သိခ်င္လွၿပီ (၂)

က်မ၏စိတ္အစဥ္တို႔ကို သင္ခန္းစာထဲသို႔ ပို႔္ထားလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္သည္ ဖမ္းခ်ဳပ္၍ မရသည့္အတို္င္း တခါတခါေတာ့ လြတ္ထြက္ခ်င္သည္။ စူးစိုက္ထားသည့္ၾကားကပင္ သင္ေနသည့္စာက ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ စိတ္မပါဘဲ စာသင္ရသည္မွာ အလြန္ပင္ စိတ္ညစ္ညဴးဖြယ္ ေကာင္းလွပါသည္။ ၂နာရီျပည့္၍ စာသင္ခ်ိန္ၿပီးၿပီဆိုမွ က်မလည္း စိတ္သက္သာရာ ရသြားေတာ့သည္။

အတန္းၿပီး၍ ဖုန္းကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္း မတ္ေစ့ဂ်္က ေရာက္ေနျပန္သည္။
` thansin, ur class is finished, isn't it?´

ဒီပံုအတိုင္းဆို သူသည္ က်မသင္တန္းခ်ိန္ မွန္သမွ်ကိုပါ သိေနၿပီေပါ့။ ဒါဆို အတန္းထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ျဖစ္ေနမလား..။ သံသယစိတ္ျဖင့္ အတူတူဆင္းလာေသာ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ၾကည့္လုိက္မိသည္။ အားလံုးလိုလုိပင္ သူတို႔ေဘးနားက သူငယ္ခ်င္းႏွင့္သာ စကားေျပာေနၾကၿပီး က်မကို ဂရုစိုက္မိသူဟူ၍ တေယာက္တေလမွကို မရွိပါ။ ဘာမွမတတ္ႏိုင္သည့္အဆံုး သက္ျပင္းတစ္ခ်က္သာ ခ်လိုက္မိေတာ့၏။

***

ယံုထင္ေၾကာင္ထင္ႏွင့္ ေတြ႔သမွ်လူအားလံုးကို သံသယ၀င္ေနရသည္မွာ ယေန႔ဆိုလွ်င္ တစ္ပတ္ေတာင္ ျပည့္ၿပီ။ သူကလည္း မတ္ေစ့ဂ်္တို႔ကို အခ်ိန္မွန္မွန္ႏွင့္ ပို႔ေနဆဲ.။ သူ မတ္ေစ့ဂ်္ပို႔ေနက် အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ က်မလည္း မတ္ေစ့ဂ်္မ်ားကို ေမွ်ာ္ေနတတ္ၿပီ..။ မတ္ေစ့ဂ်္မလာပါက သူမ်ားတခုခု ျဖစ္ေနၿပီလားဆိုၿပီး စိတ္ပူေနတတ္ၿပီ..။ ဟိုးတစ္ေန႔ကေတာ့ သူ႔အသံကို က်မၾကားလိုက္ရသည္။ `ဟယ္လို´ ဆိုတဲ့ အသံတစ္ခုကို ၾကားရရံုျဖင့္ သူဘယ္သူလဲဆိုတာ မခြဲျခားႏိုင္ခဲ့ပါ။

ယခုေတာ့လည္း က်မမွာ အက်င့္တစ္ခုတိုးလာခဲ့ျပန္ၿပီ။ အရင္ကဆိုလွ်င္ ေရာက္လာသမွ် မတ္ေစ့ဂ်္အားလံုးကို ဖုန္းေလးမည္ဟု အေၾကာင္းျပ၍ ဖ်က္တတ္ေသာ က်မသည္ ယခုေတာ့ သူ႔မတ္ေစ့ဂ်္မ်ားကို တျမတ္တႏိုး သိမ္းထားတတ္ေနပါၿပီ။ အားေနသည့္အခ်ိန္မ်ား၊ တစ္ကိုယ္တည္း ပ်င္းရိေနသည့္အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ သူပို႔ထားခဲ့ေသာ မတ္ေစ့ဂ်္မ်ားကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ဖတ္ေနတတ္သည္။ ထိုမတ္ေစ့ဂ်္မ်ားကိုဖတ္ၿပီး သူ႔ပံုပန္းသ႑ာန္ကို ခန္႔မွန္းရသည္မွာလည္း ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းလွပါသည္။ သူသည္ ေခ်ာေမာသူမ်ား ျဖစ္ေလမလား..။ ဒါမွမဟုတ္ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ေနတတ္သူလား..။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူသည္ က်မ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ေစေအာင္ေတာ့ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သူ ျဖစ္ပါသည္။

သူ႔ကို မသိရေသးခင္က သိခ်င္သည့္စိတ္ျဖင့္ စိတ္လႈပ္ရွားရသည္လည္း ရွိသလို သူ႔ကို သိရမည္ဆိုရင္လည္း ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးျဖင့္ ဆက္ဆံရမည္ကိုလည္း က်မရင္ေမာလွပါသည္။ က်မ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့သည့္ ထုိေန႔ကိုေတာ့ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ထိုေန႔က သူ ပို႔ေနက် အခ်ိန္မဟုတ္ဘဲ မနက္ေစာေစာ က်မထံသို႔ မတ္ေစ့ဂ်္တစ္ခု ၀င္လာပါသည္။ ` သူ ဒီေန႔ က်မကို လာေတြ႕မည္´တဲ့.။ ထို မတ္ေစ့ဂ်္ကို ဖတ္ေနသည့္အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ က်မလက္ေတြ မသိမသာ တုန္ယင္ေနခဲ့ပါသည္။

သင္တန္းမတက္ခင္မ်ား က်မကို လာေခၚလိမ့္မလား။ အဲလိုမ်ိဳး လာေခၚရင္ေတာ့ က်မ သင္တန္းတက္ႏိုင္ပါေတာ့မလား။ သူက က်မအရင္ကတည္းက သိတဲ့လူမ်ား ျဖစ္ေနမလား။ တခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ သူမ်ားလား။ အစရွိသည့္ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ က်မရဲ႕ေခါင္းထဲမွာ ရႈပ္ေထြးေနသည္။ သူသည္ သင္တန္းမတက္ခင္ေတာ့ ေရာက္မလာခဲ့ပါ။ ေစာင့္ရတာကို အင္မတန္မွ မုန္းတီးေသာ က်မသည္ ယခုေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္လာေခၚမွန္း မသိေသာသူ႔ကို ေစာင့္ေနရပါသည္။ သင္တန္းတက္ေနစဥ္ တေလွ်ာက္လံုးလည္း မတည္မျငိမ္ႏွင့္ စိတ္လႈပ္ရွားေနေသာ က်မကိုယ္က်မ ေဒါသထြက္မိပါသည္။

လက္မွနာရီကို ဘယ္ႏွၾကိမ္ေျမာက္မွန္း မသိ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ သင္တန္းလႊတ္ခ်ိန္ နီးကပ္လာေလေလ က်မ စိတ္ေတြလႈပ္ရွားရေလေလပါပဲ..။ ေဟာ.. အတန္းလႊတ္လိုက္ၿပီ.။ က်မနာမည္ကို ဘယ္သူမ်ား ေခၚလိုက္ေလမလဲဆိုၿပီး နားစြင့္ထားမိသည္။ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္ရွာေနတုန္းမွာပဲ က်မကို အရွိန္နဲ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္က ၀င္တိုက္လိုက္သည္။ မ်က္လံုးေတြ ျပာသြားၿပီး က်မလက္ထဲမွာ ကိုင္ထားေသာ စာအုပ္မ်ား လြတ္က်သြား၏။ ေဒါသတၾကီးႏွင့္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်မကို ေျပာင္စပ္စပ္ႏွင့္ လူတစ္ေယာက္က ငံု႕ၾကည့္ေနသည္။

ထိုသူ႔ကို က်မသိပါသည္။ အလြန္ေပါ့ပ်က္ပ်က္ႏိုင္ၿပီး စည္းကမ္းမွန္သမွ်ကို ခ်ိဳးေဖာက္သူျဖစ္သည္။ ေဆာ္အလြန္ၾကည္သူဟု နာမည္ထြက္သူျဖစ္သည္။ ေကာင္မေလးေပါင္းစံုကို ထည္လြဲတြဲေနတာလည္း က်မ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ပါ။ တြဲေနတဲ့သူေတြ မ်ားလြန္းအားၾကီးေသာေၾကာင့္ ဘယ္တစ္ေယာက္က သူ႔ရည္းစားအစစ္အမွန္လည္း ဆိုတာေတာင္ က်မ မေ၀ခြဲတတ္ပါ။ သူ႔ကို ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္၍ အထင္လည္း ေသးပါသည္။ စကားေျပာခ်င္စိတ္လည္း မရွိသျဖင့္ က်မစာအုပ္မ်ားကို ေကာက္ၿပီး လွည့္ထြက္ရန္ ျပင္လိုက္ပါသည္။ က်မ လွည့္ထြက္ၿပီး ေျခတစ္လွမ္း.. ႏွစ္လွမ္း..

` သံစဥ္ ´

က်မကို လွမ္းေခၚလိုက္သံ..။ သူ ေရာက္လာၿပီလား..။ က်မ စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္၏။ က်မ ေတြ႕လိုက္ရသည္ႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အားလံုး ပ်က္သုဥ္းသြားသည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ က်မလွည့္ထြက္လိုက္သည္။ ထိုေနရာႏွင့္ အေ၀းဆံုးကို သြားႏိုင္သမွ် သြားလိုက္ခ်င္သည္။ လွည့္ထြက္လိုက္သည့္ ေျခလွမ္းမ်ားနဲ႔အတူ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုပါ ခ်လိုက္မိ၏။ က်မ သိမ္းထားခဲ့ေသာ သူ၏မတ္ေစ့ဂ်္မ်ား အားလံုး တစ္ခါတည္းကို delete လုပ္လိုက္ေတာ့မည္..။

က်မအား လွမ္းေခၚလိုက္ေသာ `သူ´မွာ ခုနက က်မကို ၀င္တိုက္ခဲ့ေသာ က်မအျမင္ကတ္လွပါသည့္ `သူ´ သာ ျဖစ္ပါသည္။

***

လူတိုင္းသည္ ေမွ်ာ္လင့္ဖူးပါသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္တတ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ေလာကတြင္ ေမွ်ာ္လင့္တိုင္းလည္း ျဖစ္မလာေသာ အရာမ်ားစြာ ရွိသည္။ ေမွ်ာ္မွန္းသည့္အတိုင္း ျဖစ္လာသည့္အခါတြင္ လူသားတိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္တတ္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေမွ်ာ္လင့္တိုင္း ျဖစ္မလာခဲ့လွ်င္ေတာ့…။

<ေမပ်ိဳ>