွမ္းျမင္ေနရသည္။ သူတို႔ေျဖေနတာကို ၾကည့္ၿပီး က်မေတာ့ လက္ဖ်ားေျခဖ်ားေတြ ေအးလာသည္။ ေခါင္းထဲမွာလည္း စာေတြလည္း ဘာမွမရွိေတာ့ဘဲ ရင္ေတြကလည္း တလွပ္လွပ္ခုန္လို႔..။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း “ျဖစ္ခ်င္ဦးဟဲ့ ဆရာ၀န္” ဆိုၿပီး ေရရြတ္လို႔.။ <o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">သိပ္မၾကာလုိက္ပါ.။ က်မတို႔ 5 ေတြကို အဖြဲ႔ရဲ႕ေဟာက္စ္ေတြက လာေခၚသည္။ က်မကို လူနာဆီ ပို႔ေပးၿပီး ျပန္ထြက္သြားေရာ.။ သူတို႔ေပးထားသည့္ ၁၀မိနစ္အခ်ိန္အတြင္း က်မကေတာ့ လူနာကို ေမးျမန္းလို႔.။ လူနာအေဒၚၾကီးက က်မအေမအရြယ္ေလာက္ပဲ ရွိဦးမည္။ ႏွာေခါင္းပိုက္လည္း သြင္းထားၿပီး နာရသည့္အထဲ က်မေမးသမွ်ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေျဖေပးသည္။ ေမးရင္းႏွင့္မွ က်မအလြန္ပိုင္ေသာ ေက့စ္မွန္း သိလုိက္သည္။ အဲဒီ့ေတာ့မွ စိတ္လႈပ္ရွားေနတာေတြ နည္းနည္းေလ်ာ့က်ၿပီး စိတ္ေအးလက္ေအး ေမးျမန္းႏို္င္ေတာ့သည္။ <o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">က်မေမးလို႔ ၁၀မိနစ္လည္း ျပည့္ေရာ ဘဲလ္တီးသံကို ၾကားလိုက္သည္။ ဘဲလ္တီးလိုက္သည္ႏွင့္ က်မအား စာေမးပြဲစစ္မည့္ ဆရာက အမွတ္ေတြေရးသည့္ ဖိုင္ၾကီးကိုင္လုိ႔ က်မနားေရာက္လာေလသည္။ အျခားဆရာေတြကိုေတာ့ က်မျမင္ဖူး၊ စာသင္တာနားေထာင္ဖူးေပမယ့္ ဒီဆရာကို ျမင္ေတာင္မျမင္ဖူးပါ.။ အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ျမင့္ျမင့္ႏွင့္ ဆရာၾကီးမွာ ဗမာႏွင့္ေတာင္ သိပ္မတူလွပါ.။ က်မကလည္း သင္ထားသည့္အတိုင္း ဆရာ့ကို “မဂၤလာပါ”လို႔ ႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္။<span style=""> </span>ၿပီးသည္ႏွင့္ က်မမွာ စမ္းသပ္တာကိုပဲ လုပ္ျပရမလား.။ က်မေမးထားသည့္ history ကိုမ်ား ျပန္ၿပီး ေျပာျပရမလားႏွင့္ မေ၀ခြဲႏို္င္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ က်မက စမ္းသပ္ျပမည္ဟု စိတ္ကူးၿပီး လူနာကို ခြင့္ေတာင္းရံုပဲ ရွိေသးသည္။ “ခင္ဗ်ားက ဘာလုပ္မလုိ႔လဲ” ဟူေသာ ဆရာ့အသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ အသံၾကားတာႏွင့္ က်မတစ္ေယာက္ လန္႔ျဖန္႔သြားၿပီး ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းေတာင္ မသိ.။ ေနာက္ေတာ့မွ က်မေမးထားသည့္ history ကိုျပန္ေျပာခိုင္းမွန္း သိသျဖင့္ က်မမွာ အစက ျပန္ေျပာရေတာ့သည္။ <o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">History ကိုေျပာေနစဥ္အတြင္း က်မက တစ္ခုေျပာလိုက္၊ ဆရာက စိတ္တုိင္းမက်လုိက္.။ ဆရာက စိတ္တိုင္းမက်ေလ၊ က်မက ပိုပိုၿပီး ေၾကာက္လာေလႏွင့္ လံုးလည္ခ်ာလည္ကို လိုက္ေနေတာ့သည္။ က်မေျပာလိုက္လို႔ ဆရာက ေခါင္းတစ္ခ်က္ခါတို္င္း က်မမွာ ရင္တစ္ခ်က္တုန္ကာ ေအာင္ပါ့မလားဟု ပိုပိုၿပီး စိုးရိမ္လာသည္။ က်မၾကားဖူးထားသည္ကေတာ့ surgery ေျဖလွ်င္ ေအာင္ႏႈန္းက သံုးပံုတစ္ပံုပဲ ရွိသည္တဲ့.။ ဒါဆို အခုေျဖေနသည့္ က်မတို႔အားလံုးတြင္ ၁၀ေယာက္ေျဖမွ သံုးေယာက္သာ ေအာင္ႏိုင္သည္ေပါ့.။<span style=""> </span><o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">စာသင္တုန္းကေတာ့ ဆရာေတြကို ျပန္ေျပာျပလွ်င္ အဂၤလိပ္လို ေျပာရမည္ဟု သင္ထားေပမယ့္ ယခုေတာ့ က်မမွာ အဂၤလိပ္လိုမေျပာႏွင့္ .။ ျမန္မာလိုေတာင္ အသံထြက္ေအာင္ မနည္းေျပာရေလသည္။ အရင္တုန္းက ဒူးတုန္ေအာင္ ေၾကာက္ရသည္ဆိုသည္ကို စကားတစ္ခုအေနႏွင့္သာ ၾကားဖူးခဲ့သမွ် အခုေတာ့ က်မတကယ့္ကို ဒူးတဆတ္ဆတ္တုန္ေနပါသည္။<span style=""> </span>ေတာ္ေသးတာက ေၾကာက္ၿပီး အေၾကာင္းအရာအားလံုးကို ေမ့မသြားဘဲ ဆရာက ေမးလိုက္လွ်င္ေတာ့ ျပန္ၿပီးအစေပၚလာသည္။<span style=""> </span>သို႔ေသာ္ က်မရဲ႕ည့ံခ်က္က အားလံုးကို အစီအစဥ္တက် ထြက္လာျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ<span style=""> </span>ဟိုကတစ္စ၊ ဒီကတစ္စႏွင့္သာ ေျဖရေလသည္။ အဲဒီ့အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ တစ္မိနစ္၊ တစ္မိနစ္မ်ား အေတာ္ကို ကုန္ခဲလွသည္။ <span style=""> </span>စာေမးပြဲေျဖရသည္မွာ history ေမးျခင္းႏွင့္ စမ္းသပ္ျပျခင္းတို႔ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဆရာကေတာ့ က်မအား စာေမးျခင္းတစ္ခုကိုသာ လုပ္ေလသည္။ စမ္းလည္း ေသခ်ာမစမ္းခိုင္းဘဲ စမ္းရမည့္အရာမ်ားကိုသာ ေမးျမန္း၊ အျခားက်မ သိတာေတြေရာ မသိတာေတြေရာ ေမးျမန္းေနေတာ့တာပါပဲ.။ <span style=""> </span>သိတာေတြက် ေျဖၿပီး မသိတာေတြက် ရႊီးေျဖလိုက္၊ ရမ္းေျပာလုိက္ႏွင့္ ဘဲလ္သံၾကားဖို႔သာ စိတ္ေစာေနသည္။<span style=""> </span>စမ္းသပ္ရမည့္အရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိသည့္အထဲမွ ဆရာက က်မအား တစ္ခုတည္းကို စမ္းျပခိုင္းေလသည္။ က်မစမ္းျပလုိ႔လည္း ျပီးေရာ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ဘဲလ္တီးသံကို ၾကားလုိက္ရသည္.။ <o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">က်မလည္း<span style=""> </span>လူနာႏွင့္ ဆရာ့အား ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္လာလုိက္သည္။ ဆရာကေတာ့ အမွတ္ေပးတဲ့ ဖိုင္လ္ထဲမွာ တစ္ခုခုေတာ့ ေရးလိုက္သည္။ က်မေျဖသမွ်ကို အစအဆံုး ျမင္ရၾကားရေသာ ေဟာက္စ္အမၾကီးကေတာ့ က်မပခံုးကို ဖက္ၿပီး “ညီမဒီေလာက္ေျဖႏို္င္တာ ေအာင္မွာပါ” ဆိုျပီး အားေပးလိုက္သည္။ အျပင္လည္း ေရာက္ေရာ ေျဖၿပီးသား က်မသူငယ္ခ်င္းက က်မကို ေစာင့္ေနၾကသည္။<span style=""> </span>က်မကို ေျဖႏိုင္လားဆိုသည့္ သေဘာႏွင့္ ေမးဆတ္ျပေတာ့ က်မမွာ ေခါင္းပဲညိတ္ရမလိုလို..။ ေခါင္းပဲခါရမလိုလို..။ မခ်ိဳမခ်ဥ္အျပံဳးကိုသာ ျပံဳးျပႏိုင္သည္။ က်မအျပံဳးကို ျမင္သည္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းက လွမ္းေမးသည္။ ဘယ္ဆရာႏွင့္ ေျဖရလဲေပါ့.။<span style=""> </span>က်မလည္း ဆရာ့နာမည္ မသိသျဖင့္ ဆရာ့ကိုသာ လက္ညိႈးထိုးျပလိုက္သည္။ ဆရာ့ကို ျမင္သည္ႏွင့္ က်မသူငယ္ခ်င္းက ျပံဳးၿပီး<span style=""> </span>“နင္ေတာ့ အရစ္ခံခဲ့ရၿပီေပါ့.။ အဲဒီ့ဆရာက တအားရစ္တာလို႔ ငါ့အမေျပာတယ္” တဲ့.။ က်မမွာေတာ့ ျပန္ေျပာျပဖို႔ေတာင္ အားအင္မရွိေတာ့ပါ.။ ဒါေပမယ့္ သူဆက္ေျပာေသာ စကားအရ က်မ အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္သက္သာရာရသြားသည္။ ဆရာက ရစ္သာရစ္သည္။ သူရစ္သမွ်ကို ေျဖႏိုင္ရင္ေတာ့ ေအာင္ေပးသည္တဲ့.။<span style=""> </span>ဒီလုိဆို က်မေအာင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရံုပဲ ရွိေတာ့သည္ေပါ့.။ <o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">ေျဖၿပီးသြားေသာ က်မသူငယ္ခ်င္းေတြကို သူတို႔အသိေတြက အမွတ္ေတြ ၾကည့္ၿပီး လာေျပာၾကေလသည္.။ ေအးေအးေဆးေဆး ေျဖႏို္င္ခဲ့ေသာ အခ်ိဳ႕ေတြေတာင္ ေအာင္မွတ္ ကြက္တိႏွင့္သာ ေအာင္ေလသည္။ အရစ္ခံရ၊ အဆူခံရေသာ က်မမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေအာင္ပါ့ေအာင္ပါ့မလားဟု အေတာ္ပူပင္လာသည္။<span style=""> </span>ေဟာက္စ္ေတြက က်မတို႔ကို အမွတ္ၾကည့္ေပးခ်င္ေသာ္လည္း က်မေျဖရသည့္ ဆရာ့နာမည္ေျပာတာႏွင့္ သြားမၾကည့္ရဲေတာ့ပါ.။ ဆရာက အဲလိုလာၾကည့္တာကို မၾကိဳက္ပါတဲ့.။ သူတို႔က အဲလိုေျပာေလ.။ က်မမွာ စိတ္ပိုပူလာေလ.။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အေတာ္ၾကီး ေတာင္းပန္မွ ေဟာက္စ္အကိုၾကီးတစ္ေယာက္က သြားၾကည့္ေပးေတာ့သည္။ ဆရာက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို စစ္ေနသည့္အခ်ိန္မွာ မေယာင္မလည္ႏွင့္ ဆရာေနာက္သြားၿပီး က်မတို႔အမွတ္ကို သြားၾကည့္ေလသည္။ <span style=""> </span>သူၾကည့္ေနသည္ကုိ သိလို႔လားေတာ့ မေျပာတတ္.။ ဆရာက ဖိုင္ၾကီးကို ျပန္ပိတ္လိုက္.။ ဟိုအကိုၾကီးကလည္း မရိပ္မိေအာင္ ၾကည့္လုိက္လုပ္ေနသည္ကို ျမင္ေနရေသာ က်မမွာေတာ့ စိတ္အေတာ္လႈပ္ရွားေနရသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ၾကည့္လို႔ရသြားဟန္တူၿပီး ေဟာက္စ္အကိုၾကီးက က်မဘက္ကို ျပန္လွည့္ထြက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ က်မအား ပါးစပ္လႈပ္ရံုေလး ေျပာသည္။ “ေအာင္တယ္” တဲ့.။ က်မမွာ အတိုင္းမသိ ၀မ္းသာသြားေတာ့သည္။ ၀မ္းသာေနသည့္ အခ်ိန္အတြင္းမွပဲ စိတ္ထဲမွာ “ဟုတ္ပါ့ဟုတ္ပါ့မလား” ဆိုသည့္အေတြးက တျပိဳင္နက္ ၀င္လာသည္။<span style=""> </span>ေနာက္ဆံုးေတာ့ မနက္ျဖန္ ေျဖရမည့္ ေရးေျဖအတြက္သာ က်က္ေတာ့မည္ဟု စိတ္ဒံုးဒံုးခ်ကာ အိမ္ျပန္ခဲ့ေတာ့သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မရဲ႕ ပထမဦးဆံုး bed side စာေမးပြဲ အေတြ႔အၾကံဳကေတာ့ အရမ္းကို စိတ္လႈပ္ရွားစရာ ေကာင္းလွေပသည္။<span style=""> </span><o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">***<o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">က်မ ေအာင္သလား က်သလားဆိုသည့္ ေအာင္စာရင္းကေတာ့ ေနာက္ႏွစ္ ဒီလိုအခ်ိန္မွပဲ ထြက္မွာမို႔ အဲဒီ့ေတာ့မွပဲ အားလံုးကို အသိေပးေတာ့မယ္ေနာ္။<o:p></o:p></span></span></p></span>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-35712566262993035602008-05-30T08:24:00.001+06:302008-05-30T08:26:27.844+06:30ျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္ျခင္း<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">အားလံုး မဂၤလာပါေနာ္။<span style=""> </span>က်မတို႔လည္း<span style=""> </span>မေတြ႕ရတာ<span style=""> </span>အေတာ္ကို<span style=""> </span>ၾကာေနၿပီ<span style=""> </span>မဟုတ္လား။ ဧၿပီလကုန္က စာေမးပြဲ ရွိလို႔ဆိုၿပီး<span style=""> </span>ႏႈတ္ဆက္သြားၿပီးကတည္းက<span style=""> </span>က်မလည္း<span style=""> </span>ျပန္မလာျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။<span style=""> </span>နာဂစ္မတိုင္ခင္တုန္းကလည္း<span style=""> </span>စာက်က္ေနရလို႔<span style=""> </span>အြန္လိုင္းမတက္ျဖစ္ဘူး။<span style=""> </span>နာဂစ္လည္းျဖစ္ေရာ က်မတို႔စာေမးပြဲက<span style=""> </span>ရက္ေရႊ႕သြားပါေရာ။<span style=""> </span>က်မမွာ<span style=""> </span>ဒီရက္ပိုင္းေလး က်က္ထားသမွ်ကို<span style=""> </span>ႏွေျမာလိုက္တာမွ အရမ္းပဲ<span style=""> </span>:P။ <span style=""> </span>နာဂစ္တုန္းကလည္း<span style=""> </span><span style=""> </span>က်မတို႔အိမ္က<span style=""> </span>ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ <span style=""> </span>ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။<span style=""> </span>ျမန္မာႏိုင္ငံက<span style=""> </span>လူေပါင္းမ်ားစြာကေတာ့ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့နဲ႔<span style=""> </span></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Arial; color: black;">ဒုက</span><span style="font-size: 9pt; font-family: Arial; color: black;">ၡ</span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">သည္ျဖစ္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ နာဂစ္ၿပီးသြားတဲ့အခါ က်ေတာ့လည္း<span style=""> </span>က်မတို႔အိမ္မွာ<span style=""> </span>အင္တာနက္သံုးလို႔<span style=""> </span>မရေတာ့ပါဘူး။<span style=""> </span>အျပင္မွာသြားသံုးဖို႔လည္း<span style=""> </span>အဆင္မေျပတာနဲ႔ပဲ<span style=""> </span>က်မတစ္ေယာက္<span style=""> </span>ဘေလာ့ဂ္ေတြနဲ႔<span style=""> </span>ခပ္ေ၀းေ၀းကို<span style=""> </span>ေရာက္ေနခဲ့တာပါ။<span style=""> </span>အင္တာနက္ကေတာ့<span style=""> </span>၂၄ရက္ေန႔မွာ ျပန္ရပါတယ္။<span style=""> </span>နက္ျပန္ရလို႔<span style=""> </span>သံုးမယ္မွမက်န္ေသး။<span style=""> </span>က်မတို႔ရဲ႕ ေရႊ႕ထားတဲ့ စာေမးပြဲေတြက<span style=""> </span>ဆက္တိုက္ဆိုသလို<span style=""> </span>ေျဖရေတာ့မွာမို႔<span style=""> </span>က်မမွာ လာခ်င္ရက္နဲ႔<span style=""> </span>အြန္လို္င္းကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ကို<span style=""> </span>မေရာက္ႏိုင္ျဖစ္ေနရတာပါ။<span style=""> </span>အခုေတာ့<span style=""> </span>စာေမးပြဲေတြလည္း<span style=""> </span>ေျဖဆိုၿပီး<span style=""> </span>ေနာက္စာေမးပြဲတစ္ခုကလည္း<span style=""> </span>ဇြန္လ၆ရက္ေန႔မို႔<span style=""> </span>နည္းနည္းအားေနတာနဲ႔<span style=""> </span>ဘေလာ့ဂ္ေလးဆီကို<span style=""> </span>ျပန္ျပီးေျခခ်ျဖစ္တာပါ။ <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><<ေမပ်ိဳ>><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-6001018981605126302008-04-26T13:43:00.002+06:302008-04-26T14:46:27.600+06:30စာေမးပြဲရွိလို႔ပါ။<div style="text-align: justify;">က်မ ၆ရက္ေန႔က်ရင္ စာေမးပြဲရွိတယ္ဆိုတာ အားလံုးကို ေျပာၿပီးပါၿပီေနာ္။ အခုဆို စာေမးပြဲက ပိုပုိၿပီး နီးနီးလာပါၿပီ။ စာေတြကလည္း မရေသးဘူး။ ဘယ္ေလာက္က်က္က်က္ ေမ့ေမ့သြားေတာ့ တခါတေလ ကိုယ့္ဦးေႏွာက္ေတာင္ ကိုယ္ ခြဲၾကည့္ခ်င္လာပါၿပီ။ :P အခုကေန စာေမးပြဲမေျဖခင္အထိေတာ့ နက္မသံုးဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္။ ဒီေတာ့ အျခားဘေလာ့ဂ္ေတြကို လာမလည္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္။ စာေမးပြဲ ၿပီးမွ ျပန္ေတြ႕ၾကတာေပါ့။<br /><br />>>ေမပ်ိဳ<<<br /></div>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-70091384503087732132008-04-21T14:27:00.001+06:302008-04-21T14:49:28.740+06:30ဒီလိုညမ်ိဳးေပါ့..<p style="text-align: center;" class="MsoNormal"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >ဒီလိုညမ်ိဳးေပါ့..<br />လမင္းကေရွာင္ခြာေျပးသြားတာ<br />အထီးက်န္တဲ့ ေကာင္းကင္ယံလည္း<br />ၾကယ္ေလးေတြကို အေဖာ္ျပဳလို႔..။</span><span style="font-size:100%;"><br /></span></p><span id="fullpost" style="font-size:100%;"> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style=";font-family:Zawgyi-One;" >ဒီလိုညမ်ိဳးေပါ့..<br />ေလေျပက စိမ္းကားသြားတာ<br />တားခြင့္မရွိတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြလည္း<br />ေျခာက္ေသြ႔စြာ ငိုေၾကြးလို႔..။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style=";font-family:Zawgyi-One;" >ဒီလိုညမ်ိဳးေပါ့..<br />အလြမ္းေတြ ျပန္႔က်ဲ<br />မင္းအမုန္းကို သိမ္းမထားႏိုင္ေလာက္ေအာင္<br />ႏွလံုးသားေတြ အစိပ္စိပ္အျမြာျမြာေၾကကြဲ<br />မ်က္ရည္ေတြေတာင္ ခန္းေျခာက္လို႔..။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style=";font-family:Zawgyi-One;" >ဒီလိုညမ်ိဳးေပါ့..<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style=";font-family:Zawgyi-One;" >ဒီလိုညမ်ိဳးေပါ့..<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style=";font-family:Zawgyi-One;" >ဒီလိုညမ်ိဳးေပါ့..<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style=";font-family:Zawgyi-One;" ><o:p> </o:p></span></p> </span><span style="font-size:100%;"><br /></span>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-78945961079646500092008-04-21T13:52:00.000+06:302008-04-21T13:55:54.698+06:30မဂၤလာပါ..<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">အားလံုးပဲ မဂၤလာပါေနာ္..<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p></o:p>သဲ ရိပ္သာက ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ကတည္းက ထြက္လာတာပါ…<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p></o:p>အားလံုးကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း<span style=""> </span>မႏႈတ္ဆက္ျဖစ္တာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္..<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p></o:p>သဲတို႔ရဲ႕ ပထမအစမ္း စာေမးပြဲက ေမလ ၆ရက္ေန႔မွာ ေျဖရမွာပါ…<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p></o:p>စာကလည္း<span style=""> </span>မရေသးတာနဲ႔<span style=""> </span>စာေရးဖို႔အခ်ိန္ကို<span style=""> </span>မေပးႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္..<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p></o:p>သဲက စာေရးဖို႔<span style=""> </span>ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာထိုင္ရင္<span style=""> </span>ႏွစ္နာရီ၊ သံုးနာရီေလာက္ကို ၾကာတာပါ..<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p></o:p>ဒါ့ေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို<span style=""> </span>အင္တာနက္ မသံုးျဖစ္ေအာင္<span style=""> </span>စည္းကမ္းထုတ္ထားရတာပါ…<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p></o:p>ဒီေန႔ေတာ့ အားလံုးကို သတိရတာနဲ႔<span style=""> </span>အြန္လိုင္းေပၚေရာက္လာ ျပန္တာေပါ့..။<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p></o:p>ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ႏွစ္သစ္ကို ပိုင္ဆို္င္ႏိုင္ၾကပါေစေနာ္…<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p></o:p><<ေမပ်ိဳ>><o:p></o:p></span></p>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-38897379991266653012008-04-11T10:01:00.000+06:302008-04-11T10:02:46.583+06:30ရိပ္သာ၀င္မလို႔ေနာ္<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">အားလံုးပဲ မဂၤလာရွိေသာ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစေနာ္။ က်မလည္း<span style=""> </span>သၾကၤန္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္<span style=""> </span>ေရးမယ္လို႔ စိတ္ကူးခဲ့ေပမယ့္<span style=""> </span>အခု အခ်ိန္ဘယ္လိုမွ မမီတာေၾကာင့္<span style=""> </span>မတင္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ သၾကၤန္ၿပီးမွတင္ရင္လည္း<span style=""> </span>အားေပးၾကမယ္ မဟုတ္လားဟင္။ သဲကေတာ့ ဒီေန႔ပဲ<span style=""> </span>ရိပ္သာ၀င္ေတာ့မွာပါ။<span style=""> </span>ေမွာ္ဘီက စိန္ေရႊကုန္းရိပ္သာပါ။ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ေတာ့ ျပန္ထြက္ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ သၾကၤန္ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဆင္ႏႊဲႏို္င္ၾကပါေစေနာ္။ <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-42103423780240368342008-04-05T17:47:00.001+06:302008-04-05T18:08:53.636+06:30အႏိုင္မခံ<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">ဒီေန႔<span style=""> </span>စာအုပ္ေတြ<span style=""> </span>ရွင္းရင္းနဲ႔<span style=""> </span>မေနာ္ဟရီရဲ႕<span style=""> </span>၀တၳဳကို ေတြ႕လို႔<span style=""> </span>ျပန္ဖတ္မိလိုက္ပါတယ္။<span style=""> </span>၀တၳဳနာမည္က `သိုးကေလးရဲ႕ေနထြက္ခ်ိန္´တဲ့.။<span style=""> </span>အဲဒီ့၀တၳဳထဲက ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို<span style=""> </span>သေဘာက်လို႔<span style=""> </span>အားလံုးလည္း ဖတ္လို႔ရေအာင္<span style=""> </span>တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။<span style=""> </span><span style="color: rgb(204, 102, 204);">William Ernest Henley (1849-1903) </span>ေရးသားခဲ့ေသာ INVICTUS ဆိုေသာ<span style=""> </span>ကဗ်ာေလးကို <span style="color: rgb(204, 102, 204);">`ဆရာညိဳျမ´</span> ဘာသာျပန္ထားျခင္း<span style=""> </span>ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာလို ေခါင္းစဥ္ေလးကေတာ့ `အႏိုင္မခံ´ တဲ့.။<o:p></o:p></span></p> <span id="fullpost"> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style="font-family: Zawgyi-One;"><span style=""> </span><span style="color: rgb(0, 0, 0);">“အႏိုင္မခံ”</span></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span><br /></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">ငါ့အားဖံုးလႊမ္းအပ္သည့္<br />ညည့္နက္သန္းေခါင္ အေမွာင္တြင္းမွ<br />အသူရာတမွ်နက္လွေသာ<br />ေခ်ာက္ကမ္းပါးအတြင္းမွ<br />ငါ့၏ မေၾကာက္တရားကို ဖန္တီးထားသည့္<br />နတ္သိၾကားမ်ားကုိ ငါ ေက်းဇူးဆိုပါ၏။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">ေလာကဓံတရား၏ ၾကမ္းၾကဳပ္ေသာ လက္ဆုပ္အတြင္းသို႔<br />ငါ<span style=""> </span>သက္ဆင္းက်ေရာက္ျငားလည္း<br />ငါကား မတုန္လႈပ္၊ မငိုေၾကြး<br />ကံတရား၏ ရိုက္ပုတ္ျခင္းေၾကာင့္<br />ငါ၏ဦးေခါင္းတို႔သည္ ေသြးျဖင့္ခ်င္းခ်င္းနီ၏<br />သို႔ေသာ္…ညႊတ္ကား မညႊတ္။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">ေလာဘ၊ ေဒါသတို႔ၾကီးစိုးရာ<br />ဤကမာၻ၏ အျခားမဲ့၌<br />ေသျခင္းတရားသည္ ေၾကာက္ဖြယ္ငံ့လင့္၏<br />သို႔ေသာ္…ငါ့အား မတုန္လႈပ္သည္ကိုသာ ေတြ႕ရအံ့<br />ေနာင္တြင္လည္း မေၾကာက္ရြံ႕သည္ကိုသာလွ်င္<br />အစဥ္ေတြ႕ရလတၱံ႔။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">သုဂတိသို႔သြားရာတံခါး၀သည္<br />မည္မွ်ပင္ က်ဥ္းေျမာင္းသည္ျဖစ္ေစ<br />ယမမင္း၏ ေခြးပုရပိုဒ္တြင္<br />ငါ၏ အျပစ္မ်ား မည္မွ်ပင္ ေရးျခစ္ထားေစ…<br />ငါသာ ငါလွ်င္ ငါ့ၾကမၼာ၏အရွင္<br />ငါသာ ငါလွ်င္ ငါ့ဘ၀၏ သခင္ျဖစ္ေတာ့သည္။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style="font-family: Zawgyi-One;"><span style=""> </span><span style="color: rgb(0, 0, 0);">“INVICTUS”</span></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;"><o:p><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span><br /></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">Out of the night that cover me<br />Black as the pit from pole to pole<br />I thinks whatever Gods may be<br />For my unconquerable Soul<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">In the felleultch of circumstance<br />I have not winced nor cried aloud<br />Unders the bludgeonings of chance<br />My head is bloody but unbowed<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">Beyoud this place of wrath and tears<br />Looms but the horrors of the shade,<br />And yet the menace of the years<br />Finds, and shall find, me unafraid<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">It matters not how strait the gate<br />How charged with punishment the scroll<br />I’m the master of my fate<br />I’m the captain of my Soul <span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> </span>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-77988668951686654352008-03-31T06:40:00.000+06:302008-04-01T10:08:11.486+06:30ေမြးေန႔ကေလးမွာ.................မနက္မိုးလင္းေတာ့<br />alarm ေလးက သတိေပးတယ္<br /><span style="color: rgb(204, 102, 204);">Today is your birthday </span>တဲ့..။<span id="fullpost"><br /><br />ဥၾသေတြ ေတးသီတဲ့ရာသီ<br />ေႏြေလရူးေတြ ျမဳးၾကြတဲ့အခါသမယ<br />ပူျပင္းမႈေတြၾကီးစိုး ဂိမာန္ေႏြ<br />မတ္လရဲ႕ ေနာက္ဆံုးရက္<br />၃၁ ရက္ေန႔<br />ေၾသာ္ ေမြးေန႔ေတာင္ေရာက္ခဲ့ျပန္ၿပီေပါ့.။<br /><br /><br />ခုႏွစ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၂၀၀၈<br />ဒါဆို ၁၉ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ၿပီေပါ့..။<br /><br />ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးၾကည့္မိတယ္<br />ဒီ၁၉ႏွစ္ အတြင္း ဘာေတြမ်ား လုပ္ခဲ့သလဲ.။<br />ဘယ္သူ႔ကိုမ်ား အက်ိဳးျပဳခဲ့သလဲ.။<br />ဘယ္သူ႔ကိုမ်ား ထိခိုက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့သလဲ..။<br />ေလာကၾကီးကို သာယာေအာင္ ဘာမ်ား ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သလဲ.။<br /><br />ေမေမစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေတာ့ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္<br />သို႔ေသာ္ ..ႏို႔တစ္စက္ဖိုးေတာင္ မေက်ႏိုင္ေသးပါ.။<br />ေဖေဖဂုဏ္ယူႏိုင္ေအာင္လည္း ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္<br />သို႔ေသာ္ ေကၽြးေက်းဇူးေတာ့ မဆပ္ႏို္င္ေသးပါ.။<br />ေလာကၾကီးကိုလည္း သာယာေအာင္ ပံ့ပိုးခ်င္ပါတယ္<br />သို႔ေသာ္ မေႏွာင့္ယွက္မိေအာင္ ၾကိဳးစားေနတုန္းပဲ ရွိပါေသးတယ္.။<br /><br />ဘာေတြပဲလုပ္ခဲ့ လုပ္ခဲ့<br />ဘာေတြပဲ ျဖစ္ခဲ့.. ျဖစ္ခဲ့<br />ေမေမရဲ႕အျပံဳးနဲ႔ အသက္ဆက္ရင္း<br />မနက္ျဖန္အတြက္ အားအင္ေတြကို<br />ေမြးျမဴလိုက္ေတာ့မယ္..။</span>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-41041554810655461172008-03-30T23:47:00.016+06:302008-04-01T16:26:41.416+06:30ေမပ်ိဳ ႔ေမြးေန႔ပါရွင္.......<span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim0SzJA_L4L4ko22wEz7JAZMs4xAnHKFxUtQuwXd67B8DiiVl85vNFdKt6zzDprMcYuLYF2PErXHh7ZRxZgZkBUgBS1eS5tulsbxdaLFNTomKiyEFxLS_saHbjb6xmgpvczSEkqnpH_nDu/s1600-h/cake.gif"> </a></span><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" ><span style="color: rgb(51, 102, 255);">လာလည္သူေတြအတြက္ Brthday Cake မ်ိဳးစံုေနာ္ ၾကိဳက္တာစား အားမနာနဲ႔ေနာ္</span><o:p></o:p></span></p> <span id="fullpost"> <div style="text-align: center;"><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim0SzJA_L4L4ko22wEz7JAZMs4xAnHKFxUtQuwXd67B8DiiVl85vNFdKt6zzDprMcYuLYF2PErXHh7ZRxZgZkBUgBS1eS5tulsbxdaLFNTomKiyEFxLS_saHbjb6xmgpvczSEkqnpH_nDu/s1600-h/cake.gif"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim0SzJA_L4L4ko22wEz7JAZMs4xAnHKFxUtQuwXd67B8DiiVl85vNFdKt6zzDprMcYuLYF2PErXHh7ZRxZgZkBUgBS1eS5tulsbxdaLFNTomKiyEFxLS_saHbjb6xmgpvczSEkqnpH_nDu/s320/cake.gif" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183587182611805266" border="0" /></a></span><span style="color: rgb(51, 102, 255);font-size:100%;" >အျဖဴေရာင္Birthday Cake ေလးေပါ႔</span><span style="font-size:100%;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size:100%;"><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-fBc1lOPl7BxsI1pauT1abWFVnzfhLLp9_C3HGE6TrROsPd30ZnBigbY9kZyr_6NEmqVumnYylQ65UtVHH0AdmBxjzVMEqY6VuEwLE0cVLAQ_OYCSEO4KfM5XM-ufbc0WeWfghnTkw5uK/s1600-h/love-birthday-cake.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-fBc1lOPl7BxsI1pauT1abWFVnzfhLLp9_C3HGE6TrROsPd30ZnBigbY9kZyr_6NEmqVumnYylQ65UtVHH0AdmBxjzVMEqY6VuEwLE0cVLAQ_OYCSEO4KfM5XM-ufbc0WeWfghnTkw5uK/s320/love-birthday-cake.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183586890554029122" border="0" /></a></span><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" ><span style="color: rgb(51, 102, 255);">ဒါေလးကေတာ႔ အသဲပံုေခ်ာကလက္ကိတ္</span>္</span><span style="font-size:100%;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8ZWgKyuetiMHuXsjnVrYazP7BQm9RvW40tmZ78H3GPv2IAcgrz3lEUG4RMQpOrCg3wj-RdgilgXIh2rLAAGCux9elUdT-zK7T1HIIBTUScgyzN7oLztNOJOBPb1H7sFFAZO6bMi8LElFK/s1600-h/birthday-cherry-mini-cupcake.gif"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8ZWgKyuetiMHuXsjnVrYazP7BQm9RvW40tmZ78H3GPv2IAcgrz3lEUG4RMQpOrCg3wj-RdgilgXIh2rLAAGCux9elUdT-zK7T1HIIBTUScgyzN7oLztNOJOBPb1H7sFFAZO6bMi8LElFK/s320/birthday-cherry-mini-cupcake.gif" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183586671510697010" border="0" /></a></span><span style="color: rgb(51, 102, 255);font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >ဒါေလးကေတာ႔ သစ္သီးေလးေတြနဲ႔ တမ်ိဳးဆန္းတယ္ေနာ္</span><span style="font-size:100%;"><br /></span></div><span style="font-size:100%;"><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGTmTZanz7Xx4iA6sl4i2Wzv9Hdn315-pO1hgmnU4vesz68FXHNndDW0iYUNst5cDCxHacNWZRXjeZf6HEjmNFGCqs1UYVXjobXE3o7cx0VNSJUiK0SDWP-4CEgnMWc7ihRD7D-HKxsQJf/s1600-h/images.4.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGTmTZanz7Xx4iA6sl4i2Wzv9Hdn315-pO1hgmnU4vesz68FXHNndDW0iYUNst5cDCxHacNWZRXjeZf6HEjmNFGCqs1UYVXjobXE3o7cx0VNSJUiK0SDWP-4CEgnMWc7ihRD7D-HKxsQJf/s320/images.4.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183586516891874338" border="0" /></a></span><span style="color: rgb(51, 102, 255);font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >အသဲျဖဴျဖဴကိတ္ ကေလးကလည္း စားခ်င္စရာ</span><span style="font-size:100%;"><br /></span></div><span style="font-size:100%;"><br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJM2fpR5usLSkGL11NHs6iKOa4Uy5Uq1GN1R2KMCRIQdFbMabEwHr3b79cjjQOz97NVbueD5OtmtH4A9AiltB0O7njKbNDePHkcuiZyj-wV1-auwfU2DmOVlZ19kwLMvgLEc2QPkdHmP6p/s1600-h/images.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJM2fpR5usLSkGL11NHs6iKOa4Uy5Uq1GN1R2KMCRIQdFbMabEwHr3b79cjjQOz97NVbueD5OtmtH4A9AiltB0O7njKbNDePHkcuiZyj-wV1-auwfU2DmOVlZ19kwLMvgLEc2QPkdHmP6p/s320/images.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183594617200194722" border="0" /></a></span><span style="color: rgb(51, 102, 255);font-size:100%;" >ေရခဲမုန္႔ၾကိဳက္သူမ်ားအတြက္........</span><span style="font-size:100%;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1W7klWP1AUdMVrSRvzdPlg0dYeXxEGkzG8ME4SeLkzP9ydVwxrIgd3ymua-mysdB2PLzdJ8KoIHbA3V25OCXS0i8VRIbTii6keNFYbtoWIAACE6091ozJXpA_TzpSPZKKAboJmBtAwslp/s1600-h/5.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1W7klWP1AUdMVrSRvzdPlg0dYeXxEGkzG8ME4SeLkzP9ydVwxrIgd3ymua-mysdB2PLzdJ8KoIHbA3V25OCXS0i8VRIbTii6keNFYbtoWIAACE6091ozJXpA_TzpSPZKKAboJmBtAwslp/s320/5.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183597164115801314" border="0" /></a></span><span style="color: rgb(51, 102, 255);font-size:100%;" >အခ်ိဳေတြသိပ္မစားနဲ႔ေနာ္ ...ဆီးခ်ိဳျဖစ္ေနမယ္</span><span style="font-size:100%;"><br /></span></div><span style="font-size:100%;"><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeGkOhxe3KNp_979q7iZ2ipyYyzBGbtDN8OjV3mG34Gb-ntWsJ5mDgyrBNXFRFE_2Q17YUVd2vC_jIYDNblKRaL9AzmOr1KO1zmhKxcQ1AzRhtbAXP827uURdvIbd2HtK7xJpyFucQMu3-/s1600-h/6.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeGkOhxe3KNp_979q7iZ2ipyYyzBGbtDN8OjV3mG34Gb-ntWsJ5mDgyrBNXFRFE_2Q17YUVd2vC_jIYDNblKRaL9AzmOr1KO1zmhKxcQ1AzRhtbAXP827uURdvIbd2HtK7xJpyFucQMu3-/s320/6.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183596949367436498" border="0" /></a><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-size:100%;">သစ္သီးစံုေလးလည္း စားေနာ္<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd8zzsFBEs7smSOyfWDa6jYJJEOM7bEeV8yPE_JizkRGGW7rp5EIK2usXeedM9bghP1La4uU8PEORhyphenhyphenbeUfloZGdDLXQwzsbwq7NU8chZd9Mxq9Gj4cp5H5eI7-l51qIv-53LuH7mc7258/s1600-h/3.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd8zzsFBEs7smSOyfWDa6jYJJEOM7bEeV8yPE_JizkRGGW7rp5EIK2usXeedM9bghP1La4uU8PEORhyphenhyphenbeUfloZGdDLXQwzsbwq7NU8chZd9Mxq9Gj4cp5H5eI7-l51qIv-53LuH7mc7258/s320/3.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183597640857171186" border="0" /></a><br /></span><span style="color: rgb(51, 102, 255);font-size:100%;" >အေအးၾကိဳက္သူမ်ားအတြက္</span><span style="font-size:100%;"><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9aSGiJ7i0YXICISXpltiWvR-UIakN8QFx6dlI2GgBCC-uaStDgwQ_xqS_qKk6WAPK4wrZzp_GX0ivgo_e81AZFYoE3O-l7GoDlpavFCJo1JxH1isskgvU7AtJTngL18OFwHWRFFFPdLSl/s1600-h/images2.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9aSGiJ7i0YXICISXpltiWvR-UIakN8QFx6dlI2GgBCC-uaStDgwQ_xqS_qKk6WAPK4wrZzp_GX0ivgo_e81AZFYoE3O-l7GoDlpavFCJo1JxH1isskgvU7AtJTngL18OFwHWRFFFPdLSl/s320/images2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183590730254791826" border="0" /></a><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGn6qQNOBJ7Y530LJVchPVxI1vyVzm2LaZXA_zdNf0ujsB2bdxTfxoAuj5A3ulwZOg5I5D0j5pky78jxeJ3Qr8Dk54gNHwzHniyhcg9VWjAK19EUCi0fG6OmWl_dV1nyo-BujVjDiNEwe0/s1600-h/images.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGn6qQNOBJ7Y530LJVchPVxI1vyVzm2LaZXA_zdNf0ujsB2bdxTfxoAuj5A3ulwZOg5I5D0j5pky78jxeJ3Qr8Dk54gNHwzHniyhcg9VWjAK19EUCi0fG6OmWl_dV1nyo-BujVjDiNEwe0/s320/images.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183600926507152642" border="0" /></a></span><span style="color: rgb(51, 102, 255);font-size:100%;" >လာလည္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္..........။<br /></span></div></span>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-34627790070361190582008-03-30T23:27:00.008+06:302008-04-01T16:29:07.741+06:30ခ်စ္သမီးေလးသုိ႔<span style="color: rgb(51, 102, 255);">သံသာခ်ိဳ ဥၾသတို႔ရဲ႔</span><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);">ေတးသီသံ ႏွင္႔ ရြက္၀ါေၾကြ ရာသီေပါ႔</span><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);">ေမေမ႔ သမီးကို ေမြးဖြားခဲ႔တာ</span><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);">မတ္လ ( ၃၁ ) တဲ႔ေလ</span><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);">ေမေမရဲ႔ အိပ္မက္နဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္</span><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);">ေမေမ႔ရဲ႔ အားကိုးမႈနဲ႔ယံုၾကည္မႈ</span><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);">ထုဆစ္ ရွင္သန္</span><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);">သမီးေလး မ်က္နွာေငးကာ</span><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);">ရာသီေတြ ျဖတ္သန္းခဲ႔တာ</span><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);">(၁၉ ) ႏွစ္ေတာင္ရွိခဲ႔ျပီေပါ႔……………..။</span><br /><br /><span id="fullpost"><div style="text-align: justify;"><span style="color: rgb(51, 102, 255);" id="fullpost">မတ္လရဲ႔ ေနာက္ဆံုးရက္တစ္ရက္မွာ လူ႕ူေလာကထဲကိုေရာက္လာခဲ႔တဲ႔ ခ်စ္သမီးေလးေရ ေမြးကတည္းက သမီးေလးက ဆံပင္ရွည္ေလးနဲ႔ေပါ႔ ..ပန္းနုေရာင္အသားအရည္နဲ႔ မ်က္ႏွာ၀ိုင္းေလးနဲ႔ သမီးကို ေတြ႔တဲ႔သူတိုင္းက အေမနဲ႔လဲမတူပဲ မ်က္နွာ၀ိုင္းေလးနဲ႔ေခ်ာတယ္လို႔ ေကာက္ခ်က္ခ် ၾကတယ္ေလ။</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);" id="fullpost"> ေနာက္တခုက သမီးေလးကေမြးျပီးတပတ္ေလာက္ထိ လံုး၀မ်က္လံုးမဖြင္႔ဘူး သိလား..မ်က္စိမ်ား တခုခု ခ်ိဳ႔ယြင္းေနသလား လို႔ စိတ္ပူလိုက္ရတာ...ေနာက္မေနနိုင္တဲ႔အဆံုး ေမေမ႔တို႔ရဲ႔မိတ္ေဆြ မ်က္စိအထူးကုဆရာ၀န္ၾကီးကို အိ္မ္ပင္႔ျပီး ျပရတယ္ေလ...ဆရာ၀န္ၾကီးက ဘာေျပာလဲ သိလား</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);" id="fullpost">``ညည္္းသမီးက မာနၾကီးေနတာ ဘာမွမျဖစ္ဘူး´´တဲ႔ေလ။ အဲလိုျပျပီး ေနာက္ေန႔မွ မ်က္လံုးေလးစဖြင္႔တာ အဲဒီကတည္းက သမီးကၾကီးလာရင္ မာနခဲျဖစ္မယ္လို႔ ေတြးျပီးသားေလ…။</span><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);" id="fullpost">ေမေမ႔သမီးေလးက ငယ္ငယ္ကတည္းက သိပ္လိမၼာတာ။ဘယ္ေတာ႔မွဂ်ီက်တယ္မရွိဘူးေလ။</span><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);" id="fullpost">ေနာက္ဘယ္ေတာ႔မွ မပူဆာတတ္ဘူး သမီးေလးကသိပ္ေအးခ်မ္းတာ ။ ေမေမသမီးေလးကို</span><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);" id="fullpost">ဆံပင္ရွည္ေလးထားေပးတာ ေနာက္ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ ပါးနွစ္ဖက္မွာ သနပ္ခါးနဲ႔ ဆံပင္ရွည္ေလးကုိ ႏွစ္ဘက္ခြဲခ်ည္ေပးတာေလ။</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);" id="fullpost"> သမီးေလးတနွစ္ေက်ာ္အခ်ိန္မွာ ခ်စ္စရာအေကာင္းဆံုးပဲ သိလား ၀၀ကစ္ကစ္ကေလးေလ ေနာက္ ဆံပင္ရွည္ေလးနဲ႔ ပါးကြက္ေလးနဲ႔ဆုိေတာ႔ သြားေလရာမွွာ လူတိုင္းက ခ်စ္ၾကတယ္ သိလား ။ အဲဒီတုန္းက သမီးေလး က ေတာက္တက္ ေတာက္တက္ နဲ႔ ေမေမရဲ႔ အရိပ္ကေလးေပါ႔ ။</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);" id="fullpost"> သမီးေလးအတြက္ နာံမည္ေရြးတံုးက အေၾကာင္းေလးေျပာျပအံုးမယ္ သိလား သမီးေလးက ေသာၾကာသမီးေလးမုိ႔ ``သ´´ နဲ႔စတဲ႔နံမည္ေတြ စဥ္းစားၾကတာေပါ႔ `သက္လွ်ာ´` သက္ထား´` သက္ႏွင္းအိမ္´္ နံမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုေခၚၾကည္႔လိုက္ မၾကိဳက္လိုက္နဲ႔ေလ <span style="color: rgb(204, 51, 204);">`သဲႏုေ၀´ </span>ဆိုိတဲ႔နံမည္ေလးကိုစဥ္းစားမိေတာ႔ ေခၚၾကည္႔မိတယ္သိလား <span style="color: rgb(204, 51, 204);">`ေဒါက္တာသဲႏုေ၀ ´</span> လို႔ေလ ေခၚရတာ ရုိးရုိးေလးနဲ႔အဆင္ေျပတယ္ သိလား အဲဒါနဲ႔ပဲ အဲဒီနံမည္ေလးအတည္ျဖစ္သြားတယ္ေလ။ အဲဒီကတည္းက သမီးေလးရဲ႔ အနာဂတ္ကိုေမေမက ေရြးခ်ယ္ေပးျပီးသားေလ။</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);" id="fullpost"> ဒီလိုနဲ႔ သမီးေလး ငါးနွစ္အရြယ္မွာ သမီးအတြက္ ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ေမြးေပးခဲ႔တယ္ေလ။ သမီးေလးဟာ ေမာင္ေလးေမြးကတည္းက ေမေမနဲ႔ခြဲၿပီး တစ္ေယာက္တည္း အိပ္ခဲ႔ရတယ္ေလ။ အဲဒီတုန္းက သမီးေလးရဲ႔ အတြင္းစိ္တ္မွာ ေမာင္ေလးကုိ မလိုလားစိတ္ေတြ ခဏတာ ျဖစ္ခဲ႔ေသးတယ္လုိ႔ ေမေမ ထင္တယ္ ။ ေမြးကာစ ေမာင္ေလးကို သမီးေလး သိပ္မခ်စ္သလုိပဲေနာ္ ။ေမာင္ေလးကလည္း ခ်ဴခ်ာေတာ႔ ေမာင္ေလးကုိ ပုိဂရုုစုို္က္မိတဲ႔အခါ သမီးေလးအျမင္မွာ ေမာင္ေလးကို သမီးထက္ ပိုခ်စ္တယ္လို႔ ယူဆခဲ႔တယ္ ထင္တယ္ေနာ္။</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);" id="fullpost"> ဒါေပမယ္႔ အရြယ္ေရာက္လာတာနဲ႔အမွ် သမီးေမာင္ေလး ကလည္း းသမီးလိုပဲ လိမၼာတယ္ ဆိုတာ သမီးေလးသေဘာေပါက္လာတဲ႔အခ်ိန္မွာ သမီးေလးရဲ႔ တဦးတည္းေသာေမာင္ေလးအေပၚ ခ်ုစ္တတ္လာခဲ႔တယ္။ ေမာင္ေလးကုိ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ <span style="color: rgb(204, 51, 204);">``ခ်စ္ေမာင္ေလး´´</span> လုိ႔ေခၚတဲ႔ သမီးေလးရဲ႔ အသံေလးဟာ ေမေမရင္ကုိေအးျမေစပါတယ္ ။</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);" id="fullpost"> သမီးေလးကလည္း ေမေမျဖစ္္ေစခ်င္တဲ႔အတိုင္း ပညာေရးုကုိ လိုလားတဲ႔သမီးေလးျဖစ္ေနတာ ေမေမကံေကာင္းတာေပါ႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက ႏွစ္တိုင္းဆုရေနၾက သမီးေလးဟာ ဆယ္တန္းမွာလဲ ေမေမရည္မွန္းတဲ႔အတိုင္း ျဖစ္လို႔ ေမေမေမြးရၾကိဳးနပ္တဲ႔သမီးေလးပါပဲေလ။</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);" id="fullpost"> သမီးေလး ခုဆုိရင္ တတိယနွစ္ေရာက္ျပီ တေျဖးေျဖး လူၾကီးဆန္လာလို႔ သမီးဘ၀မွာ ေမေမဟာအရင္လို အေရးမပါေတာ႔ဘူးေနာ္ အရင္က စာက်က္ရင္အနားမွာ ထိုင္ေစာင္႔ေပးေနက်။ ေက်ာင္းသြားရင္ လုိက္ပုိ႔ေနက်။ ေက်ာင္းအပ္ရင္ ေမေမပါမွလို႔ဆိုတဲ႔သမီးေလး။ ခုေတာ႔သမီးေျခေထာက္ေပၚသမီးရပ္တည္နိုင္ေနျပီေလ။</span><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);" id="fullpost"> </span><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);" id="fullpost"> အရင္က ဘတ္စကားဆို မစီးရဲတဲ႔ ခပ္ရြံရြံ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ခုေတာ႔ က်ဴရွင္လဲ တေယာက္ထည္းသြားတတ္ျပီ။ ေေက်ာင္းအပ္ရင္လညး္ သူငယ္ခ်ငး္ေတြ နဲ႔ သြားတတ္ျပီ…ဒီလိုဆိုေတာ႔လည္း ေမေမကသမီးေလးအတြက္ သိပ္မလိုအပ္ေတာ႔သလုိပဲေနာ္။ ဒါေပမယ္႔ ေမေမရဲ႔အခ်စ္ေတြက သမီးေလးအေပၚမွာ ေလ်ာ႔မသြားပါဘူးကေလးရယ္.။</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);" id="fullpost"> ေမေမဘ၀မွာ သမီးေလးနဲ႔ သားေလး ဟာ အေရးပါဆံုးပဲေလ ..။ ေမေမက သားနဲ႔သမီး ကိုခ်စ္ေပမယ္႔ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာလည္းမၾကိဳက္္ဘူးေလ ကိုယ္ပုိင္လြတ္လပ္ခြင္႔ကုိ အျပည္႔အ၀ ေပးထားတယ္ ေနာ္ ။ ဒါေပမယ္႔ ခုထိေတာ႔ သမီးေလးဟာ လြတ္လပ္ခြင္႔ကုိ အလြဲသံုးစားလုပ္တာမေတြ႔ရေသးဘူးေလ ဒါေၾကာင္႔ သမီးေလးကုိပိုခ်စ္ရတာ သမီးေလးဟာ အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ တည္ျငိမ္ျပီး ေအးေဆးသူမို႔ ေမေမေမြးရက်ိဳးနပ္တဲ႔ သမီးေလး ပါပဲကြယ္။</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);" id="fullpost"> ေမေမ႔သမီးေလး ဟာ ေနာင္အနာဂတ္မွာ မရွိဆင္းရဲသားမ်ားကို ကူညီနိုင္တဲ႔ ေစတနာဆရာ၀န္မၾကီး ျဖစ္လာမယ္ ဆုိရင္ျဖင္႔ ေမေမ သမီးေလးကို ခုအရြယ္ထိ ေကၽြးေမြး ေစာင္႔ေရွာက္ရက်ိဳးနပ္ပါျပီကြယ္။</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);" id="fullpost"> ကဲသမီးေလးေရ စာလည္းရွည္သြားျပီ ……..သမိီးေလးရဲ႔ (၁၉)ႏွစ္ျပည္႔ေမြးေန႔မွာ အမွတ္တရ …ေမေမ႔ထံမွ` သမီးေလးသုိ႔ေပးစာ´ ေပါ႔ သမီးေလး ဒီေန႔ေမြးေန႔ မွသည္ ေနာက္ ေမြးေန႔ေပါင္းမ်ားစြာကို္</span><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);" id="fullpost">က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ခ်စ္တဲ႔မိသားစုနဲ႔ အတူေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ပါေစလို႔ေနာ္</span><br /></div><span style="color: rgb(51, 102, 255);" id="fullpost"> <span style="color: rgb(204, 51, 204);"><br />(ေမေမ႔ရဲ႔ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကို သမီးေလးႏွစ္သက္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္)</span></span><div style="text-align: right; color: rgb(51, 102, 255);"><span style="color: rgb(51, 51, 255);" id="fullpost"><br />သမီးေလးရဲ႔ခ်စ္ေမေမ</span><br /></div></span>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-80418137758406216742008-03-26T18:18:00.002+06:302008-03-26T20:12:20.966+06:30သိခ်င္လွၿပီ (၂)<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >က်မ၏စိတ္အစဥ္တို႔ကို<span style=""> </span>သင္ခန္းစာထဲသို႔<span style=""> </span>ပို႔္ထားလိုက္သည္။<span style=""> </span>သို႔ေသာ္<span style=""> </span>စိတ္သည္<span style=""> </span>ဖမ္းခ်ဳပ္၍<span style=""> </span>မရသည့္အတို္င္း<span style=""> </span>တခါတခါေတာ့<span style=""> </span>လြတ္ထြက္ခ်င္သည္။<span style=""> </span>စူးစိုက္ထားသည့္ၾကားကပင္<span style=""> </span>သင္ေနသည့္စာက<span style=""> </span>ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ<span style=""> </span>ျဖစ္ေနတတ္သည္။<span style=""> </span>စိတ္မပါဘဲ<span style=""> </span>စာသင္ရသည္မွာ အလြန္ပင္ စိတ္ညစ္ညဴးဖြယ္ ေကာင္းလွပါသည္။ <span style=""> </span>၂နာရီျပည့္၍<span style=""> </span>စာသင္ခ်ိန္ၿပီးၿပီဆိုမွ<span style=""> </span>က်မလည္း<span style=""> </span>စိတ္သက္သာရာ<span style=""> </span>ရသြားေတာ့သည္။</span><span style="font-size:100%;"><br /></span></p><span id="fullpost" style="font-size:100%;"> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">အတန္းၿပီး၍<span style=""> </span>ဖုန္းကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့<span style=""> </span>ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္း<span style=""> </span>မတ္ေစ့ဂ်္က ေရာက္ေနျပန္သည္။<span style=""> </span><o:p></o:p><br /><span style="color: rgb(255, 102, 0);">` thansin, </span></span><st1:city style="color: rgb(255, 102, 0);"><st1:place><span style="font-family:Zawgyi-One;">ur</span></st1:place></st1:city><span style="font-family:Zawgyi-One;"><span style="color: rgb(255, 102, 0);"> class is finished, isn't it?´</span><o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ဒီပံုအတိုင္းဆို<span style=""> </span>သူသည္<span style=""> </span>က်မသင္တန္းခ်ိန္<span style=""> </span>မွန္သမွ်ကိုပါ<span style=""> </span>သိေနၿပီေပါ့။<span style=""> </span>ဒါဆို<span style=""> </span>အတန္းထဲက<span style=""> </span>တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား<span style=""> </span>ျဖစ္ေနမလား..။<span style=""> </span>သံသယစိတ္ျဖင့္<span style=""> </span>အတူတူဆင္းလာေသာ<span style=""> </span>အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို<span style=""> </span>ၾကည့္လုိက္မိသည္။<span style=""> </span>အားလံုးလိုလုိပင္<span style=""> </span>သူတို႔ေဘးနားက<span style=""> </span>သူငယ္ခ်င္းႏွင့္သာ<span style=""> </span>စကားေျပာေနၾကၿပီး<span style=""> </span>က်မကို<span style=""> </span>ဂရုစိုက္မိသူဟူ၍<span style=""> </span>တေယာက္တေလမွကို<span style=""> </span>မရွိပါ။<span style=""> </span>ဘာမွမတတ္ႏိုင္သည့္အဆံုး<span style=""> </span>သက္ျပင္းတစ္ခ်က္သာ<span style=""> </span>ခ်လိုက္မိေတာ့၏။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">***<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ယံုထင္ေၾကာင္ထင္ႏွင့္<span style=""> </span>ေတြ႔သမွ်လူအားလံုးကို<span style=""> </span>သံသယ၀င္ေနရသည္မွာ<span style=""> </span>ယေန႔ဆိုလွ်င္<span style=""> </span>တစ္ပတ္ေတာင္<span style=""> </span>ျပည့္ၿပီ။<span style=""> </span>သူကလည္း<span style=""> </span>မတ္ေစ့ဂ်္တို႔ကို<span style=""> </span>အခ်ိန္မွန္မွန္ႏွင့္<span style=""> </span>ပို႔ေနဆဲ.။<span style=""> </span>သူ မတ္ေစ့ဂ်္ပို႔ေနက်<span style=""> </span>အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္<span style=""> </span>က်မလည္း<span style=""> </span>မတ္ေစ့ဂ်္မ်ားကို<span style=""> </span>ေမွ်ာ္ေနတတ္ၿပီ..။<span style=""> </span>မတ္ေစ့ဂ်္မလာပါက<span style=""> </span>သူမ်ားတခုခု<span style=""> </span>ျဖစ္ေနၿပီလားဆိုၿပီး<span style=""> </span>စိတ္ပူေနတတ္ၿပီ..။<span style=""> </span>ဟိုးတစ္ေန႔ကေတာ့<span style=""> </span>သူ႔အသံကို<span style=""> </span>က်မၾကားလိုက္ရသည္။<span style=""> </span>`ဟယ္လို´<span style=""> </span>ဆိုတဲ့ အသံတစ္ခုကို<span style=""> </span>ၾကားရရံုျဖင့္<span style=""> </span>သူဘယ္သူလဲဆိုတာ<span style=""> </span>မခြဲျခားႏိုင္ခဲ့ပါ။<span style=""></span><o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ယခုေတာ့လည္း<span style=""> </span>က်မမွာ<span style=""> </span>အက်င့္တစ္ခုတိုးလာခဲ့ျပန္ၿပီ။ အရင္ကဆိုလွ်င္<span style=""> </span>ေရာက္လာသမွ်<span style=""> </span>မတ္ေစ့ဂ်္အားလံုးကို<span style=""> </span>ဖုန္းေလးမည္ဟု အေၾကာင္းျပ၍<span style=""> </span>ဖ်က္တတ္ေသာ<span style=""> </span>က်မသည္<span style=""> </span>ယခုေတာ့ သူ႔မတ္ေစ့ဂ်္မ်ားကို<span style=""> </span>တျမတ္တႏိုး<span style=""> </span>သိမ္းထားတတ္ေနပါၿပီ။ အားေနသည့္အခ်ိန္မ်ား၊<span style=""> </span>တစ္ကိုယ္တည္း ပ်င္းရိေနသည့္အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္<span style=""> </span>သူပို႔ထားခဲ့ေသာ<span style=""> </span>မတ္ေစ့ဂ်္မ်ားကို<span style=""> </span>ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ဖတ္ေနတတ္သည္။<span style=""> </span>ထိုမတ္ေစ့ဂ်္မ်ားကိုဖတ္ၿပီး<span style=""> </span>သူ႔ပံုပန္းသ႑ာန္ကို<span style=""> </span>ခန္႔မွန္းရသည္မွာလည္း<span style=""> </span>ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းလွပါသည္။<span style=""> </span>သူသည္<span style=""> </span>ေခ်ာေမာသူမ်ား<span style=""> </span>ျဖစ္ေလမလား..။<span style=""> </span>ဒါမွမဟုတ္<span style=""> </span>လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ<span style=""> </span>ေနတတ္သူလား..။<span style=""> </span>ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္<span style=""> </span>သူသည္<span style=""> </span>က်မ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ေစေအာင္ေတာ့<span style=""> </span>စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သူ<span style=""> </span>ျဖစ္ပါသည္။<o:p><br /></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">သူ႔ကို မသိရေသးခင္က သိခ်င္သည့္စိတ္ျဖင့္<span style=""> </span>စိတ္လႈပ္ရွားရသည္လည္း<span style=""> </span>ရွိသလို<span style=""> </span>သူ႔ကို သိရမည္ဆိုရင္လည္း<span style=""> </span><span style=""> </span>ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးျဖင့္ <span style=""> </span>ဆက္ဆံရမည္ကိုလည္း<span style=""> </span>က်မရင္ေမာလွပါသည္။<span style=""> </span>က်မ<span style=""> </span>ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့သည့္<span style=""> </span>ထုိေန႔ကိုေတာ့<span style=""> </span>သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ<span style=""> </span>ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။<span style=""> </span>ထိုေန႔က<span style=""> </span>သူ ပို႔ေနက်<span style=""> </span>အခ်ိန္မဟုတ္ဘဲ<span style=""> </span>မနက္ေစာေစာ<span style=""> </span>က်မထံသို႔<span style=""> </span>မတ္ေစ့ဂ်္တစ္ခု<span style=""> </span>၀င္လာပါသည္။<span style=""> </span>` သူ<span style=""> </span>ဒီေန႔<span style=""> </span>က်မကို<span style=""> </span>လာေတြ႕မည္´တဲ့.။<span style=""> </span>ထို မတ္ေစ့ဂ်္ကို<span style=""> </span>ဖတ္ေနသည့္အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ<span style=""> </span>က်မလက္ေတြ<span style=""> </span>မသိမသာ တုန္ယင္ေနခဲ့ပါသည္။ <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">သင္တန္းမတက္ခင္မ်ား<span style=""> </span>က်မကို<span style=""> </span>လာေခၚလိမ့္မလား။<span style=""> </span>အဲလိုမ်ိဳး လာေခၚရင္ေတာ့<span style=""> </span>က်မ သင္တန္းတက္ႏိုင္ပါေတာ့မလား။ <span style=""> </span>သူက<span style=""> </span>က်မအရင္ကတည္းက<span style=""> </span>သိတဲ့လူမ်ား<span style=""> </span>ျဖစ္ေနမလား။ တခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ သူမ်ားလား။<span style=""> </span>အစရွိသည့္<span style=""> </span>ေမးခြန္းေတြနဲ႔<span style=""> </span>က်မရဲ႕ေခါင္းထဲမွာ ရႈပ္ေထြးေနသည္။ <span style=""> </span>သူသည္<span style=""> </span>သင္တန္းမတက္ခင္ေတာ့<span style=""> </span>ေရာက္မလာခဲ့ပါ။<span style=""> </span>ေစာင့္ရတာကို<span style=""> </span>အင္မတန္မွ<span style=""> </span>မုန္းတီးေသာ<span style=""> </span>က်မသည္<span style=""> </span>ယခုေတာ့<span style=""> </span>ဘယ္အခ်ိန္လာေခၚမွန္း<span style=""> </span>မသိေသာသူ႔ကို<span style=""> </span>ေစာင့္ေနရပါသည္။<span style=""> </span>သင္တန္းတက္ေနစဥ္<span style=""> </span>တေလွ်ာက္လံုးလည္း<span style=""> </span>မတည္မျငိမ္ႏွင့္<span style=""> </span>စိတ္လႈပ္ရွားေနေသာ<span style=""> </span>က်မကိုယ္က်မ<span style=""> </span>ေဒါသထြက္မိပါသည္။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">လက္မွနာရီကို<span style=""> </span>ဘယ္ႏွၾကိမ္ေျမာက္မွန္း<span style=""> </span>မသိ<span style=""> </span>ၾကည့္လိုက္မိသည္။<span style=""> </span>သင္တန္းလႊတ္ခ်ိန္<span style=""> </span>နီးကပ္လာေလေလ<span style=""> </span>က်မ<span style=""> </span>စိတ္ေတြလႈပ္ရွားရေလေလပါပဲ..။<span style=""> </span>ေဟာ.. အတန္းလႊတ္လိုက္ၿပီ.။<span style=""> </span>က်မနာမည္ကို<span style=""> </span>ဘယ္သူမ်ား ေခၚလိုက္ေလမလဲဆိုၿပီး<span style=""> </span>နားစြင့္ထားမိသည္။<span style=""> </span>ဟိုဟိုဒီဒီ<span style=""> </span>ေလွ်ာက္ရွာေနတုန္းမွာပဲ<span style=""> </span>က်မကို<span style=""> </span>အရွိန္နဲ႔<span style=""> </span>တစ္ေယာက္ေယာက္က ၀င္တိုက္လိုက္သည္။<span style=""> </span>မ်က္လံုးေတြ<span style=""> </span>ျပာသြားၿပီး<span style=""> </span>က်မလက္ထဲမွာ<span style=""> </span>ကိုင္ထားေသာ<span style=""> </span>စာအုပ္မ်ား<span style=""> </span>လြတ္က်သြား၏။<span style=""> </span>ေဒါသတၾကီးႏွင့္<span style=""> </span>ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့<span style=""> </span>က်မကို<span style=""> </span>ေျပာင္စပ္စပ္ႏွင့္<span style=""> </span>လူတစ္ေယာက္က ငံု႕ၾကည့္ေနသည္။<span style=""></span><o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ထိုသူ႔ကို<span style=""> </span>က်မသိပါသည္။<span style=""> အလြန္ေပါ့ပ်က္ပ်က္ႏိုင္ၿပီး စည္းကမ္းမွန္သမွ်ကို ခ်ိဳးေဖာက္သူျဖစ္သည္။ ေဆာ္အလြန္ၾကည္သူဟု နာမည္ထြက္သူျဖစ္သည္။ </span>ေကာင္မေလးေပါင္းစံုကို<span style=""> </span>ထည္လြဲတြဲေနတာလည္း<span style=""> </span>က်မ<span style=""> </span>မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ပါ။<span style=""> </span>တြဲေနတဲ့သူေတြ<span style=""> </span>မ်ားလြန္းအားၾကီးေသာေၾကာင့္<span style=""> </span>ဘယ္တစ္ေယာက္က သူ႔ရည္းစားအစစ္အမွန္လည္း ဆိုတာေတာင္<span style=""> </span>က်မ မေ၀ခြဲတတ္ပါ။<span style=""> </span>သူ႔ကို<span style=""> </span>ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္၍<span style=""> </span>အထင္လည္း ေသးပါသည္။<span style=""> </span>စကားေျပာခ်င္စိတ္လည္း<span style=""> </span>မရွိသျဖင့္<span style=""> </span>က်မစာအုပ္မ်ားကို<span style=""> </span>ေကာက္ၿပီး လွည့္ထြက္ရန္<span style=""> </span>ျပင္လိုက္ပါသည္။ က်မ လွည့္ထြက္ၿပီး ေျခတစ္လွမ္း.. ႏွစ္လွမ္း..<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">`<span style=""> </span>သံစဥ္<span style=""> </span>´<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">က်မကို<span style=""> </span>လွမ္းေခၚလိုက္သံ..။<span style=""> </span><span style=""> </span>သူ<span style=""> ေရာက္လာၿပီ</span>လား..။<span style=""> </span>က်မ<span style=""> </span>စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔<span style=""> </span>လွည့္ၾကည့္လိုက္၏။<span style=""> </span>က်မ ေတြ႕လိုက္ရသည္ႏွင့္<span style=""> </span><span style=""> </span>ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ<span style=""> </span>အားလံုး<span style=""> </span>ပ်က္သုဥ္းသြားသည္။<span style=""> </span>ခ်က္ခ်င္းပင္<span style=""> </span>က်မလွည့္ထြက္လိုက္သည္။<span style=""> </span>ထိုေနရာႏွင့္ အေ၀းဆံုးကို သြားႏိုင္သမွ် သြားလိုက္ခ်င္သည္။ လွည့္ထြက္လိုက္သည့္ ေျခလွမ္းမ်ားနဲ႔အတူ ဆံုးျဖတ္ခ်က္<span style=""> </span>တစ္ခုပါ<span style=""> </span>ခ်လိုက္မိ၏။<span style=""> </span>က်မ<span style=""> </span>သိမ္းထားခဲ့ေသာ သူ၏မတ္ေစ့ဂ်္မ်ား အားလံုး<span style=""> </span>တစ္ခါတည္းကို<span style=""> </span>delete လုပ္လိုက္ေတာ့မည္..။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">က်မအား<span style=""> </span>လွမ္းေခၚလိုက္ေသာ `သူ´မွာ<span style=""> </span>ခုနက က်မကို<span style=""> </span>၀င္တိုက္ခဲ့ေသာ<span style=""> </span>က်မအျမင္ကတ္လွပါသည့္<span style=""> </span>`သူ´ သာ ျဖစ္ပါသည္။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">***<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">လူတိုင္းသည္<span style=""> </span>ေမွ်ာ္လင့္ဖူးပါသည္။<span style=""> </span>ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္<span style=""> </span>လိုက္တတ္ၾကသည္။<span style=""> </span>သို႔ေသာ္<span style=""> </span>ေလာကတြင္<span style=""> </span>ေမွ်ာ္လင့္တိုင္းလည္း<span style=""> </span>ျဖစ္မလာေသာ အရာမ်ားစြာ ရွိသည္။ <span style=""> </span>ေမွ်ာ္မွန္းသည့္အတိုင္း<span style=""> </span>ျဖစ္လာသည့္အခါတြင္<span style=""> </span>လူသားတိုင္း<span style=""> </span>ေပ်ာ္ရႊင္တတ္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္<span style=""> </span>ေမွ်ာ္လင့္တိုင္း<span style=""> </span>ျဖစ္မလာခဲ့လွ်င္ေတာ့…။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><span style="color: rgb(204, 102, 204);"><ေမပ်ိဳ></span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p><br /></o:p></span></p> </span>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-17506893419678908032008-03-22T13:08:00.008+06:302008-03-22T16:22:38.954+06:30သိခ်င္လွၿပီ...။<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >သိခ်င္လွၿပီ..။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >သူ.. ဘယ္သူလဲဆိုတာ<span style=""> </span>က်မ<span style=""> </span>သိခ်င္လွပါသည္။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >***<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" ><o:p></o:p>ႏိႈးစက္ျမည္သံေလးတစ္ခုနဲ႔<span style=""> </span>က်မရဲ႕မနက္ခင္းကို<span style=""> </span>ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါသည္။<span style=""> </span>ႏိုးႏိုးခ်င္း<span style=""> </span>ပထမဆံုး က်မေခါင္းထဲ၀င္လာေသာ<span style=""> </span>အေၾကာင္းအရာကေတာ့<span style=""> </span>က်မ ဒီေန႔<span style=""> </span>သင္တန္းတက္ရမည္ ျဖစ္သည္။<span style=""> </span>သည္သင္တန္းကို<span style=""> </span>အလြန္အမင္း တက္ခ်င္သျဖင့္<span style=""> </span>တကၠသိုလ္၀င္တန္း<span style=""> </span>ေျဖၿပီးသည့္ေနာက္ေန႔မွာပင္<span style=""> </span>၀င္ခြင့္ေျဖခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။<span style=""> </span>ယခုဆိုလွ်င္<span style=""> </span>က်မသင္တန္းတက္ခဲ့သည္မွာ<span style=""> </span>တစ္လေတာင္<span style=""> </span>ျပည့္ေတာ့မည္။<span style=""> </span>အတန္းထဲက<span style=""> </span>သင္တန္းသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔<span style=""> </span>က်မခင္မင္ရင္းႏွီးေနၿပီ<span style=""> </span>ျဖစ္သည္။<span style=""></span></span> <span id="fullpost" style="font-size:100%;"> </span></p><span id="fullpost"><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးသည္ႏွင့္ အ၀တ္အစားကို<span style=""> </span>ေရြးခ်ယ္ေနမိသည္။<span style=""> </span>ဘာ၀တ္ရင္<span style=""> </span>ေကာင္းမလဲ။<span style=""> </span>ဂ်င္းေဘာင္းဘီ က်ပ္က်ပ္ေလးနဲ႔ ခပ္မိုက္မိုက္ပံုစံ<span style=""> </span>၀တ္ရေအာင္လည္း<span style=""> </span>က်မရုပ္ရည္က<span style=""> </span>စတုိင္မိမိႏွင့္ ေခတ္ဆန္သည့္ ရုပ္ရည္မ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ (ေခတ္မဆန္ေသာ<span style=""> </span>ရုပ္ရည္ႏွင့္ လန္ေနေအာင္ ၀တ္ထားေသာ မိန္းကေလးမ်ားကို<span style=""> </span>က်မဘယ္လိုမွ သေဘာမက်ႏိုင္ပါ။) ဒါဆို<span style=""> </span>စကတ္ေလး<span style=""> </span>၀တ္ရမည္လား။<span style=""> </span>စကတ္ႏွင့္ဆိုရင္ေတာ့<span style=""> </span>က်မပံုစံႏွင့္<span style=""> </span>လိုက္ဖက္မည္ျဖစ္သည္။ <span style=""> </span>ၾကည့္ေကာင္းမည္ထင္ေသာ<span style=""> </span>အက်ီႏွင့္စကတ္ကို<span style=""> </span>တြဲဖက္၀တ္ဆင္လိုက္သည္။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >ေမေမျပင္ေကၽြးေသာ<span style=""> </span>မနက္စာကို စားေသာက္ၿပီးေနာက္<span style=""> </span>လိုက္ပို႔မည့္ကားကို<span style=""> </span>ေစာင့္ေနလိုက္သည္။<span style=""> </span>သည္ေန႔မွပဲ<span style=""> </span>ကားဆရာ<span style=""> </span>ဦးေလးၾကီးက ေနာက္က်ေနသည္။ <span style=""> </span>က်မက အတန္းထဲကို<span style=""> </span>သူမ်ားထက္ အရင္ေရာက္မွ<span style=""> </span>ေက်နပ္တတ္သူ။<span style=""> </span>ဆရာစာသင္ေနမွ<span style=""> </span>၀င္ရမည့္အေရးကိုေတြး၍<span style=""> </span>က်မေသမေလာက္ ရွက္လွပါသည္။<span style=""> </span>နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်မေစာင့္ႏုိင္သည့္<span style=""> </span>အတိုင္းအတာကလည္း<span style=""> </span>လြန္ေနၿပီ။<span style=""> </span>အျမန္ဆံုးသြားႏိုင္မည္ဆိုရင္ေတာင္<span style=""> </span>ယခုသြားကာမွ မီရံုက်ေပမည္။<span style=""> </span>ဆံုးျဖတ္ၿပီးသည့္အတိုင္း<span style=""> </span>က်မထိုင္ရာမွ<span style=""> </span>ထလိုက္သည္။<span style=""> </span>က်မ<span style=""> </span>တကၠစီႏွင့္ပဲ သြားေတာ့မည္ဟု<span style=""> </span>ေမေမ့ကို<span style=""> </span>ေျပာရမည္ေလ။<span style=""> </span>ေမေမ့အား<span style=""> </span>ႏႈတ္ဆက္ၿပီး<span style=""> </span>ဖုန္းကိုကိုင္ကာ<span style=""> </span>အိမ္ကေန<span style=""> </span>ထြက္ခဲ့သည္။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >တကၠစီေပၚေရာက္သည္မွ<span style=""> </span>မၾကာေသး..။<span style=""> </span>က်မဖုန္းမွ<span style=""> </span>အခ်က္ျပသံေလး<span style=""> </span>ျမည္လာသည္။<span style=""> </span>က်မကိုယ္တိုင္<span style=""> </span>သြင္းထားသည့္အသံေလးမို႔<span style=""> </span>က်မမွတ္မိေနပါသည္။<span style=""> </span>က်မထံသို႔<span style=""> </span>တစ္စံုတစ္ေယာက္<span style=""> </span>မတ္ေစ့ဂ်္ပို႔ေနျပီ။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" ><span style="color: rgb(0, 0, 0);">` Have a nice day, thansin.</span><br /><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> with love,´</span><o:p><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >ဖုန္းနံပါတ္ကို<span style=""> </span>ၾကည့္လိုက္ေတာ့<span style=""> </span>က်မ<span style=""> </span>မသိေသာ<span style=""> </span>ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခု..။<span style=""> </span>က်မ နည္းနည္းေတာ့ အံ့ၾသသြားပါသည္။ က်မဖုန္းနံပါတ္ကို<span style=""> </span>သိေသာသူမ်ားမွာ<span style=""> </span>လက္ခ်ိဳးေရ၍ေတာင္<span style=""> </span>ရႏိုင္ပါသည္။<span style=""> </span>သူ.. ဘယ္သူမ်ား<span style=""> </span>ျဖစ္ႏိုင္မည္နည္း။ ပထမေတာ့ <span style=""> </span>ဖုန္းမွားပို႔သည္ဟု ထင္မွတ္ခဲ့သည္။ ဖုန္းမွားပို႔သည္<span style=""> </span>ဆိုရေအာင္လည္း<span style=""> </span>က်မနာမည္ အတိအက်ကိုက မတ္ေစ့ဂ်္ထဲမွာ<span style=""> </span>ပါေနသည္။ ဒါ့အျပင္ သည္ဖုန္းနံပါတ္ႏွင့္<span style=""> </span>က်မထံ<span style=""> </span>မတ္ေစ့ဂ်္ပို႔ေနသည္မွာ<span style=""> </span>ဒီေန႔ႏွင့္ဆို<span style=""> </span>သံုးရက္ေတာင္<span style=""> </span>ရွိၿပီ။ က်မ ခံစားခ်က္ေရာင္စံုကို<span style=""> </span>တျပိဳင္နက္ထဲ<span style=""> </span>ခံစားလိုက္ရသည္။<span style=""> </span>ဘယ္သူမွန္း မသိေသာေၾကာင့္<span style=""> </span>စိတ္ညစ္ညဴးရသည္။ မသိေသာလူတစ္ေယာက္က (ကိုယ့္နာမည္အတိအက်ျဖင့္) မတ္ေစ့ဂ်္ပို႔ေသာေၾကာင့္<span style=""> </span>မိန္းကေလးပီသစြာ<span style=""> </span>အနည္းငယ္ဂုဏ္ယူခ်င္ေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ က်မသည္<span style=""> </span>ထူးျခားစြာ ေခ်ာေမာလွပသူတစ္ေယာက္ေတာ့<span style=""> </span>မဟုတ္ပါ။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >က်မစီးလာေသာ ကားေလးသည္<span style=""> </span>အရွိန္ျမန္ျမန္ျဖင့္<span style=""> </span>ေရြ႕လ်ားေနပါသည္။ က်မစိတ္ထင္ေတာ့<span style=""> </span>က်မအိမ္က ကားထက္ပင္ ပို၍အရွိန္ျမန္လွေပသည္။ ကားမွန္ဖြင့္ထားသျဖင့္<span style=""> </span>မနက္ေစာေစာ ေလစိမ္းသည္<span style=""> </span>က်မမ်က္ႏွာအား<span style=""> </span>စိမ္းသက္စြာ<span style=""> </span>တိုက္ခတ္ေနပါသည္။<span style=""> </span>ေရခ်ိဳးၿပီးလာခဲ့သျဖင့္ <span style=""> </span>က်မကိုယ္ခႏၶာမွာ<span style=""> </span>အနည္းငယ္<span style=""> </span>ေအးစက္ေနပါသည္။<span style=""> </span>သို႔ေသာ္<span style=""> </span>ကားမွန္တင္ဖို႔အတြက္ေတာ့<span style=""> </span>က်မစိတ္ကူးမရွိပါ။<span style=""> </span>တျဖဴးျဖဴးတိုက္ခတ္ေနေသာ<span style=""> </span>ေလေတြႏွင့္အတူ <span style=""> </span>သူ.. ဘယ္သူလဲဆိုတာ<span style=""> </span>စဥ္းစားရသည္မွာ<span style=""> </span>က်မအတြက္<span style=""> </span>တမ်ိဳးစိတ္၀င္စားဖြယ္<span style=""> </span>ေကာင္းေလသည္။<span style=""></span><o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >ကားရပ္သြားေတာ့မွ<span style=""> </span>က်မသတိထားလိုက္မိသည္။<span style=""> </span>တကၠစီက<span style=""> </span>က်မတို႔သင္တန္းေရွ႕ကို ေရာက္ေနၿပီပဲ။<span style=""> </span>ခါတိုင္း<span style=""> </span>နာရီ၀က္ၾကာေအာင္ သြားရေသာ<span style=""> </span>အသြားခရီးသည္<span style=""> </span>ယခုေတာ့<span style=""> </span>ငါးမိနစ္ေလာက္သာ ၾကာသလိုလို..။ က်သင့္ေငြကို<span style=""> </span>ထုတ္ေပးၿပီး<span style=""> </span>သင္တန္းရွိရာ<span style=""> </span>အေဆာက္အဦးထဲသို႔<span style=""> </span>၀င္လိုက္သည္။<span style=""> </span>၀င္ေပါက္မွာ<span style=""> </span>ေစာင့္ေနေသာ<span style=""> </span>ဦးေလးၾကီးက<span style=""> </span>က်မကို<span style=""> </span>ျမင္သည္ႏွင့္<span style=""> </span>ႏႈတ္ဆက္ေနၾကအတိုင္း<span style=""> </span>ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >` good<span style=""> </span>morning!!! ´<o:p><br /></o:p></span></p> <p style="text-align: justify;" class="MsoNormal"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >က်မ<span style=""> </span>ျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး<span style=""> </span>အေပၚထပ္သို႔<span style=""> </span>ဆက္တက္လာခဲ့သည္။ က်မေရာက္သြားေတာ့<span style=""> </span>သင္တန္းစရန္<span style=""> </span>၁၀မိနစ္သာသာ<span style=""> </span>လိုေတာ့သည္။<span style=""> </span><span style=""> </span>အျခားအတန္းက<span style=""> </span>သင္တန္းသားေတြကလည္း<span style=""> </span>သူတို႔အခန္းေရွ႕မွာ<span style=""> </span>မတ္တပ္ရပ္လို႔..။ အနည္းငယ္က်န္ေသာ အခ်ိန္မ်ားအား ထိုသူေတြကို အကဲခတ္ရင္းႏွင့္သာ ကုန္ဆံုးလိုက္ပါသည္။<span style=""> </span>က်မလွမ္းၾကည့္ေနသည္ကို<span style=""> </span>ေတြ႕သြားၿပီး က်မထက္<span style=""> </span>လယ္ဗယ္တစ္ခု<span style=""> </span>ပိုျမင့္ေသာ<span style=""> </span>အတန္းမွ<span style=""> </span>အကိုၾကီးတစ္ေယာက္က<span style=""> </span>က်မအား ျပံဳးျပသည္။ <span style=""> </span>သူမ်ား<span style=""> </span>ျဖစ္မလား..။<span style=""> </span>က်မေတြးၾကည့္မိပါသည္။<span style=""> </span>သုိ႔ေသာ္က်မ<span style=""> </span>မည္သို႔မွ်<span style=""> </span>မခန္႔မွန္းတတ္ပါ..။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="color: rgb(204, 102, 204);font-size:100%;" ><ဆက္ရန္></span><span style="font-size:100%;"><o:p></o:p></span></p></span>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-42018682975717824142008-03-19T17:17:00.003+06:302008-03-19T17:45:36.717+06:30ေႏြရာသီ ၏ စိန္ေခၚမႈ အား အံတု၍<div style="text-align: justify;">ေႏြရာသီေရာက္ျပီ ဆုိရင္ျဖင္႔ အားလံုးေၾကာက္ရြံၾကတာ မီးေဘးပါပဲ ။ 2008 ခုနွစ္ရဲ႔ေဖေဖၚ၀ါရီလ (25) ရက္ေန႔ မနက္ 8နာရီ မွာ မႏၱေလး ရတနာပံုေစ်း မီးေလာင္မႈနဲ႔ ရန္ကုန္ လွိုင္သာယာ မီးေလာင္မႈ တျပိဳင္တည္း ေလာင္ခဲ႔တဲ႔မီးဟာ ဒီႏွစ္မွာ ဆံုးရံုွးမႈ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ လွုိင္သာယာမီးေဘးေၾကာင္႔ မိသားစုေပါင္း (1200ေက်ာ္ ) အိုးမဲ႔အိမ္မဲ႔ ျဖစ္သြားခဲ႔ပါတယ္ ။ မီးေလာင္မႈမွာ လွုိင္သာယာ ေအာင္သုခလမ္းမွစတင္ ေလာင္ကၽြမ္းခဲ့ျပီး သီးသန္႔လမ္း၊ ခေရလမ္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းနွင္႔ ဆိပ္ကမ္းသာလမ္း စုစုေပါင္း လမ္းငါးလမ္းမွ အိမ္ေျခေပါင္း ၂၂၆ အိမ္ မီးေလာင္ခံခဲ႔ရပါတယ္။ <span id="fullpost"><br /><br />မီးေဘးအတြက္ အဓိက လွဴဒါန္းသူမ်ားကေတာ႔ နိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာမ်ား၊ Ravenေသြးလွဴ၇ွင္အဖြဲ႔ ၊ ျပည္တြင္းမွ ေစတနာရွင္မ်ား၊ ျမန္မာျပည္မွ ဘေလာ႔ကာမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ေပးပို႔တဲ႔ ေငြသား သိန္းသံုးဆယ္ေက်ာ္ကုိ မတည္ျပီး ျပည္တြင္းမွလည္း လွဴဒါန္းသူမ်ားရဲ႔ ေငြမ်ားနွင္႔ ပူးေပါင္းလိုက္တဲ႔အခါ ေငြသားေပါင္း သိန္းေလးဆယ္႔ငါးသိန္းေလာက္အထိ ေကာက္ခံရရွိခ႔ဲ႔ပါတယ္။ ရရွိတဲ႔ေငြသားမ်ားကို ၾကက္ေျခနီတပ္ဖြဲ႔မွ လူငယ္မ်ား နဲ႔Raven ေသြးလွဴရွင္ အဖြဲ႔မွလူငယ္မ်ားက ေ၀ငွရာမွာ တက္ၾကြ စြာ တာ၀န္ယူခဲ႔ၾကပါတယ္။ရရွိတဲ႔ေငြသားမ်ားကို ၁၅၀၀က်ပ္တန္ စပို႔ရွပ္ အထည္ ၂၅၀၀ ၀ယ္ယူခဲ႔ပါတယ္။<br /><br />Raven BDC မွ အလွဴရွင္တဦးကလည္း အ၀တ္အထည္ ၃၆၅ ထည္ လွူဒါန္းပါတယ္။ လႈဒါန္းမည္႔ေန႔ မနက္ ဆယ္နာရီ အခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္မွ ဘေလာ႔ကာမ်ားမွ အလွူေငြ နွစ္သိန္းထပ္မံ လွဴဒါန္းသည္႔အတြက္ ၾကက္ဥ အလံုး ၂၀၀၀ ေက်ာ္ကို ခ်က္ခ်င္း ၀ယ္ယူခဲ႔ပါတယ္။ ရန္ကုန္စည္ပင္သာယာ လက္ေထာက္ညြန္ၾကားေရးမႈး<br />ကလည္း ဗလာစာအုပ္ ဒါဇင္ 600 ကုိ လာေရာက္လွဴဒါန္းခဲ႔ပါတယ္။<br /><br />၁၈.၃.၂၀၀၈ ရက္ေန႔ မနက္ေစာေစာကတည္းက ၾကက္ေျခနီတပ္ဖြဲ႔မွ လူငယ္မ်ား နဲ႔Raven အဖြဲ႕သားမ်ားဟာ လွဴဒါန္းေရးအတြက္ စိတ္အားထက္သန္ေနၾကပါ္တယ္။ မနက္ေစာေစာ ကတည္းက လူစုျပီး ၇.၃၀အခ်ိန္မွာ Raven BDC ရံုးခန္းမွ စတင္ထြက္ခြာခဲ႔ပါတယ္။ မနက္ ၉.၀၀နာရီမွာ လႈိင္သာယာကုိေရာက္ရွိခဲ႔ပါတယ္။ တာ၀န္ရွိသူမ်ားထံ သတင္းပို႔ျပီးေနာက္ လွုိင္သာယာ အရန္မိးသတ္တပ္ဖြဲ႔မ်ားကလည္း ကူညီအားျဖည္႔ေပးပါတယ္။ ၁၀.၃၀နာရီတြင္ လွိုင္သာယာ ေရဥကၠံေစ်း ကိုေရာက္ရွိပါတယ္။<br /><br />လႈဒါန္းမဲ႔ ပစၥည္းမ်ားကိုေနရာခ်ထားခ်ိန္မွာပဲ လူထုက စည္ကားစြာ ေရာက္ရွိေနခဲ႔ပါျပီ။ ေန႔လည္ ၁၂.၀၀နာရီမွာ စတင္လွဴဒါန္းပါတယ္။ လွဴဒါန္းတဲ႔ေနရာမွာလဲ မိသားစုအလိုက္ အထည္အေရအတြက္ကုိ စာရင္းမ်ားတြက္ခ်က္ျပီး စနစ္တက်ခြဲေ၀ေပးခဲ႔တာျဖစ္ပါတယ္။လာေရာက္ ၾကတဲ႔ မီးေဘးဒုကၡသည္မ်ားကလည္း စနစ္တက် လာေရာက္ယူငင္ၾကတဲ႔ အတြက္ ေ၀ငွ၇ာမွာ ပုိျပီး အဆင္ေျပေခ်ာေမြခဲ႔ပါတယ္။<br /><br />မိသားစုအလိုက္ အက်ီၤ၊ဗလာစာအုပ္၊ ၾကက္ဥ တို႔ကို အခ်ိဳးၾက ေ၀ငွ ခဲ႔ပါတယ္။ ေ၀ငွရာမွာလမ္းအလိုက္ ပထမဦးစြာ ခေရလမ္း၊ ထုိေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္း ၊သီးသန္႔လမ္း၊ ဆိပ္ကမ္းသာလမ္း ၊ေနာက္ဆံုး ေအာင္သုခလမ္းကိုေ၀ငွခဲ႔ပါတယ္။ ညေန၆.၀၀မွာ အားလံုးေ၀ငွ ျပီးစီးခဲ႔ပါတယ္။<br /><br />အခုလို လွဴဒါန္းမႈေလးက လုိအပ္ေနတဲ့ေနရာကို လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ အေရာက္ပို႕ႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေဖာ္မျပတတ္ေအာင္ပဲ ပီတီျဖစ္မိပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဦးေဆာင္ ဦးရြက္ျပဳခဲ့တဲ့ RAVEN BDC အပါအ၀င္ လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႕မ်ား၊ ေစတနာရွင္ အလွဴရွင္မ်ားနဲ႕ လုပ္အားေပး ေမာင္မယ္မ်ား အားလံုးကို ရင္ထဲကေန လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္ေလ။<br />က်မ ဘေလာ႔ေလးမွာ က်မသူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႔ လိႈင္သာယာမီးေဘး ကယ္ဆယ္ေရး အေၾကာင္းကုိ တင္ျပရင္း ဒီပို႔ေလးနဲ႔ အလွဴရွင္မ်ားနဲ႔ လုပ္အားေပး ေမာင္မယ္မ်ားကို ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။</span><br /><br /></div>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-63793465059176804792008-03-15T15:20:00.001+06:302008-03-15T15:25:06.879+06:30သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ..<br />ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ သံစဥ္ဖြဲ႔ၿပီး<br />ရင္ခုန္သံကို<span style=""> </span>ၾကိဳးညွိႏိုင္သူေတြ..။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ..<br />ျဖဴစင္တဲ့ေမတၱာတရားနဲ႔<br />ေလာကၾကီးကို အလွဆင္သူေတြ..။</span> </p><span id="fullpost"><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ..<br />ဘ၀အေမာေတြနဲ႔ ၾကံဳရတိုင္း<br />ေအးျမတဲ့ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔<br />ေခၽြးသိပ္ေပးသူေတြ..။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ..<br />ကႏာၱရခရီးလမ္းမွာ<br />အိုေအစစ္တမွ် လိုအပ္လွတဲ့<br />ခရီးသြားေဖာ္ေတြ..။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ..<br />အမုန္းနဲ႔အာဃာတကို ေမ့ထား<br />ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ သံေယာဇဥ္ကိုသာ<br />တည္ေဆာက္တတ္ၾကသူေတြ..။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">ကံၾကမၼာေတြ ဘယ္လိုေျပာင္းေျပာင္း<br />သကၠရာဇ္ေတြ ဘယ္လိုေႏွာင္းလည္း<br />ရင္ခုန္သံမရပ္သေရြ႕<br />သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တြဲလက္ျမဲစြာ<br />ဆက္ေလွ်ာက္ေနမယ္...။<o:p></o:p></span></p> </span>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-29930907014672075352008-03-05T22:24:00.001+06:302008-03-05T22:31:44.975+06:30ေစာင့့္ေပးၾကေနာ္..<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >အခုတေလာ က်မလည္း<span style=""> </span>ေက်ာင္းတက္လိုက္၊ ေဆးရံုသြားလိုက္နဲ႔<span style=""> </span>အရမ္းကို မအားမလပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။<span style=""> </span>ဒါ့ေၾကာင့္ ပို႔စ္အသစ္ မတင္ျဖစ္တာပါ။ အြန္လိုင္းလည္း မတက္ျဖစ္တာပါ။ လာလည္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို<span style=""> </span> ေက်းဇူးလည္းတင္ပါတယ္။ </span><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >အားလည္းနာလွပါၿပီ။ </span><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >ဒါေပမယ့္လည္း<span style=""> ေသာၾကာေန႔ကစၿပီး</span><span style=""> </span>က်ဴတုိရီယယ္<span style=""> </span>သံုးခုက တစ္ရက္ျခားစီ ေျဖရမွာမို႔<span style=""> </span>အသစ္ဖတ္ရန္ ေမွ်ာ္ေနၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး က်မကုိ<span style=""> </span>ခဏေလာက္ သည္းခံၿပီး<span style=""> </span>ေစာင့္ေပးၾကေနာ္။ <span style=""> </span><o:p></o:p></span></p>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-52275230253343260182008-03-02T21:10:00.004+06:302008-03-02T21:21:00.545+06:30ေလာကကိုအလွဆင္သူမ်ား<p style="text-align: justify;" class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><span style="color: rgb(51, 102, 255);">ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ မွတ္တမ္းတင္ ေန႕တေန႕ျဖစ္တဲ့ ေတာင္သူလယ္သမားေန႕(မတ္လ ၂ ရက္ ) ေန႕မွာ အမိေျမရဲ့ ရပ္ေ၀းရပ္နီးမွာ ရွိေနၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားမ်ားနဲ႕ ျမန္မာစာေပကို ျမတ္နိုးတဲ့ လူတုိင္းအတြက္</span> ဖတ္ရႈခ်င္စရာ အြန္လိုင္း မဂၢဇင္းတေစာင္ ထြက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ မဂၢဇင္းရဲ့ အမည္ကေတာ့ <a href="http://lawka-ahla.com/"><span style="font-weight: bold; font-style: italic; color: rgb(51, 51, 255);font-size:130%;" >`ေလာက အလွ ´</span></a> လို႕ ေပးထားတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ <o:p></o:p></span></p><div> </div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);">အေတြးအျမင္ </span>၊ <span style="color: rgb(51, 204, 255);">အနုပညာ သတင္း</span> ၊ <span style="color: rgb(204, 153, 51);">အက္ေဆး</span> ၊ <span style="color: rgb(0, 102, 0);">ဟာသ</span>၊ <span style="color: rgb(255, 0, 0);">ေဆာင္းပါ း</span> ၊ <span style="color: rgb(51, 51, 255);">၀တၳဳတို</span>၊ <span style="color: rgb(102, 0, 204);">အင္တာဗ်ဴး </span>၊ <span style="color: rgb(0, 153, 0);">က်န္းမာေရးက႑</span>၊ <span style="color: rgb(255, 0, 0);">ပညာေရးက႑</span>၊ <span style="color: rgb(255, 204, 51);">ကြန္ျပဴတာက႑</span>၊ <span style="color: rgb(204, 51, 204);">ဓါတ္ပံုက႑</span>၊ <span style="color: rgb(51, 255, 51);">အမ်ဳိးသားေရးရာ၊</span> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">အမ်ဳိးသမီးေရးရာ</span> စသည္ျဖင့္ စံုလင္စြာေဖာ္ျပထားတဲ့ အဲဒီ အြန္လိုင္း မဂၢဇင္းမွာ ဘေလာ့ေလာကမွာ လူအမ်ားသိျပီး ေနၾကျပီျဖစ္တဲ့ <a style="color: rgb(0, 0, 0);" href="http://klosayhtoo.blogspot.com/">အကိုေစးထူး</a>၊ <a style="color: rgb(0, 0, 0);" href="http://maydar-wii.blogspot.com/">မေမဓာ၀ီ </a>တို႕အျပင္ <span style=""> </span>စာေရးသူ အေတာ္မ်ားမ်ား ေရးသားထားၾကတာမို႕ စိတ္၀င္တစားဖတ္ခ်င္စရာေလး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ မဂၢဇင္းဆီကို သြားခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ <a style="color: rgb(204, 102, 204);" href="http://lawka-ahla.com/">ဒီေနရာေလးကတဆင့္</a> သြားဖို႕ ဖိတ္ေခၚပါတယ္ရွင္…။ အယ္ဒီတာမ်ားရဲ့ ျပန္ၾကားခ်က္အရ ေလာကအလွ မဂၢဇင္းကို အပတ္စဥ္ တိုင္း Edit လုပ္သြားမွာျဖစ္တယ္လို႕ သိရွိရပါတယ္။</span></div>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-82961791504031616072008-02-29T18:40:00.005+06:302008-02-29T18:55:30.093+06:30ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္အေၾကာင္း<div style="text-align: center;"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:10;" ></span>ဒီေန႔ဆိုရင္ ကိုေက်ာ္(ကိုေနဘုန္းလတ္)ကို ေခၚသြားၾကတာ တစ္လျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။ ကိုေက်ာ့္ကို သတိရတဲ့အတြက္ က်မ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အခု ဒီကဗ်ာေလးကို တင္ေပးပါ့မယ္ေနာ္။<br /></span></div><span style="font-size:100%;"><br /><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:10;" ></span></span></div><span style="font-size:100%;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >တခါတုန္းက …</span><br /><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >တုိင္းျပည္ကို အရမ္းခ်စ္တဲ့</span><br /><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >လူငယ္ေတြကို တိုးတက္ေစခ်င္တဲ့</span><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-size:100%;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:10;" ></span>မိသားစုကို အခ်စ္ၾကီးတဲ့<br /></span></div><span style="font-size:100%;">မိတ္ေဆြေတြကို ခုံမင္တဲ့<br />ပရိသတ္ကို ေလးစားတဲ့<br /><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္</span><br /><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >ရွိခဲ့တယ္။ </span><br /></span></div><span id="fullpost" style="font-size:100%;"><br /><p style="text-align: center;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">သူ႔ရဲ႕ႏွလံုးသားကို ရင္း၍<br />အႏုပညာပန္းေတြကို<br />ပြင့္လန္းေစခဲ့တယ္။<br /></span></p><div style="text-align: center;"> </div><p style="text-align: center;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">တေန႔မွာေတာ့..<br />ရင္ဘတ္ထဲက လြတ္က်လိုက္တဲ့<br />အႏုပညာေတြ ေပါင္းစုၿပီး<br />ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးတစ္ခုကို..<br />သူ..တည္ေထာင္ခဲ့တယ္။<br />အဲဒီ့ျမိဳ႕ေတာ္နာမည္က…<br />`ကၽြန္ေတာ္လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ<wbr>္´တဲ့..။<br /></span></p><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><p style="text-align: center;"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><br />ဧရာ၀တီျမစ္က<br /> အရွိန္နဲ႔စီးဆင္းေလေတာ့<br />ကဗ်ာဆရာလည္း<br />ျမစ္ငယ္၊ေခ်ာင္းငယ္အသြင္နဲ႔<br />၀င္ေရာက္စီးေမ်ာခဲ့တယ္..။<br /></span></p><div style="text-align: center;"> </div><p style="text-align: center;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ဒီလိုနဲ႔ပဲ..<br />ဇန္န၀ါရီရဲ႕ ေန႔လည္တစ္ခုမွာေတာ့..<br />ငရဲသားေတြက ကဗ်ာဆရာကို<br />အေမွာင္တစ္ေနရာဆီသို႔<br />ေခၚေဆာင္သြားခဲ့တယ္..။<br /></span></p><div style="text-align: center;"> </div><p style="text-align: center;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ဒီေန႔ဆိုရင္..<br />သူတို႔ ေခၚေဆာင္ သြားတာ<br />တစ္လေတာင္ ျပည့္ေရာေပါ့..။<br />သူ႔ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးလည္း<span> </span>ေစာင့္ေရွာက္သူမဲ့ခဲ့တာ<br />တစ္လျပည့္ၿပီေပါ့..။<br /></span>သူလည္း အေမွာင္ထဲမွာ ရွင္သန္ေနရတာ<br />တစ္လျပည့္ေရာေပါ့..။<span style="font-family:Zawgyi-One;"><br /></span></p><div style="text-align: center;"> </div><p style="text-align: center;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ေမွ်ာ္ေနပါတယ္..။<br />သူ႔ရဲ႕ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးေရာ..<br />သူ.. ခ်စ္တဲ့မိသားစုကေရာ..<br />သူ..တြယ္တာရတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကေရ<wbr>ာ..<br />သူ႔ကို<span> </span>ေလးစားတဲ့ ပရိသတ္ေတြကေရာ..<br />သူ… ျပန္လာမယ့္တေန႔ေန႔ကို..<br />ေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္..။</span></p><p style="text-align: center;">ယံုလည္းယံုၾကည္ေနတယ္..<br />`အမွန္တရားက ႏိုင္ကိုႏိုင္ရမယ္´<br />`ကိုေက်ာ္လည္း လြတ္ေျမာက္လာရမယ္´ လို႔ေလ။</p><br /></span>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-4699006732902447752008-02-26T20:38:00.004+06:302008-02-27T17:03:32.056+06:30ေခါင္းစဥ္မရွိတဲ့ေပါက္ကြဲသံ<p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >ႏွလံုးသားတိုင္း လႈပ္ရွားတတ္ေပမယ့္<br />ၾကင္နာတတ္တဲ့ ႏွလံုးသား ရွားလိမ့္မယ္<br />မင္းမယံုရင္ ရွာၾကည့္စမ္း<br />ဒီေလာက္ လူေတြ အမ်ားၾကီးမွာ<br />စာနာတတ္တဲ့လူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား ရွိမလဲလို႔<span id="fullpost"><br />တိမ္ေတြရဲ႕မ်က္ရည္ကို<br />မိုးရြာတယ္လို႔ မင္းေျပာႏိုင္တယ္<br />ဒါေပမယ့္ ငါတို႔ရင္ထဲက ငိုသံေတြကိုေတာ့<br />ဘယ္လိုေတးဂီတသံနဲ႔မ်ား ဖံုးလႊမ္းမလဲ<br />မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ထားတဲ့ ဟန္ေဆာင္မႈေတြနဲ႔<br />လာလာျပံဳးမျပစမ္းနဲ႔<br />ဒီအျပံဳးေတြကို တံု႔ျပန္ျပံဳးရမွာ ငါရြံရွာလြန္းလို႔ပါ<br />ငါ ပ်ိဳးေထာင္ေနတဲ့ မိုးျပာေရာင္အိပ္မက္ေတြကို<br />မင္းဖိနပ္နဲ႔ မနင္းေခ်ခ်င္နဲ႔<br />မင္းဖိနပ္ပဲ စုတ္ျပတ္သပ္သြားမယ္<br />ငါ့အိပ္မက္ေတြကေတာ့ သူတို႔အရွင္သခင္ `ငါ့´ကို<br />အျမဲဦးညႊတ္ေနမွာပဲ<br />ငါ့ေသြးေၾကာထဲက ေသြးေတြကို<br />ရဲလြန္းတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔<br />ေဖာက္ထုတ္ပစ္ႏိုင္တယ္<br />ဒါေပမယ့္<br />ကဗ်ာဖြဲ႔မယ့္ ငါ့ႏွလံုးသားကိုေတာ့<br />ျပက္ရယ္မျပဳလိုက္နဲ႔<br />ရင္ထဲက အစိုင္အခဲေတြက<br />အခ်ိန္မေရြး မီးထေတာက္မွာစိုးလို႔ပါ<br />တစ္ခါေလးရံႈးဖူးရံုနဲ႔<br />ဘ၀ဆိုတဲ့ၾကိဳး၀ိုင္းက ႏုတ္ထြက္ရမယ္လို႔<br />ဘယ္သူမွ မေျပာဘူး<br />အႏိုင္ဆိုတာ အရံႈးကစတယ္လို႔ မွတ္ထားလိုက္<br />ဘ၀ဆိုတာ ေရးၿပီးသား၀တၳဳဆိုတဲ့ စကားေလးနဲ႔<br />ငါ့အိပ္မက္ကို မဖ်က္ခ်င္နဲ႔<br />ၾကိဳးစားရင္ ဘာမဆိုျဖစ္တယ္ဆိုတာ ငါယံုတယ္<br />ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ ငါ့သက္တမ္းကို ျပန္ၾကည့္လိုက္္စမ္း<br />လဲက်ခဲ့ေပမယ့္ ျပန္ထႏိုင္တယ္ဆိုတာ မင္းတို႔ျမင္ရလိမ့္မယ္<br />ဒါ့ေၾကာင့္ ငါ အားနည္းေနတယ္ဆိုၿပီး<br />ဖိႏွိပ္ခ်င္တဲ့စကားေတြ ခဏခဏလာလာမေျပာစမ္းနဲ႔<br />မင္း ေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ရမွာ<br />ငါ. စာက်က္ပ်က္တယ္။<o:p></o:p></span></span></p> <span style="font-size:100%;"><u1:p></u1:p></span><p class="MsoNormal"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" ><o:p></o:p></span></p>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-91087175677087823972008-02-22T22:01:00.002+06:302008-02-23T11:30:23.274+06:30က်မနဲ႔မ်က္၀န္းတစ္စံု(၂)<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >ထိုေန႔မွစ၍<span style=""> </span>ေက်ာင္းတက္လိုက္၊ စာက်က္လိုက္ႏွင့္ ကုန္လြန္ေနေသာ က်မရဲ႕တစ္ေန႔တာ<span style=""> </span>အလုပ္မ်ားတြင္ မည္သူ႔၏ခိုင္းေစခ်က္မွ မပါ၀င္ဘဲ<span style=""> </span>တာ၀န္တစ္ခု<span style=""> </span>ပိုလာခဲ့ပါသည္။ အဲဒါကေတာ့<span style=""> </span>ေက်ာင္းေရာက္တာနဲ႔<span style=""> </span>သူ႔ကိုရွာရျခင္းပါပဲ။<span style=""> </span>တေန႔တေန႔<span style=""> </span><span style="color: rgb(204, 102, 204);">`သူမွေက်ာင္းတက္ပါ့မလား´</span><span style="color: rgb(204, 102, 204);"> </span>ဆိုတဲ့အေတြးက<span style=""> </span>က်မကိုႏွိပ္စက္လ်က္ရွိပါသည္။ က်မရဲ႕ ဒီအေတြးေတြက<span style=""> </span>သူ႔မ်က္၀န္းေတြကို<span style=""> </span>ေတြ႕ရမွပဲ<span style=""> </span>ေပ်ာက္သြားတတ္ပါသည္။ <span style=""> </span>သူ႔ကို<span style=""> </span>မေတြ႔ရတဲ့<span style=""> </span>က်မရဲ႕<span style=""> </span>ေက်ာင္းတက္ရက္မ်ားသည္<span style=""> </span>ဟာတာတာၾကီး<span style=""> </span>ျဖစ္လ်က္<span style=""> </span>ေျခာက္ေသြ႕ျငီးေငြ႕ဖြယ္<span style=""> </span>ကုန္ဆံုးေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္<span style=""> </span>တေန႔တျခား<span style=""> </span>တိုးတုိးလာတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြကို<span style=""> </span>သူရိပ္မိလာႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့<span style=""> </span>အခ်က္ကိုေတာ့<span style=""> </span>က်မေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့ပါသည္။<o:p></o:p></span></p> <span id="fullpost" style="font-size:100%;"> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">သူ႔အေပၚ<span style=""> </span>က်မရဲ႕ျမတ္ႏိုးတြယ္တာမႈကို<span style=""> </span>ပထမဆံုးအၾကိမ္<span style=""> </span>သူသတိထားမိတဲ့ေန႔ကိုေတာ့<span style=""> </span>က်မမွတ္မွတ္ရရ<span style=""> </span>ရွိခဲ့ပါသည္။<span style=""> </span>က်မတို႔<span style=""> </span>ဒုတိယႏွစ္ရဲ႕<span style=""> </span>လူသြားစၾကၤမွာ<span style=""> </span>ျဖစ္သည္။<span style=""> </span>အဲဒီ့ေန႔က ေနာက္က်မွေရာက္ေလ့ရွိသည့္ က်မတို႔ေက်ာင္းကားက ေစာေရာက္ေနသည္။ ေက်ာင္းကားရပ္သည့္ေနရာႏွင့္ က်မတို႔ဒုတိယႏွစ္အေဆာင္မွာ အတန္ငယ္လွမ္း၏။ ထို႔ေၾကာင့္ က်မႏွင့္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္သည္ စကားတေျပာေျပာႏွင့္ ေလွ်ာက္လာၾကသည္။<span style=""> </span>လူသြားစၾကၤကလည္း<span style=""> </span>သံုးေယာက္ေလာက္သာ<span style=""> </span>ေဘးတိုက္ယွဥ္၍<span style=""> </span>သြားႏိုင္ေလသည္။ <span style=""> </span>မနက္ေစာေစာလည္း ျဖစ္သျဖင့္<span style=""> </span>လူသြားလူလာလည္း ကင္းရွင္းေနသည္။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">တစ္ေနရာအေရာက္တြင္ <span style=""> </span>စၾကၤလမ္းအတိုင္း<span style=""> </span>ခ်ိဳးေကြ႕လိုက္ရာ<span style=""> </span>အမွတ္မထင္<span style=""> </span>လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တိုက္မိမလိုျဖစ္သြားသည္။<span style=""> </span>က်မေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့.. သူ။ သူ႔ကိုေတြ႕လိုက္ရတာႏွင့္<span style=""> </span>ရင္ထဲက တဒိန္းဒိန္း ခုန္လာသည္။ ေျခဖ်ား၊လက္ဖ်ားေတြပင္<span style=""> </span>ရုတ္တရက္ ေအးစက္လာ၏။ အံ့ၾသစိတ္နဲ႔<span style=""> </span>က်မရဲ႕မ်က္လံုးေတြက<span style=""> </span>သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္လို႔။ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနတဲ့ <span style=""> </span>က်မရဲ႕ရင္ခုန္သံကို သူမ်ားၾကားသြားေလမလား စိုးရိမ္ရပါသည္။<span style=""> </span>က်မရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚက ခံစားခ်က္ကို ဖံုးကြယ္ႏိုင္ရန္ ေခါင္းကိုငံု႔ခ်လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္<span style=""> </span>က်မေနာက္က်သြားခဲ့ပါသည္။ <span style=""> </span>က်မရဲ႕ျမတ္ႏုိးတြယ္တာမႈကို သူေကာင္းေကာင္းၾကီး <span style=""> </span>ရိပ္မိသြားခဲ့ၿပီ။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ထို႔ေနာက္ သူက <span style="color: rgb(204, 102, 204);">`ေဆာရီး´</span>လို႔ေျပာၿပီး လွစ္ခနဲတစ္ခ်က္ ျပံဳးလိုက္သည္။ ထိုအျပံဳးက<span style=""> </span>က်မရဲ႕တြယ္တာမႈအတြက္ ေလွာင္သြားျခင္းလား။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္အေနျဖင့္<span style=""> </span>ဂုဏ္ယူျခင္းလားဆိုတာကို ေသခ်ာမခြဲျခားႏိုင္ခဲ့တဲ့<span style=""> </span>က်မရဲ႕ည့ံဖ်င္းခ်က္လို႔ပဲ<span style=""> </span>ေျပာရပါမည္။ <span style=""> </span>သို႔ေသာ္<span style=""> </span>ဘာအတြက္ေၾကာင့္ပဲျပံဳးျပံဳး ခပ္တည္တည္ေနေလ့ရွိေသာ သူ႔ထံမွ<span style=""> </span>ရရွိသည့္ထိုအျပံဳးကိုပင္<span style=""> </span>က်မအရမ္းတန္ဖိုးထားပါသည္။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ထိုအျဖစ္အပ်က္<span style=""> </span>ျဖစ္ၿပီးသည့္ေနာက္မွာေတာ့<span style=""> </span>အရင္တုန္းက မစဥ္းစားခဲ့မိသည့္ အေၾကာက္တရားတစ္ခု<span style=""> </span>က်မမွာ တိုးလာခဲ့ပါသည္။ ထိုအရာက<span style=""> </span>သူႏွင့္မ်က္လံုးခ်င္းဆံုရမွာ<span style=""> </span>ျဖစ္သည္။ <span style=""> </span>သူ႔မ်က္၀န္းသည္ အလြန္ပင္ ေလးနက္ပါသည္။<span style=""> </span>အဓိပၸာယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးလည္း ေပးႏိုင္ေလသည္။ က်မခိုးၾကည့္ေနသည္ကို<span style=""> </span>မိသြားသည့္အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္<span style=""> </span>က်မအေပၚ<span style=""> </span>စိုက္ၾကည့္တတ္ေသာ<span style=""> </span>သူ႔ရဲ႕အၾကည့္မ်ားက က်မကိုအထိတ္တလန္႔ ျဖစ္ေစပါသည္။ <span style=""> </span>သိကၡာတရားကို<span style=""> </span>အလြန္တန္ဖိုးထားေသာ<span style=""> </span>သူ႔အတြက္<span style=""> </span>က်မက တန္ဖိုးနည္းေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနမွာကို<span style=""> </span>အလြန္ေၾကာက္ရြံ႕မိပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔အေပၚ ထားရွိေသာ က်မ၏သံေယာဇဥ္ေတြကိုေတာ့<span style=""> </span>မရုပ္သိမ္းႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ<span style=""> </span>သူနဲ႔က်မက<span style=""> </span>နီးလည္းမနီးလြန္း၊<span style=""> </span>ေ၀းလည္းမေ၀းလြန္းေသာ<span style=""> </span>အေနအထားမွာပဲ<span style=""> </span><span style=""> </span>ရပ္ေနခဲ့ၾကပါသည္။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">သူကေတာ့<span style=""> </span>တခါတေလ<span style=""> </span>အသိအမွတ္ျပဳသလို<span style=""> </span>ၾကည့္လိုက္၊<span style=""> </span>တခါတေလ<span style=""> </span>ဂရုမစိုက္သလုိ<span style=""> </span>ေနလိုက္ႏွင့္<span style=""> </span>က်မအေပၚ<span style=""> </span>ႏွိပ္စက္လ်က္ရွိပါသည္။ <span style=""> </span>သူ႔ရဲ႕အသိအမွတ္ျပဳမႈကို<span style=""> </span>ရသည့္ေန႔မ်ိဳးတြင္<span style=""> </span>က်မသည္ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ေနတတ္၍<span style=""> </span>ဥေပကၡာျပဳမႈကို<span style=""> </span>ခံရသည့္ေန႔တြင္ေတာ့<span style=""> </span>မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္<span style=""> </span>ရင္ထဲမွာ<span style=""> </span>နာက်င္ရပါသည္။<span style=""> </span>ထိုအခ်ိန္မ်ဳိးတြင္<span style=""> </span>က်မေမ့လုနီးနီးျဖစ္ေနေသာ<span style=""> </span>မိန္းမသားမာနက<span style=""> </span>တဖန္ျပန္ေပၚလာ၍<span style=""> </span>သူ႔အားနာၾကည္းရပါသည္။<span style=""> </span>ထိုနာၾကည္းမႈေၾကာင့္<span style=""> </span>သူ႔အားေမ့ပစ္လိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း<span style=""> </span>က်မရဲ႕အခ်စ္ကေတာ့<span style=""> </span>သူ႔အားအတိုင္းအဆမရွိေသာ<span style=""> </span>သည္းခံမႈမ်ားကို <span style=""> </span>ေပးေနပါသည္။<span style=""> </span><span style=""> </span>ဤသို႔ျဖင့္<span style=""> </span>မာနႏွင့္<span style=""> </span>အခ်စ္ကို<span style=""> </span>အေျခခံ၍<span style=""> </span>က်မရဲ႕ဦးေႏွာက္နဲ႔ႏွလံုးသားသည္<span style=""> </span><span style=""> </span>အႏိုင္မခံ၊အရံႈးမေပးဘဲ<span style=""> </span>တိုက္ခိုက္လ်က္ရွိပါသည္။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">သို႔ေသာ္<span style=""> </span>မည္သည့္ျပိဳင္ပြဲမ်ိဳးတြင္မဆို<span style=""> </span>အႏိုင္အရံႈးဟူ၍<span style=""> </span>ရွိသကဲ့သို႔<span style=""> </span>ဦးေႏွာက္ႏွင့္ႏွလံုးသား၏<span style=""> </span>တိုက္ပြဲမွာလည္း<span style=""> </span>ကာယကံရွင္က်မ၏<span style=""> </span>ဆံုးျဖတ္ခ်က္မပါဘဲႏွင့္<span style=""> </span>အေျဖေပၚသြားခဲ့ပါသည္။<span style=""> </span><span style=""> </span>ထိုေန႔က<span style=""> </span>မနက္အိပ္ရာ<span style=""> </span>ႏိုးကတည္းက<span style=""> </span>သူ႔ကိုပဲ<span style=""> </span>သတိရေနမိသည္။<span style=""> </span>အဲဒီ့ကတည္းက<span style=""> </span>ဒီေန႔<span style=""> </span>တခုခုေတာ့<span style=""> </span>ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔<span style=""> </span>က်မၾကိဳတင္ေတြးမိခဲ့သင့္ပါသည္။ <span style=""> </span>သို႔ေသာ္ က်မကေတာ့<span style="color: rgb(204, 102, 204);">`သူ.. က်မကို</span><span style="color: rgb(204, 102, 204);"> </span><span style="color: rgb(204, 102, 204);">သတိရေနလို႔ျဖစ္မယ္ ´</span>လို႔<span style=""> </span>ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္<span style=""> </span>ေတြးမိခဲ့ပါသည္။<span style=""> </span>ေရွ႕မွာျဖစ္လာမယ့္<span style=""> </span>ကံၾကမၼာကို<span style=""> </span>မသိဘဲ<span style=""> </span>ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္<span style=""> </span>ေပ်ာ္ရႊင္လို႔ေပါ့.။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ေက်ာင္းေရာက္လို႔<span style=""> </span>က်မအတန္းထဲကို<span style=""> </span>၀င္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ<span style=""> </span>theaterရဲ႕ေနာက္ဆံုးတန္းမွာ<span style=""> </span>ထိုင္ေနေသာ<span style=""> </span>စံုတြဲတစ္တြဲကို<span style=""> </span>က်မေတြ႕လိုက္ရပါသည္။ ရင္ထဲမွာတစ္ခ်က္ေအာင့္သြားၿပီး <span style=""></span>က်မဆုေတာင္းလိုက္သည္။ <span style="color: rgb(204, 102, 204);">`က်မ လူမွားတာပဲ</span><span style="color: rgb(204, 102, 204);"> </span><span style="color: rgb(204, 102, 204);">ျဖစ္ပါေစ´</span> လို႔ေပါ့။<span style=""> </span>သို႔ေသာ္<span style=""> </span>က်မရဲ႕ဆုေတာင္း<span style=""> </span>မျပည့္ႏိုင္သည္ကိုေတာ့<span style=""> </span>က်မရဲ႕ႏွလံုးသားက<span style=""> </span>သက္ေသခံလ်က္ရွိသည္။ <span style=""> </span>ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔<span style=""> </span>က်မစြဲလန္းရေသာ<span style=""> </span>သူ႔မ်က္၀န္းမ်ားကို<span style=""> </span>ၾကည့္လိုက္သည္။<span style=""> </span>သူ႔မ်က္၀န္းေတြကေတာ့<span style=""> </span>က်မစၿပီးသတိထားမိတုန္းကလို<span style=""> </span>ေအးစက္စက္အေနအထား<span style=""> </span>မဟုတ္ေတာ့ဘဲ<span style=""> </span>ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာႏွင့္<span style=""> </span>သူ႔ေကာင္မေလးကို<span style=""> </span>စိုက္ၾကည့္လို႔..။</span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p>***</o:p><br />အခ်စ္သည္<span style=""> အလြန္တရာ</span><span style=""> </span>ဆန္းၾကယ္လွပါသည္။<span style=""> လူတိုင္းလူတိုင္းသည္ မိမိတို႔ရရွိခဲ့ေသာ အေတြ႕အၾကံဳေပၚမူတည္၍ အခ်စ္ကုိ </span>အမ်ိဳးမ်ိဳးလည္း အဓိပၸာယ္<span style=""> </span>ဖြင့္ၾကေလသည္။<span style=""> </span>က်မအတြက္ေတာ့<span style=""> </span>အခ်စ္ဆိုသည္မွာ.<span style="color: rgb(102, 0, 204);"> ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရေသာ</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);"> </span><span style="color: rgb(102, 0, 204);">မ်က္၀န္းတစ္စံု</span>သာ<span style=""> </span>ျဖစ္ပါသည္။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">***<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">`ဆရာမ´<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">အေတြးေတြနဲ႔<span style=""> </span>ျငိမ္သက္သြားေသာ<span style=""> </span>က်မကို<span style=""> </span>ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္က<span style=""> </span>လွမ္းေခၚလိုက္သည္။<span style=""> </span>သူတို႔လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရင္းမွ<span style=""> </span><span style=""> </span>နားမလည္ေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကို<span style=""> </span>ေမးျမန္းသည္။<span style=""> </span>ထို႔ေနာက္<span style=""> </span>က်မအားႏႈတ္ဆက္ရင္း<span style=""> </span>သူငယ္ခ်င္းေတြ<span style=""> </span>အစုလိုက္ျဖင့္<span style=""> </span>ျပန္သြားၾကေလသည္။<span style=""> </span><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p></o:p>ေၾသာ္..<span style=""> </span>က်မအဲဒီ့အရြယ္တုန္းကလည္း<span style=""> </span>အဲလိုပဲ<span style=""> </span>ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖူးတာပါပဲေလ..။<o:p></o:p></span></p> </span>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-87359861341033192202008-02-17T21:38:00.002+06:302008-02-17T22:13:08.626+06:30သူ..သိပါေစ<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >“က်မနဲ႔မ်က္၀န္းတစ္စံု”ကို<span style=""> </span>ဆက္ေရးဖို႔<span style=""> </span>ၾကိဳးစားေပမယ့္<span style=""> </span>တကယ့္ကို<span style=""> </span>ဖီလင္ေအာက္ေနေတာ့ ေရးလို႔မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္။<span style=""> </span>ခံစားခ်က္မပါဘဲ<span style=""> </span>ေရးရင္လည္း<span style=""> </span>ဇာတ္လမ္းက<span style=""> </span>ေပါ့သြားမွာ<span style=""> </span>စိုးတဲ့အတြက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး<span style=""> </span>ခနေတာ့ ေစာင့္ေပးၾကေနာ္။ <span style=""> </span>ဒီေန႔ေတာ့ ၀တၳဳေရးဖို႔<span style=""> </span>ၾကိဳးစားရင္းမွ<span style=""> </span>ေပါ့ေပါ့ပါးပါး<span style=""> </span>ခ်ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့<span style=""> </span>ကဗ်ာေလးကို<span style=""> </span>တင္ေပးပါရေစ။<span style=""> </span>ဖတ္ၾကည့္ေပးပါဦး။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အတြက္ ေရးေပးခဲ့တဲ့ကဗ်ာေလးပါ။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="color: rgb(204, 102, 204);font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >ခ်စ္သူ.. ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ကမ္းပါးမွာ<br />ေစာင့္ၾကိဳေနသူကို<br />မင္းသာ<span style=""> </span>ၾကည့္တတ္မယ္ဆိုရင္<br />ျမင္ႏိုင္ပါတယ္ေလ..။</span><span style="font-size:100%;"><br /></span></p><span style="color: rgb(204, 102, 204);font-size:100%;" id="fullpost" > <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-family:Zawgyi-One;">တိတ္ဆိတ္တဲ့ ညဥ့္နက္ေတြမွာ<br />တိုးတိုးေလးညည္းေနတဲ့<br />အလြမ္းေတးကို<br />မင္းသာ နားေထာင္တတ္မယ္ဆိုရင္<br />ၾကားႏိုင္ပါတယ္ေလ..။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-family:Zawgyi-One;">မင္းအေၾကာင္း ေတြးလိုက္တိုင္း<br />မူမမွန္ေတာ့တဲ့<br />ငါ့ႏွလံုးသားသံစဥ္ေတြကို<br />မင္းသာ ခံစားတတ္မယ္ဆိုရင္<br />သိႏိုင္ပါတယ္ေလ..။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-family:Zawgyi-One;">မင္း သိေစဖို႔<span style=""> </span>မၾကိဳးစားခ်င္တဲ့<br />ငါ့မာနကို အျပစ္တင္ရမွာလား။<br />ႏြံမွန္းသိရက္နဲ႔ ရုန္းမထြက္ခ်င္တဲ့<br />ႏွလံုးသားကိုပဲ ဒဏ္ခတ္ရမလား။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-family:Zawgyi-One;">အေတြးကမာၻထဲမွာ<br />ထြက္ေပါက္ရွာမရေအာင္<br />ပိတ္မိေနရင္းမွ<br />ငါသိလိုက္တာ တစ္ခုရွိတယ္..<br /><span style="color: rgb(204, 102, 204);">“မင္းကို</span><span style="color: rgb(204, 102, 204);"> </span><span style="color: rgb(204, 102, 204);">သိပ္ခ်စ္တယ္တဲ့”</span><span style="color: rgb(204, 102, 204);"> </span>ေလ။<o:p></o:p></span></p> </span><span style="font-size:100%;"><br /></span>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1052230499873368939.post-45091175057160862852008-02-12T12:25:00.000+06:302008-02-12T13:11:50.252+06:30က်မနဲ႔မ်က္၀န္းတစ္စံု<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" >` ေက်ာင္းသားေတြမ်ား ေစာင့္ေနရၿပီလား´ ဆိုေသာအသိျဖင့္<span style=""> </span>က်မေျခလွမ္းမ်ားကို<span style=""> </span>လက္ေတြ႔စာသင္ခန္းဆီသို႔<span style=""> </span>ဦးတည္လိုက္သည္။<span style=""> </span>လက္ေတြ႔စာသင္ခန္းထဲ<span style=""> </span>ေရာက္ေတာ့<span style=""> </span>ေက်ာင္းသားေတြက<span style=""> </span>သူ႔အဖြဲ႔နဲ႔သူ<span style=""> </span>အသီးသီးေနရာယူထားၾကသည္။<span style=""> </span>က်မလည္း<span style=""> </span>က်မစာသင္ရမည့္<span style=""> </span>အဖြဲ႔ကိုရွာလိုက္မိသည္။<span style=""> </span>က်မရွာေနသည္ကို<span style=""> </span>ေတြ႕သြားေတာ့<span style=""> </span>အခန္းရဲ႕အစြန္ဆံုးမွာရွိတဲ့<span style=""> </span>အဖြဲ႔ကေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္က<span style=""> </span>မတ္တပ္ရပ္ၿပီး<span style=""> </span>က်မကိုလွမ္းေခၚလိုက္သည္။ <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Zawgyi-One;font-size:100%;" ><o:p></o:p>` ဆရာမ.. က်ေနာ္တို႔<span style=""> </span>ဒီမွာ..´<o:p></o:p></span></p> <span id="fullpost" style="font-size:100%;"> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ထိုေက်ာင္းသားေလးကို<span style=""> </span>တခ်က္ျပံဳးျပလိုက္ၿပီး<span style=""> </span>သူတို႔ရွိရာသို႔<span style=""> </span>ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။<span style=""> </span>မနက္ကလက္ခ်ာမွာ<span style=""> </span>သင္သြားတဲ့စာမ်ားထဲမွ<span style=""> </span>သူတို႔နားမလည္သည္မ်ားကို<span style=""> </span>ျပန္လည္ရွင္းျပရသည္။<span style=""> </span>ထို႔ေနာက္<span style=""> </span>စာထဲကအေၾကာင္းအရာမ်ားကို<span style=""> </span>လက္ေတြ႔ျပသရန္<span style=""> </span>dead body (ေဆးစိမ္ထားေသာ ရုပ္အေလာင္း) ရွိရာသို႔<span style=""> </span>ဦးေဆာင္ေခၚသြားလိုက္သည္။<span style=""> </span>ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားကလည္း<span style=""> </span>က်မသင္ၾကားျပသသည့္အခါ<span style=""> </span>မျမင္ရမွာ<span style=""> </span>စိုးသျဖင့္<span style=""> </span>ေရွ႕ဆံုးေနရာကိုရရန္<span style=""> </span>အလုအယက္တိုးေနၾကသည္။<span style=""> </span>သူတို႔၏မ်က္ႏွာမ်ားကေတာ့<span style=""> </span>ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳျခင္းတို႔ျဖင့္<span style=""> </span>ပကတိၾကည္လင္ေနသည္။<span style=""> </span>ေၾသာ္.. အသက္၁၈၊ ၁၉ အရြယ္ဆိုေတာ့<span style=""> </span>ဘ၀မွာ ေပ်ာ္စရာေတြခ်ည္းပဲေပါ့။<span style=""> </span>သူတို႔အရြယ္တုန္းက<span style=""> </span>က်မလည္း<span style=""> </span>သည္လိုပဲ<span style=""> </span>ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တာပဲေလ။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ေနာက္ဘက္ကေက်ာင္းသားေတြ<span style=""> </span>မၾကားရမွာစိုးသျဖင့္<span style=""> </span>က်မရဲ႕အသံကို<span style=""> </span>ျမွင့္ၿပီးရွင္းျပလိုက္သည္။ <span style=""> </span>ကေလးေတြရဲ႕<span style=""> </span>မ်က္ႏွာေလးေတြကိုၾကည့္ေတာ့<span style=""> </span>တခ်ိဳ႕ကေတာ့<span style=""> </span>က်မေျပာသမွ်ကို<span style=""> </span>အေသအခ်ာ<span style=""> </span>အာရံုစူးစိုက္ေနပံု၊<span style=""> </span>တခ်ိဳ႕ကေတာ့<span style=""> </span>၀တ္ေက်တန္းေက်<span style=""> </span>နားေထာင္ေနပံု၊<span style=""> </span>တခ်ိဳ႕ကေတာ့<span style=""> </span>လူေတြၾကပ္သျဖင့္<span style=""> </span>စိတ္ရႈပ္ေထြးေနပံု.။<span style=""> </span>က်မသင္ျပလို႔<span style=""> </span>ၿပီးသြားၿပီးေနာက္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္<span style=""> </span>လက္ေတြ႔လုပ္ခုိင္းလိုက္သည္။ လက္ေတြ႔လုပ္ေနၾကေသာ<span style=""> </span>ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားကိုၾကည့္ရင္း က်မရဲ႕စိတ္အစဥ္တို႔သည္ လြန္ခဲ့တဲ့၁၀ႏွစ္ေက်ာ္သို႔<span style=""> </span>ေရာက္ရွိသြားခဲ့သည္။<span style=""> </span>အဲဒီ့တုန္းကေတာ့<span style=""> </span>က်မကဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသူေပါ့.။ က်မရဲ႕<span style=""> </span>ဒုတိယႏွစ္က<span style=""> </span>အေၾကာင္းအရာမ်ားကို<span style=""> </span>သတိရမိသည္ႏွင့္<span style=""> </span>အာရံုထဲမွာ အရိပ္တစ္ခုက<span style=""> </span>ခိုတြယ္လာခဲ့သည္။ <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">***<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><o:p></o:p>သူနဲ႔က်မရဲ႕<span style=""> </span>ေတြ႕ဆံုမႈက<span style=""> </span>၀တၳဳေတြထဲကလို<span style=""> </span>စိတ္ကူးယဥ္စရာ မျဖစ္ခဲ့ပါ။ ေဖာ္မလင္နံ႔ေတြရေနတဲ့<span style=""> </span>dissection room မွာျဖစ္သည္။<span style=""> </span>ပူျပင္းလွေသာ မတ္လတြင္ ဆရာစာသင္တာကို<span style=""> </span>ေက်ာင္းသားေတြ<span style=""> </span>အလုအယက္တိုးၿပီး<span style=""> </span>ၾကည့္ရတဲ့<span style=""> </span>အလြန္အိုက္စပ္ဖြယ္<span style=""> </span>ေကာင္းတဲ့<span style=""> </span>လက္ေတြ႔စာသင္ခ်ိန္မွာ<span style=""> </span>သူ႔ကိုသတိထားမိခဲ့ပါသည္။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">က်မသည္<span style=""> </span>မ်က္၀န္းမ်ားကို<span style=""> </span>အလြန္ႏွစ္သက္သူျဖစ္သည္။ <span style=""> </span>လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အလွကို<span style=""> </span>ေ၀ဖန္သံုးသပ္လွ်င္လည္း<span style=""> </span>မ်က္၀န္းမ်ားရဲ႕အလွကိုသာ<span style=""> </span>အဓိကၾကည့္ရႈသူျဖစ္သည္။ ထိုမ်က္၀န္းမ်ားမွ အဓိပၸာယ္ရွာရျခင္းကိုလည္း<span style=""> </span>စိတ္၀င္စားသည္။<span style=""> </span>ထို႔ေၾကာင့္<span style=""> </span>သူငယ္ခ်င္းမ်ားကျဖင့္<span style=""> </span>eye crazy ဟု ေနာက္ေျပာင္ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကသည္။<span style=""> </span>ထိုသို႔<span style=""> </span>မ်က္၀န္းမ်ားကို<span style=""> </span>စိတ္၀င္စားေသာ<span style=""> </span>က်မက<span style=""> </span>မ်က္လံုးအလြန္လွေသာ<span style=""> </span>သူ႔ကို<span style=""> </span>ျမတ္ႏိုးမိခဲ့သည္မွာ<span style=""> </span>အံ့ၾသစရာေတာ့<span style=""> </span>မဟုတ္ပါ။<o:p><br /></o:p></span></p> <p style="text-align: justify;" class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">ဆရာစာသင္ေနတာကို<span style=""> </span>လိုက္ၾကည့္ေနရင္းမွ<span style=""> </span>မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ<span style=""> </span>မ်က္၀န္းတစ္စံုကို<span style=""> </span>သတိထားမိသြားသည္။<span style=""> </span>ထိုသူ႔ကို<span style=""> </span>က်မ မျမင္ဖူးပါ။<span style=""> </span>ပထမႏွစ္တုန္းကပဲ<span style=""> </span>သတိမထားမိတာလား။ ဒီႏွစ္မွပဲ<span style=""> </span>သူကေက်ာင္းေျပာင္းလာသလား<span style=""> </span>မသိေပမယ့္<span style=""> </span>ဒီလိုမ်က္၀န္းမ်ဳိးကုိေတာ့ တခါမွ က်မမျမင္ဖူးသည္မွာ<span style=""> </span>ေသခ်ာလွပါသည္။<span style=""> </span>သူ႔ရဲ႕မ်က္၀န္းမ်ားသည္<span style=""> </span>အလြန္လွပါသည္။<span style=""> </span>မ်က္၀န္းထဲမွ<span style=""> </span>မ်က္ဆံသည္<span style=""> </span>မည္းနက္၀ိုင္းစက္ေနသည္။ အနက္ေရာင္မ်က္ေတာင္မ်ားသည္လည္း<span style=""> </span>ခပ္တိုတိုစိပ္စိပ္ေလးျဖင့္<span style=""> </span>ေယာက်္ားေလးရဲ႕မ်က္၀န္းမွန္း<span style=""> </span>သိသာေစပါသည္။<span style=""> </span>မ်က္သားျဖဴျဖဴမွာလည္း<span style=""> </span>မ်က္၀န္း၏အလွအပကို<span style=""> </span>ေထာက္ပံ့ေပးလ်က္ရွိသည္။ <span style=""> </span>ဒီလို<span style=""> </span>အစိတ္အပိုင္းေတြ<span style=""> </span>ေပါင္းစပ္လိုက္ေတာ့<span style=""> </span>အလြန္လွပေသာ၊ ပေဟဠိဆန္ေသာ <span style=""> </span>မ်က္၀န္းတစ္စံုရလာပါသည္။ <span style=""> </span>သူ႔ရဲ႕မ်က္၀န္းတစ္စံုမွာ<span style=""> </span>အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္<span style=""> </span>နစ္ေမ်ာမိသြားသည္မသိ။<span style=""> </span>ေဘးက သူငယ္ခ်င္းက<span style=""> </span>လက္နဲ႔ပုတ္လိုက္ေတာ့မွပဲ<span style=""> </span>အသက္၀င္လာေတာ့သည္။<o:p><br /></o:p></span></p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal"><span style="font-family:Zawgyi-One;">`ဟင္.. ဘာလဲ´<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">` ယ်<span style=""> </span>နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ<span style=""> </span>ဆရာစာေမးေနတယ္ေလ။ ´<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">` ဟုတ္လို႔လား။ ငါ.. မၾကားလိုက္ဘူး။ ´<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;">က်မက<span style=""> </span>ဟုတ္လို႔လားဆိုေသာ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔<span style=""> </span>ဆရာ႔ကို<span style=""> </span>ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။<span style=""> </span>ဆရာကလည္း<span style=""> </span>အျမဲတမ္းသူေျပာသမွ်ကို<span style=""> </span>ဂရုတစိုက္နားေထာင္ေလ့ရွိတဲ့<span style=""> </span>တပည့္တစ္ေယာက္<span style=""> </span>ဘယ္လိုမ်ားျဖစ္သြားပါလိမ့္ ဆိုတဲ့<span style=""> </span>အေတြးမ်ဳိးျဖင့္ အံ့ၾသစြာၾကည့္လို႔။<span style=""> </span>က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း<span style=""> </span>သတိလက္လြတ္ျဖစ္သြားေသာ က်မကိုပဲ ျပံဳးစိစိနဲ႔<span style=""> </span>ၾကည့္ေနၾကသည္။ က်မတကယ္မၾကားလိုက္တာပါလား ဆိုတဲ့အသိနဲ႔မ်က္ႏွာတခုလံုး ပူေႏြးလာသည္။ <span style=""> </span>က်မဒီလို<span style=""> </span>သတိလြတ္ၿပီး ေငးေမာသြားရျခင္းရဲ႕ တရားခံ<span style=""> </span>သူကေတာ့..<span style=""> </span>က်မကိုလည္း<span style=""> </span>ၾကည့္မေနဘဲ<span style=""> </span>ဂရုမစိုက္တဲ့<span style=""> </span>အမူအရာနဲ႔<span style=""> </span>ဆရာ့ကိုသာ<span style=""> </span>ခပ္တည္တည္<span style=""> </span>စိုက္ၾကည့္ေနတာကို<span style=""> </span>ေတြ႕လိုက္ရသည္။<span style=""> </span>ဒီအခ်ိန္မွာပဲ<span style=""> </span>ဘာရယ္မဟုတ္တဲ့<span style=""> </span>ခံစားခ်က္တစ္မ်ိဳး<span style=""> </span>က်မရင္ထဲမွာ<span style=""> </span>ျဖတ္စီးသြားသည္။<span style=""> </span>ရင္ဘတ္ထဲက<span style=""> </span>စူးခနဲ<span style=""> </span>ေအာင့္သလို<span style=""> </span>ခံစားလိုက္ရသည္။<span style=""> </span>က်မအတြက္ ေနာင္အခါ ရင္နာရမည့္<span style=""> </span>နိမိတ္ပံုမ်ားလား.။<o:p><br /></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><span style="color: rgb(204, 102, 204);">ဆက္ရန္...</span><o:p></o:p></span></p> </span>ေမပ်ိဳhttp://www.blogger.com/profile/12383155670990201571noreply@blogger.com9