ဒီလိုညမ်ိဳးေပါ့..
လမင္းကေရွာင္ခြာေျပးသြားတာ
အထီးက်န္တဲ့ ေကာင္းကင္ယံလည္း
ၾကယ္ေလးေတြကို အေဖာ္ျပဳလို႔..။
ဒီလိုညမ်ိဳးေပါ့..
ေလေျပက စိမ္းကားသြားတာ
တားခြင့္မရွိတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြလည္း
ေျခာက္ေသြ႔စြာ ငိုေၾကြးလို႔..။
ဒီလိုညမ်ိဳးေပါ့..
အလြမ္းေတြ ျပန္႔က်ဲ
မင္းအမုန္းကို သိမ္းမထားႏိုင္ေလာက္ေအာင္
ႏွလံုးသားေတြ အစိပ္စိပ္အျမြာျမြာေၾကကြဲ
မ်က္ရည္ေတြေတာင္ ခန္းေျခာက္လို႔..။
ဒီလိုညမ်ိဳးေပါ့..
ဒီလိုညမ်ိဳးေပါ့..
ဒီလိုညမ်ိဳးေပါ့..
အားလံုးပဲ မဂၤလာပါေနာ္..
အားလံုးပဲ မဂၤလာရွိေသာ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစေနာ္။ က်မလည္း သၾကၤန္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ ေရးမယ္လို႔ စိတ္ကူးခဲ့ေပမယ့္ အခု အခ်ိန္ဘယ္လိုမွ မမီတာေၾကာင့္ မတင္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ သၾကၤန္ၿပီးမွတင္ရင္လည္း အားေပးၾကမယ္ မဟုတ္လားဟင္။ သဲကေတာ့ ဒီေန႔ပဲ ရိပ္သာ၀င္ေတာ့မွာပါ။ ေမွာ္ဘီက စိန္ေရႊကုန္းရိပ္သာပါ။ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ေတာ့ ျပန္ထြက္ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ သၾကၤန္ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဆင္ႏႊဲႏို္င္ၾကပါေစေနာ္။
ဒီေန႔ စာအုပ္ေတြ ရွင္းရင္းနဲ႔ မေနာ္ဟရီရဲ႕ ၀တၳဳကို ေတြ႕လို႔ ျပန္ဖတ္မိလိုက္ပါတယ္။ ၀တၳဳနာမည္က `သိုးကေလးရဲ႕ေနထြက္ခ်ိန္´တဲ့.။ အဲဒီ့၀တၳဳထဲက ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို သေဘာက်လို႔ အားလံုးလည္း ဖတ္လို႔ရေအာင္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ William Ernest Henley (1849-1903) ေရးသားခဲ့ေသာ INVICTUS ဆိုေသာ ကဗ်ာေလးကို `ဆရာညိဳျမ´ ဘာသာျပန္ထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာလို ေခါင္းစဥ္ေလးကေတာ့ `အႏိုင္မခံ´ တဲ့.။
“အႏိုင္မခံ”
ငါ့အားဖံုးလႊမ္းအပ္သည့္
ညည့္နက္သန္းေခါင္ အေမွာင္တြင္းမွ
အသူရာတမွ်နက္လွေသာ
ေခ်ာက္ကမ္းပါးအတြင္းမွ
ငါ့၏ မေၾကာက္တရားကို ဖန္တီးထားသည့္
နတ္သိၾကားမ်ားကုိ ငါ ေက်းဇူးဆိုပါ၏။
ေလာကဓံတရား၏ ၾကမ္းၾကဳပ္ေသာ လက္ဆုပ္အတြင္းသို႔
ငါ သက္ဆင္းက်ေရာက္ျငားလည္း
ငါကား မတုန္လႈပ္၊ မငိုေၾကြး
ကံတရား၏ ရိုက္ပုတ္ျခင္းေၾကာင့္
ငါ၏ဦးေခါင္းတို႔သည္ ေသြးျဖင့္ခ်င္းခ်င္းနီ၏
သို႔ေသာ္…ညႊတ္ကား မညႊတ္။
ေလာဘ၊ ေဒါသတို႔ၾကီးစိုးရာ
ဤကမာၻ၏ အျခားမဲ့၌
ေသျခင္းတရားသည္ ေၾကာက္ဖြယ္ငံ့လင့္၏
သို႔ေသာ္…ငါ့အား မတုန္လႈပ္သည္ကိုသာ ေတြ႕ရအံ့
ေနာင္တြင္လည္း မေၾကာက္ရြံ႕သည္ကိုသာလွ်င္
အစဥ္ေတြ႕ရလတၱံ႔။
သုဂတိသို႔သြားရာတံခါး၀သည္
မည္မွ်ပင္ က်ဥ္းေျမာင္းသည္ျဖစ္ေစ
ယမမင္း၏ ေခြးပုရပိုဒ္တြင္
ငါ၏ အျပစ္မ်ား မည္မွ်ပင္ ေရးျခစ္ထားေစ…
ငါသာ ငါလွ်င္ ငါ့ၾကမၼာ၏အရွင္
ငါသာ ငါလွ်င္ ငါ့ဘ၀၏ သခင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
“INVICTUS”
Out of the night that cover me
Black as the pit from pole to pole
I thinks whatever Gods may be
For my unconquerable Soul
In the felleultch of circumstance
I have not winced nor cried aloud
Unders the bludgeonings of chance
My head is bloody but unbowed
Beyoud this place of wrath and tears
Looms but the horrors of the shade,
And yet the menace of the years
Finds, and shall find, me unafraid
It matters not how strait the gate
How charged with punishment the scroll
I’m the master of my fate
I’m the captain of my Soul
