မနက္မိုးလင္းေတာ့
alarm ေလးက သတိေပးတယ္
Today is your birthday တဲ့..။
ဥၾသေတြ ေတးသီတဲ့ရာသီ
ေႏြေလရူးေတြ ျမဳးၾကြတဲ့အခါသမယ
ပူျပင္းမႈေတြၾကီးစိုး ဂိမာန္ေႏြ
မတ္လရဲ႕ ေနာက္ဆံုးရက္
၃၁ ရက္ေန႔
ေၾသာ္ ေမြးေန႔ေတာင္ေရာက္ခဲ့ျပန္ၿပီေပါ့.။
ခုႏွစ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၂၀၀၈
ဒါဆို ၁၉ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ၿပီေပါ့..။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးၾကည့္မိတယ္
ဒီ၁၉ႏွစ္ အတြင္း ဘာေတြမ်ား လုပ္ခဲ့သလဲ.။
ဘယ္သူ႔ကိုမ်ား အက်ိဳးျပဳခဲ့သလဲ.။
ဘယ္သူ႔ကိုမ်ား ထိခိုက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့သလဲ..။
ေလာကၾကီးကို သာယာေအာင္ ဘာမ်ား ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သလဲ.။
ေမေမစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေတာ့ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္
သို႔ေသာ္ ..ႏို႔တစ္စက္ဖိုးေတာင္ မေက်ႏိုင္ေသးပါ.။
ေဖေဖဂုဏ္ယူႏိုင္ေအာင္လည္း ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္
သို႔ေသာ္ ေကၽြးေက်းဇူးေတာ့ မဆပ္ႏို္င္ေသးပါ.။
ေလာကၾကီးကိုလည္း သာယာေအာင္ ပံ့ပိုးခ်င္ပါတယ္
သို႔ေသာ္ မေႏွာင့္ယွက္မိေအာင္ ၾကိဳးစားေနတုန္းပဲ ရွိပါေသးတယ္.။
ဘာေတြပဲလုပ္ခဲ့ လုပ္ခဲ့
ဘာေတြပဲ ျဖစ္ခဲ့.. ျဖစ္ခဲ့
ေမေမရဲ႕အျပံဳးနဲ႔ အသက္ဆက္ရင္း
မနက္ျဖန္အတြက္ အားအင္ေတြကို
ေမြးျမဴလိုက္ေတာ့မယ္..။
Monday, March 31, 2008
ေမြးေန႔ကေလးမွာ.................
Sunday, March 30, 2008
ေမပ်ိဳ ႔ေမြးေန႔ပါရွင္.......
လာလည္သူေတြအတြက္ Brthday Cake မ်ိဳးစံုေနာ္ ၾကိဳက္တာစား အားမနာနဲ႔ေနာ္
အျဖဴေရာင္Birthday Cake ေလးေပါ႔
ဒါေလးကေတာ႔ အသဲပံုေခ်ာကလက္ကိတ္္
ဒါေလးကေတာ႔ သစ္သီးေလးေတြနဲ႔ တမ်ိဳးဆန္းတယ္ေနာ္
အသဲျဖဴျဖဴကိတ္ ကေလးကလည္း စားခ်င္စရာ
ေရခဲမုန္႔ၾကိဳက္သူမ်ားအတြက္........
အခ်ိဳေတြသိပ္မစားနဲ႔ေနာ္ ...ဆီးခ်ိဳျဖစ္ေနမယ္
အေအးၾကိဳက္သူမ်ားအတြက္
လာလည္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္..........။ခ်စ္သမီးေလးသုိ႔
သံသာခ်ိဳ ဥၾသတို႔ရဲ႔
ေတးသီသံ ႏွင္႔ ရြက္၀ါေၾကြ ရာသီေပါ႔
ေမေမ႔ သမီးကို ေမြးဖြားခဲ႔တာ
မတ္လ ( ၃၁ ) တဲ႔ေလ
ေမေမရဲ႔ အိပ္မက္နဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္
ေမေမ႔ရဲ႔ အားကိုးမႈနဲ႔ယံုၾကည္မႈ
ထုဆစ္ ရွင္သန္
သမီးေလး မ်က္နွာေငးကာ
ရာသီေတြ ျဖတ္သန္းခဲ႔တာ
(၁၉ ) ႏွစ္ေတာင္ရွိခဲ႔ျပီေပါ႔……………..။
ေနာက္တခုက သမီးေလးကေမြးျပီးတပတ္ေလာက္ထိ လံုး၀မ်က္လံုးမဖြင္႔ဘူး သိလား..မ်က္စိမ်ား တခုခု ခ်ိဳ႔ယြင္းေနသလား လို႔ စိတ္ပူလိုက္ရတာ...ေနာက္မေနနိုင္တဲ႔အဆံုး ေမေမ႔တို႔ရဲ႔မိတ္ေဆြ မ်က္စိအထူးကုဆရာ၀န္ၾကီးကို အိ္မ္ပင္႔ျပီး ျပရတယ္ေလ...ဆရာ၀န္ၾကီးက ဘာေျပာလဲ သိလား
``ညည္္းသမီးက မာနၾကီးေနတာ ဘာမွမျဖစ္ဘူး´´တဲ႔ေလ။ အဲလိုျပျပီး ေနာက္ေန႔မွ မ်က္လံုးေလးစဖြင္႔တာ အဲဒီကတည္းက သမီးကၾကီးလာရင္ မာနခဲျဖစ္မယ္လို႔ ေတြးျပီးသားေလ…။
ေမေမ႔သမီးေလးက ငယ္ငယ္ကတည္းက သိပ္လိမၼာတာ။ဘယ္ေတာ႔မွဂ်ီက်တယ္မရွိဘူးေလ။
ေနာက္ဘယ္ေတာ႔မွ မပူဆာတတ္ဘူး သမီးေလးကသိပ္ေအးခ်မ္းတာ ။ ေမေမသမီးေလးကို
ဆံပင္ရွည္ေလးထားေပးတာ ေနာက္ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ ပါးနွစ္ဖက္မွာ သနပ္ခါးနဲ႔ ဆံပင္ရွည္ေလးကုိ ႏွစ္ဘက္ခြဲခ်ည္ေပးတာေလ။
သမီးေလးတနွစ္ေက်ာ္အခ်ိန္မွာ ခ်စ္စရာအေကာင္းဆံုးပဲ သိလား ၀၀ကစ္ကစ္ကေလးေလ ေနာက္ ဆံပင္ရွည္ေလးနဲ႔ ပါးကြက္ေလးနဲ႔ဆုိေတာ႔ သြားေလရာမွွာ လူတိုင္းက ခ်စ္ၾကတယ္ သိလား ။ အဲဒီတုန္းက သမီးေလး က ေတာက္တက္ ေတာက္တက္ နဲ႔ ေမေမရဲ႔ အရိပ္ကေလးေပါ႔ ။
သမီးေလးအတြက္ နာံမည္ေရြးတံုးက အေၾကာင္းေလးေျပာျပအံုးမယ္ သိလား သမီးေလးက ေသာၾကာသမီးေလးမုိ႔ ``သ´´ နဲ႔စတဲ႔နံမည္ေတြ စဥ္းစားၾကတာေပါ႔ `သက္လွ်ာ´` သက္ထား´` သက္ႏွင္းအိမ္´္ နံမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုေခၚၾကည္႔လိုက္ မၾကိဳက္လိုက္နဲ႔ေလ `သဲႏုေ၀´ ဆိုိတဲ႔နံမည္ေလးကိုစဥ္းစားမိေတာ႔ ေခၚၾကည္႔မိတယ္သိလား `ေဒါက္တာသဲႏုေ၀ ´ လို႔ေလ ေခၚရတာ ရုိးရုိးေလးနဲ႔အဆင္ေျပတယ္ သိလား အဲဒါနဲ႔ပဲ အဲဒီနံမည္ေလးအတည္ျဖစ္သြားတယ္ေလ။ အဲဒီကတည္းက သမီးေလးရဲ႔ အနာဂတ္ကိုေမေမက ေရြးခ်ယ္ေပးျပီးသားေလ။
ဒီလိုနဲ႔ သမီးေလး ငါးနွစ္အရြယ္မွာ သမီးအတြက္ ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ေမြးေပးခဲ႔တယ္ေလ။ သမီးေလးဟာ ေမာင္ေလးေမြးကတည္းက ေမေမနဲ႔ခြဲၿပီး တစ္ေယာက္တည္း အိပ္ခဲ႔ရတယ္ေလ။ အဲဒီတုန္းက သမီးေလးရဲ႔ အတြင္းစိ္တ္မွာ ေမာင္ေလးကုိ မလိုလားစိတ္ေတြ ခဏတာ ျဖစ္ခဲ႔ေသးတယ္လုိ႔ ေမေမ ထင္တယ္ ။ ေမြးကာစ ေမာင္ေလးကို သမီးေလး သိပ္မခ်စ္သလုိပဲေနာ္ ။ေမာင္ေလးကလည္း ခ်ဴခ်ာေတာ႔ ေမာင္ေလးကုိ ပုိဂရုုစုို္က္မိတဲ႔အခါ သမီးေလးအျမင္မွာ ေမာင္ေလးကို သမီးထက္ ပိုခ်စ္တယ္လို႔ ယူဆခဲ႔တယ္ ထင္တယ္ေနာ္။
ဒါေပမယ္႔ အရြယ္ေရာက္လာတာနဲ႔အမွ် သမီးေမာင္ေလး ကလည္း းသမီးလိုပဲ လိမၼာတယ္ ဆိုတာ သမီးေလးသေဘာေပါက္လာတဲ႔အခ်ိန္မွာ သမီးေလးရဲ႔ တဦးတည္းေသာေမာင္ေလးအေပၚ ခ်ုစ္တတ္လာခဲ႔တယ္။ ေမာင္ေလးကုိ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ ``ခ်စ္ေမာင္ေလး´´ လုိ႔ေခၚတဲ႔ သမီးေလးရဲ႔ အသံေလးဟာ ေမေမရင္ကုိေအးျမေစပါတယ္ ။
သမီးေလးကလည္း ေမေမျဖစ္္ေစခ်င္တဲ႔အတိုင္း ပညာေရးုကုိ လိုလားတဲ႔သမီးေလးျဖစ္ေနတာ ေမေမကံေကာင္းတာေပါ႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက ႏွစ္တိုင္းဆုရေနၾက သမီးေလးဟာ ဆယ္တန္းမွာလဲ ေမေမရည္မွန္းတဲ႔အတိုင္း ျဖစ္လို႔ ေမေမေမြးရၾကိဳးနပ္တဲ႔သမီးေလးပါပဲေလ။
သမီးေလး ခုဆုိရင္ တတိယနွစ္ေရာက္ျပီ တေျဖးေျဖး လူၾကီးဆန္လာလို႔ သမီးဘ၀မွာ ေမေမဟာအရင္လို အေရးမပါေတာ႔ဘူးေနာ္ အရင္က စာက်က္ရင္အနားမွာ ထိုင္ေစာင္႔ေပးေနက်။ ေက်ာင္းသြားရင္ လုိက္ပုိ႔ေနက်။ ေက်ာင္းအပ္ရင္ ေမေမပါမွလို႔ဆိုတဲ႔သမီးေလး။ ခုေတာ႔သမီးေျခေထာက္ေပၚသမီးရပ္တည္နိုင္ေနျပီေလ။
အရင္က ဘတ္စကားဆို မစီးရဲတဲ႔ ခပ္ရြံရြံ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ခုေတာ႔ က်ဴရွင္လဲ တေယာက္ထည္းသြားတတ္ျပီ။ ေေက်ာင္းအပ္ရင္လညး္ သူငယ္ခ်ငး္ေတြ နဲ႔ သြားတတ္ျပီ…ဒီလိုဆိုေတာ႔လည္း ေမေမကသမီးေလးအတြက္ သိပ္မလိုအပ္ေတာ႔သလုိပဲေနာ္။ ဒါေပမယ္႔ ေမေမရဲ႔အခ်စ္ေတြက သမီးေလးအေပၚမွာ ေလ်ာ႔မသြားပါဘူးကေလးရယ္.။
ေမေမဘ၀မွာ သမီးေလးနဲ႔ သားေလး ဟာ အေရးပါဆံုးပဲေလ ..။ ေမေမက သားနဲ႔သမီး ကိုခ်စ္ေပမယ္႔ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာလည္းမၾကိဳက္္ဘူးေလ ကိုယ္ပုိင္လြတ္လပ္ခြင္႔ကုိ အျပည္႔အ၀ ေပးထားတယ္ ေနာ္ ။ ဒါေပမယ္႔ ခုထိေတာ႔ သမီးေလးဟာ လြတ္လပ္ခြင္႔ကုိ အလြဲသံုးစားလုပ္တာမေတြ႔ရေသးဘူးေလ ဒါေၾကာင္႔ သမီးေလးကုိပိုခ်စ္ရတာ သမီးေလးဟာ အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ တည္ျငိမ္ျပီး ေအးေဆးသူမို႔ ေမေမေမြးရက်ိဳးနပ္တဲ႔ သမီးေလး ပါပဲကြယ္။
ေမေမ႔သမီးေလး ဟာ ေနာင္အနာဂတ္မွာ မရွိဆင္းရဲသားမ်ားကို ကူညီနိုင္တဲ႔ ေစတနာဆရာ၀န္မၾကီး ျဖစ္လာမယ္ ဆုိရင္ျဖင္႔ ေမေမ သမီးေလးကို ခုအရြယ္ထိ ေကၽြးေမြး ေစာင္႔ေရွာက္ရက်ိဳးနပ္ပါျပီကြယ္။
ကဲသမီးေလးေရ စာလည္းရွည္သြားျပီ ……..သမိီးေလးရဲ႔ (၁၉)ႏွစ္ျပည္႔ေမြးေန႔မွာ အမွတ္တရ …ေမေမ႔ထံမွ` သမီးေလးသုိ႔ေပးစာ´ ေပါ႔ သမီးေလး ဒီေန႔ေမြးေန႔ မွသည္ ေနာက္ ေမြးေန႔ေပါင္းမ်ားစြာကို္
က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ခ်စ္တဲ႔မိသားစုနဲ႔ အတူေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ပါေစလို႔ေနာ္
(ေမေမ႔ရဲ႔ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကို သမီးေလးႏွစ္သက္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္)
သမီးေလးရဲ႔ခ်စ္ေမေမ
Wednesday, March 26, 2008
သိခ်င္လွၿပီ (၂)
က်မ၏စိတ္အစဥ္တို႔ကို သင္ခန္းစာထဲသို႔ ပို႔္ထားလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္သည္ ဖမ္းခ်ဳပ္၍ မရသည့္အတို္င္း တခါတခါေတာ့ လြတ္ထြက္ခ်င္သည္။ စူးစိုက္ထားသည့္ၾကားကပင္ သင္ေနသည့္စာက ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ စိတ္မပါဘဲ စာသင္ရသည္မွာ အလြန္ပင္ စိတ္ညစ္ညဴးဖြယ္ ေကာင္းလွပါသည္။ ၂နာရီျပည့္၍ စာသင္ခ်ိန္ၿပီးၿပီဆိုမွ က်မလည္း စိတ္သက္သာရာ ရသြားေတာ့သည္။
အတန္းၿပီး၍ ဖုန္းကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္း မတ္ေစ့ဂ်္က ေရာက္ေနျပန္သည္။
` thansin,
ဒီပံုအတိုင္းဆို သူသည္ က်မသင္တန္းခ်ိန္ မွန္သမွ်ကိုပါ သိေနၿပီေပါ့။ ဒါဆို အတန္းထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ျဖစ္ေနမလား..။ သံသယစိတ္ျဖင့္ အတူတူဆင္းလာေသာ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ၾကည့္လုိက္မိသည္။ အားလံုးလိုလုိပင္ သူတို႔ေဘးနားက သူငယ္ခ်င္းႏွင့္သာ စကားေျပာေနၾကၿပီး က်မကို ဂရုစိုက္မိသူဟူ၍ တေယာက္တေလမွကို မရွိပါ။ ဘာမွမတတ္ႏိုင္သည့္အဆံုး သက္ျပင္းတစ္ခ်က္သာ ခ်လိုက္မိေတာ့၏။
***
ယံုထင္ေၾကာင္ထင္ႏွင့္ ေတြ႔သမွ်လူအားလံုးကို သံသယ၀င္ေနရသည္မွာ ယေန႔ဆိုလွ်င္ တစ္ပတ္ေတာင္ ျပည့္ၿပီ။ သူကလည္း မတ္ေစ့ဂ်္တို႔ကို အခ်ိန္မွန္မွန္ႏွင့္ ပို႔ေနဆဲ.။ သူ မတ္ေစ့ဂ်္ပို႔ေနက် အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ က်မလည္း မတ္ေစ့ဂ်္မ်ားကို ေမွ်ာ္ေနတတ္ၿပီ..။ မတ္ေစ့ဂ်္မလာပါက သူမ်ားတခုခု ျဖစ္ေနၿပီလားဆိုၿပီး စိတ္ပူေနတတ္ၿပီ..။ ဟိုးတစ္ေန႔ကေတာ့ သူ႔အသံကို က်မၾကားလိုက္ရသည္။ `ဟယ္လို´ ဆိုတဲ့ အသံတစ္ခုကို ၾကားရရံုျဖင့္ သူဘယ္သူလဲဆိုတာ မခြဲျခားႏိုင္ခဲ့ပါ။
ယခုေတာ့လည္း က်မမွာ အက်င့္တစ္ခုတိုးလာခဲ့ျပန္ၿပီ။ အရင္ကဆိုလွ်င္ ေရာက္လာသမွ် မတ္ေစ့ဂ်္အားလံုးကို ဖုန္းေလးမည္ဟု အေၾကာင္းျပ၍ ဖ်က္တတ္ေသာ က်မသည္ ယခုေတာ့ သူ႔မတ္ေစ့ဂ်္မ်ားကို တျမတ္တႏိုး သိမ္းထားတတ္ေနပါၿပီ။ အားေနသည့္အခ်ိန္မ်ား၊ တစ္ကိုယ္တည္း ပ်င္းရိေနသည့္အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ သူပို႔ထားခဲ့ေသာ မတ္ေစ့ဂ်္မ်ားကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ဖတ္ေနတတ္သည္။ ထိုမတ္ေစ့ဂ်္မ်ားကိုဖတ္ၿပီး သူ႔ပံုပန္းသ႑ာန္ကို ခန္႔မွန္းရသည္မွာလည္း ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းလွပါသည္။ သူသည္ ေခ်ာေမာသူမ်ား ျဖစ္ေလမလား..။ ဒါမွမဟုတ္ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ေနတတ္သူလား..။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူသည္ က်မ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ေစေအာင္ေတာ့ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သူ ျဖစ္ပါသည္။
သူ႔ကို မသိရေသးခင္က သိခ်င္သည့္စိတ္ျဖင့္ စိတ္လႈပ္ရွားရသည္လည္း ရွိသလို သူ႔ကို သိရမည္ဆိုရင္လည္း ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးျဖင့္ ဆက္ဆံရမည္ကိုလည္း က်မရင္ေမာလွပါသည္။ က်မ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့သည့္ ထုိေန႔ကိုေတာ့ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ထိုေန႔က သူ ပို႔ေနက် အခ်ိန္မဟုတ္ဘဲ မနက္ေစာေစာ က်မထံသို႔ မတ္ေစ့ဂ်္တစ္ခု ၀င္လာပါသည္။ ` သူ ဒီေန႔ က်မကို လာေတြ႕မည္´တဲ့.။ ထို မတ္ေစ့ဂ်္ကို ဖတ္ေနသည့္အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ က်မလက္ေတြ မသိမသာ တုန္ယင္ေနခဲ့ပါသည္။
သင္တန္းမတက္ခင္မ်ား က်မကို လာေခၚလိမ့္မလား။ အဲလိုမ်ိဳး လာေခၚရင္ေတာ့ က်မ သင္တန္းတက္ႏိုင္ပါေတာ့မလား။ သူက က်မအရင္ကတည္းက သိတဲ့လူမ်ား ျဖစ္ေနမလား။ တခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ သူမ်ားလား။ အစရွိသည့္ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ က်မရဲ႕ေခါင္းထဲမွာ ရႈပ္ေထြးေနသည္။ သူသည္ သင္တန္းမတက္ခင္ေတာ့ ေရာက္မလာခဲ့ပါ။ ေစာင့္ရတာကို အင္မတန္မွ မုန္းတီးေသာ က်မသည္ ယခုေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္လာေခၚမွန္း မသိေသာသူ႔ကို ေစာင့္ေနရပါသည္။ သင္တန္းတက္ေနစဥ္ တေလွ်ာက္လံုးလည္း မတည္မျငိမ္ႏွင့္ စိတ္လႈပ္ရွားေနေသာ က်မကိုယ္က်မ ေဒါသထြက္မိပါသည္။
လက္မွနာရီကို ဘယ္ႏွၾကိမ္ေျမာက္မွန္း မသိ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ သင္တန္းလႊတ္ခ်ိန္ နီးကပ္လာေလေလ က်မ စိတ္ေတြလႈပ္ရွားရေလေလပါပဲ..။ ေဟာ.. အတန္းလႊတ္လိုက္ၿပီ.။ က်မနာမည္ကို ဘယ္သူမ်ား ေခၚလိုက္ေလမလဲဆိုၿပီး နားစြင့္ထားမိသည္။ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္ရွာေနတုန္းမွာပဲ က်မကို အရွိန္နဲ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္က ၀င္တိုက္လိုက္သည္။ မ်က္လံုးေတြ ျပာသြားၿပီး က်မလက္ထဲမွာ ကိုင္ထားေသာ စာအုပ္မ်ား လြတ္က်သြား၏။ ေဒါသတၾကီးႏွင့္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်မကို ေျပာင္စပ္စပ္ႏွင့္ လူတစ္ေယာက္က ငံု႕ၾကည့္ေနသည္။
ထိုသူ႔ကို က်မသိပါသည္။ အလြန္ေပါ့ပ်က္ပ်က္ႏိုင္ၿပီး စည္းကမ္းမွန္သမွ်ကို ခ်ိဳးေဖာက္သူျဖစ္သည္။ ေဆာ္အလြန္ၾကည္သူဟု နာမည္ထြက္သူျဖစ္သည္။ ေကာင္မေလးေပါင္းစံုကို ထည္လြဲတြဲေနတာလည္း က်မ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ပါ။ တြဲေနတဲ့သူေတြ မ်ားလြန္းအားၾကီးေသာေၾကာင့္ ဘယ္တစ္ေယာက္က သူ႔ရည္းစားအစစ္အမွန္လည္း ဆိုတာေတာင္ က်မ မေ၀ခြဲတတ္ပါ။ သူ႔ကို ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္၍ အထင္လည္း ေသးပါသည္။ စကားေျပာခ်င္စိတ္လည္း မရွိသျဖင့္ က်မစာအုပ္မ်ားကို ေကာက္ၿပီး လွည့္ထြက္ရန္ ျပင္လိုက္ပါသည္။ က်မ လွည့္ထြက္ၿပီး ေျခတစ္လွမ္း.. ႏွစ္လွမ္း..
` သံစဥ္ ´
က်မကို လွမ္းေခၚလိုက္သံ..။ သူ ေရာက္လာၿပီလား..။ က်မ စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္၏။ က်မ ေတြ႕လိုက္ရသည္ႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အားလံုး ပ်က္သုဥ္းသြားသည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ က်မလွည့္ထြက္လိုက္သည္။ ထိုေနရာႏွင့္ အေ၀းဆံုးကို သြားႏိုင္သမွ် သြားလိုက္ခ်င္သည္။ လွည့္ထြက္လိုက္သည့္ ေျခလွမ္းမ်ားနဲ႔အတူ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုပါ ခ်လိုက္မိ၏။ က်မ သိမ္းထားခဲ့ေသာ သူ၏မတ္ေစ့ဂ်္မ်ား အားလံုး တစ္ခါတည္းကို delete လုပ္လိုက္ေတာ့မည္..။
က်မအား လွမ္းေခၚလိုက္ေသာ `သူ´မွာ ခုနက က်မကို ၀င္တိုက္ခဲ့ေသာ က်မအျမင္ကတ္လွပါသည့္ `သူ´ သာ ျဖစ္ပါသည္။
***
လူတိုင္းသည္ ေမွ်ာ္လင့္ဖူးပါသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္တတ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ေလာကတြင္ ေမွ်ာ္လင့္တိုင္းလည္း ျဖစ္မလာေသာ အရာမ်ားစြာ ရွိသည္။ ေမွ်ာ္မွန္းသည့္အတိုင္း ျဖစ္လာသည့္အခါတြင္ လူသားတိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္တတ္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေမွ်ာ္လင့္တိုင္း ျဖစ္မလာခဲ့လွ်င္ေတာ့…။
<ေမပ်ိဳ>
Saturday, March 22, 2008
သိခ်င္လွၿပီ...။
သိခ်င္လွၿပီ..။
သူ.. ဘယ္သူလဲဆိုတာ က်မ သိခ်င္လွပါသည္။
***
ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးသည္ႏွင့္ အ၀တ္အစားကို ေရြးခ်ယ္ေနမိသည္။ ဘာ၀တ္ရင္ ေကာင္းမလဲ။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ က်ပ္က်ပ္ေလးနဲ႔ ခပ္မိုက္မိုက္ပံုစံ ၀တ္ရေအာင္လည္း က်မရုပ္ရည္က စတုိင္မိမိႏွင့္ ေခတ္ဆန္သည့္ ရုပ္ရည္မ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ (ေခတ္မဆန္ေသာ ရုပ္ရည္ႏွင့္ လန္ေနေအာင္ ၀တ္ထားေသာ မိန္းကေလးမ်ားကို က်မဘယ္လိုမွ သေဘာမက်ႏိုင္ပါ။) ဒါဆို စကတ္ေလး ၀တ္ရမည္လား။ စကတ္ႏွင့္ဆိုရင္ေတာ့ က်မပံုစံႏွင့္ လိုက္ဖက္မည္ျဖစ္သည္။ ၾကည့္ေကာင္းမည္ထင္ေသာ အက်ီႏွင့္စကတ္ကို တြဲဖက္၀တ္ဆင္လိုက္သည္။
ေမေမျပင္ေကၽြးေသာ မနက္စာကို စားေသာက္ၿပီးေနာက္ လိုက္ပို႔မည့္ကားကို ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ သည္ေန႔မွပဲ ကားဆရာ ဦးေလးၾကီးက ေနာက္က်ေနသည္။ က်မက အတန္းထဲကို သူမ်ားထက္ အရင္ေရာက္မွ ေက်နပ္တတ္သူ။ ဆရာစာသင္ေနမွ ၀င္ရမည့္အေရးကိုေတြး၍ က်မေသမေလာက္ ရွက္လွပါသည္။ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်မေစာင့္ႏုိင္သည့္ အတိုင္းအတာကလည္း လြန္ေနၿပီ။ အျမန္ဆံုးသြားႏိုင္မည္ဆိုရင္ေတာင္ ယခုသြားကာမွ မီရံုက်ေပမည္။ ဆံုးျဖတ္ၿပီးသည့္အတိုင္း က်မထိုင္ရာမွ ထလိုက္သည္။ က်မ တကၠစီႏွင့္ပဲ သြားေတာ့မည္ဟု ေမေမ့ကို ေျပာရမည္ေလ။ ေမေမ့အား ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ဖုန္းကိုကိုင္ကာ အိမ္ကေန ထြက္ခဲ့သည္။
တကၠစီေပၚေရာက္သည္မွ မၾကာေသး..။ က်မဖုန္းမွ အခ်က္ျပသံေလး ျမည္လာသည္။ က်မကိုယ္တိုင္ သြင္းထားသည့္အသံေလးမို႔ က်မမွတ္မိေနပါသည္။ က်မထံသို႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္ မတ္ေစ့ဂ်္ပို႔ေနျပီ။
` Have a nice day, thansin.
with love,´
ဖုန္းနံပါတ္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်မ မသိေသာ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခု..။ က်မ နည္းနည္းေတာ့ အံ့ၾသသြားပါသည္။ က်မဖုန္းနံပါတ္ကို သိေသာသူမ်ားမွာ လက္ခ်ိဳးေရ၍ေတာင္ ရႏိုင္ပါသည္။ သူ.. ဘယ္သူမ်ား ျဖစ္ႏိုင္မည္နည္း။ ပထမေတာ့ ဖုန္းမွားပို႔သည္ဟု ထင္မွတ္ခဲ့သည္။ ဖုန္းမွားပို႔သည္ ဆိုရေအာင္လည္း က်မနာမည္ အတိအက်ကိုက မတ္ေစ့ဂ်္ထဲမွာ ပါေနသည္။ ဒါ့အျပင္ သည္ဖုန္းနံပါတ္ႏွင့္ က်မထံ မတ္ေစ့ဂ်္ပို႔ေနသည္မွာ ဒီေန႔ႏွင့္ဆို သံုးရက္ေတာင္ ရွိၿပီ။ က်မ ခံစားခ်က္ေရာင္စံုကို တျပိဳင္နက္ထဲ ခံစားလိုက္ရသည္။ ဘယ္သူမွန္း မသိေသာေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ညဴးရသည္။ မသိေသာလူတစ္ေယာက္က (ကိုယ့္နာမည္အတိအက်ျဖင့္) မတ္ေစ့ဂ်္ပို႔ေသာေၾကာင့္ မိန္းကေလးပီသစြာ အနည္းငယ္ဂုဏ္ယူခ်င္ေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ က်မသည္ ထူးျခားစြာ ေခ်ာေမာလွပသူတစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။
က်မစီးလာေသာ ကားေလးသည္ အရွိန္ျမန္ျမန္ျဖင့္ ေရြ႕လ်ားေနပါသည္။ က်မစိတ္ထင္ေတာ့ က်မအိမ္က ကားထက္ပင္ ပို၍အရွိန္ျမန္လွေပသည္။ ကားမွန္ဖြင့္ထားသျဖင့္ မနက္ေစာေစာ ေလစိမ္းသည္ က်မမ်က္ႏွာအား စိမ္းသက္စြာ တိုက္ခတ္ေနပါသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးလာခဲ့သျဖင့္ က်မကိုယ္ခႏၶာမွာ အနည္းငယ္ ေအးစက္ေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကားမွန္တင္ဖို႔အတြက္ေတာ့ က်မစိတ္ကူးမရွိပါ။ တျဖဴးျဖဴးတိုက္ခတ္ေနေသာ ေလေတြႏွင့္အတူ သူ.. ဘယ္သူလဲဆိုတာ စဥ္းစားရသည္မွာ က်မအတြက္ တမ်ိဳးစိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းေလသည္။
ကားရပ္သြားေတာ့မွ က်မသတိထားလိုက္မိသည္။ တကၠစီက က်မတို႔သင္တန္းေရွ႕ကို ေရာက္ေနၿပီပဲ။ ခါတိုင္း နာရီ၀က္ၾကာေအာင္ သြားရေသာ အသြားခရီးသည္ ယခုေတာ့ ငါးမိနစ္ေလာက္သာ ၾကာသလိုလို..။ က်သင့္ေငြကို ထုတ္ေပးၿပီး သင္တန္းရွိရာ အေဆာက္အဦးထဲသို႔ ၀င္လိုက္သည္။ ၀င္ေပါက္မွာ ေစာင့္ေနေသာ ဦးေလးၾကီးက က်မကို ျမင္သည္ႏွင့္ ႏႈတ္ဆက္ေနၾကအတိုင္း ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
` good morning!!! ´
က်မ ျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အေပၚထပ္သို႔ ဆက္တက္လာခဲ့သည္။ က်မေရာက္သြားေတာ့ သင္တန္းစရန္ ၁၀မိနစ္သာသာ လိုေတာ့သည္။ အျခားအတန္းက သင္တန္းသားေတြကလည္း သူတို႔အခန္းေရွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္လို႔..။ အနည္းငယ္က်န္ေသာ အခ်ိန္မ်ားအား ထိုသူေတြကို အကဲခတ္ရင္းႏွင့္သာ ကုန္ဆံုးလိုက္ပါသည္။ က်မလွမ္းၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕သြားၿပီး က်မထက္ လယ္ဗယ္တစ္ခု ပိုျမင့္ေသာ အတန္းမွ အကိုၾကီးတစ္ေယာက္က က်မအား ျပံဳးျပသည္။ သူမ်ား ျဖစ္မလား..။ က်မေတြးၾကည့္မိပါသည္။ သုိ႔ေသာ္က်မ မည္သို႔မွ် မခန္႔မွန္းတတ္ပါ..။
<ဆက္ရန္>
Wednesday, March 19, 2008
ေႏြရာသီ ၏ စိန္ေခၚမႈ အား အံတု၍
မီးေဘးအတြက္ အဓိက လွဴဒါန္းသူမ်ားကေတာ႔ နိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာမ်ား၊ Ravenေသြးလွဴ၇ွင္အဖြဲ႔ ၊ ျပည္တြင္းမွ ေစတနာရွင္မ်ား၊ ျမန္မာျပည္မွ ဘေလာ႔ကာမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ေပးပို႔တဲ႔ ေငြသား သိန္းသံုးဆယ္ေက်ာ္ကုိ မတည္ျပီး ျပည္တြင္းမွလည္း လွဴဒါန္းသူမ်ားရဲ႔ ေငြမ်ားနွင္႔ ပူးေပါင္းလိုက္တဲ႔အခါ ေငြသားေပါင္း သိန္းေလးဆယ္႔ငါးသိန္းေလာက္အထိ ေကာက္ခံရရွိခ႔ဲ႔ပါတယ္။ ရရွိတဲ႔ေငြသားမ်ားကို ၾကက္ေျခနီတပ္ဖြဲ႔မွ လူငယ္မ်ား နဲ႔Raven ေသြးလွဴရွင္ အဖြဲ႔မွလူငယ္မ်ားက ေ၀ငွရာမွာ တက္ၾကြ စြာ တာ၀န္ယူခဲ႔ၾကပါတယ္။ရရွိတဲ႔ေငြသားမ်ားကို ၁၅၀၀က်ပ္တန္ စပို႔ရွပ္ အထည္ ၂၅၀၀ ၀ယ္ယူခဲ႔ပါတယ္။
Raven BDC မွ အလွဴရွင္တဦးကလည္း အ၀တ္အထည္ ၃၆၅ ထည္ လွူဒါန္းပါတယ္။ လႈဒါန္းမည္႔ေန႔ မနက္ ဆယ္နာရီ အခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္မွ ဘေလာ႔ကာမ်ားမွ အလွူေငြ နွစ္သိန္းထပ္မံ လွဴဒါန္းသည္႔အတြက္ ၾကက္ဥ အလံုး ၂၀၀၀ ေက်ာ္ကို ခ်က္ခ်င္း ၀ယ္ယူခဲ႔ပါတယ္။ ရန္ကုန္စည္ပင္သာယာ လက္ေထာက္ညြန္ၾကားေရးမႈး
ကလည္း ဗလာစာအုပ္ ဒါဇင္ 600 ကုိ လာေရာက္လွဴဒါန္းခဲ႔ပါတယ္။
၁၈.၃.၂၀၀၈ ရက္ေန႔ မနက္ေစာေစာကတည္းက ၾကက္ေျခနီတပ္ဖြဲ႔မွ လူငယ္မ်ား နဲ႔Raven အဖြဲ႕သားမ်ားဟာ လွဴဒါန္းေရးအတြက္ စိတ္အားထက္သန္ေနၾကပါ္တယ္။ မနက္ေစာေစာ ကတည္းက လူစုျပီး ၇.၃၀အခ်ိန္မွာ Raven BDC ရံုးခန္းမွ စတင္ထြက္ခြာခဲ႔ပါတယ္။ မနက္ ၉.၀၀နာရီမွာ လႈိင္သာယာကုိေရာက္ရွိခဲ႔ပါတယ္။ တာ၀န္ရွိသူမ်ားထံ သတင္းပို႔ျပီးေနာက္ လွုိင္သာယာ အရန္မိးသတ္တပ္ဖြဲ႔မ်ားကလည္း ကူညီအားျဖည္႔ေပးပါတယ္။ ၁၀.၃၀နာရီတြင္ လွိုင္သာယာ ေရဥကၠံေစ်း ကိုေရာက္ရွိပါတယ္။
လႈဒါန္းမဲ႔ ပစၥည္းမ်ားကိုေနရာခ်ထားခ်ိန္မွာပဲ လူထုက စည္ကားစြာ ေရာက္ရွိေနခဲ႔ပါျပီ။ ေန႔လည္ ၁၂.၀၀နာရီမွာ စတင္လွဴဒါန္းပါတယ္။ လွဴဒါန္းတဲ႔ေနရာမွာလဲ မိသားစုအလိုက္ အထည္အေရအတြက္ကုိ စာရင္းမ်ားတြက္ခ်က္ျပီး စနစ္တက်ခြဲေ၀ေပးခဲ႔တာျဖစ္ပါတယ္။လာေရာက္ ၾကတဲ႔ မီးေဘးဒုကၡသည္မ်ားကလည္း စနစ္တက် လာေရာက္ယူငင္ၾကတဲ႔ အတြက္ ေ၀ငွ၇ာမွာ ပုိျပီး အဆင္ေျပေခ်ာေမြခဲ႔ပါတယ္။
မိသားစုအလိုက္ အက်ီၤ၊ဗလာစာအုပ္၊ ၾကက္ဥ တို႔ကို အခ်ိဳးၾက ေ၀ငွ ခဲ႔ပါတယ္။ ေ၀ငွရာမွာလမ္းအလိုက္ ပထမဦးစြာ ခေရလမ္း၊ ထုိေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္း ၊သီးသန္႔လမ္း၊ ဆိပ္ကမ္းသာလမ္း ၊ေနာက္ဆံုး ေအာင္သုခလမ္းကိုေ၀ငွခဲ႔ပါတယ္။ ညေန၆.၀၀မွာ အားလံုးေ၀ငွ ျပီးစီးခဲ႔ပါတယ္။
အခုလို လွဴဒါန္းမႈေလးက လုိအပ္ေနတဲ့ေနရာကို လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ အေရာက္ပို႕ႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေဖာ္မျပတတ္ေအာင္ပဲ ပီတီျဖစ္မိပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဦးေဆာင္ ဦးရြက္ျပဳခဲ့တဲ့ RAVEN BDC အပါအ၀င္ လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႕မ်ား၊ ေစတနာရွင္ အလွဴရွင္မ်ားနဲ႕ လုပ္အားေပး ေမာင္မယ္မ်ား အားလံုးကို ရင္ထဲကေန လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္ေလ။
က်မ ဘေလာ႔ေလးမွာ က်မသူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႔ လိႈင္သာယာမီးေဘး ကယ္ဆယ္ေရး အေၾကာင္းကုိ တင္ျပရင္း ဒီပို႔ေလးနဲ႔ အလွဴရွင္မ်ားနဲ႔ လုပ္အားေပး ေမာင္မယ္မ်ားကို ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။
Saturday, March 15, 2008
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ..
ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ သံစဥ္ဖြဲ႔ၿပီး
ရင္ခုန္သံကို ၾကိဳးညွိႏိုင္သူေတြ..။
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ..
ျဖဴစင္တဲ့ေမတၱာတရားနဲ႔
ေလာကၾကီးကို အလွဆင္သူေတြ..။
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ..
ဘ၀အေမာေတြနဲ႔ ၾကံဳရတိုင္း
ေအးျမတဲ့ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔
ေခၽြးသိပ္ေပးသူေတြ..။
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ..
ကႏာၱရခရီးလမ္းမွာ
အိုေအစစ္တမွ် လိုအပ္လွတဲ့
ခရီးသြားေဖာ္ေတြ..။
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ..
အမုန္းနဲ႔အာဃာတကို ေမ့ထား
ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ သံေယာဇဥ္ကိုသာ
တည္ေဆာက္တတ္ၾကသူေတြ..။
ကံၾကမၼာေတြ ဘယ္လိုေျပာင္းေျပာင္း
သကၠရာဇ္ေတြ ဘယ္လိုေႏွာင္းလည္း
ရင္ခုန္သံမရပ္သေရြ႕
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တြဲလက္ျမဲစြာ
ဆက္ေလွ်ာက္ေနမယ္...။
Wednesday, March 5, 2008
ေစာင့့္ေပးၾကေနာ္..
အခုတေလာ က်မလည္း ေက်ာင္းတက္လိုက္၊ ေဆးရံုသြားလိုက္နဲ႔ အရမ္းကို မအားမလပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ပို႔စ္အသစ္ မတင္ျဖစ္တာပါ။ အြန္လိုင္းလည္း မတက္ျဖစ္တာပါ။ လာလည္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေက်းဇူးလည္းတင္ပါတယ္။ အားလည္းနာလွပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္လည္း ေသာၾကာေန႔ကစၿပီး က်ဴတုိရီယယ္ သံုးခုက တစ္ရက္ျခားစီ ေျဖရမွာမို႔ အသစ္ဖတ္ရန္ ေမွ်ာ္ေနၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး က်မကုိ ခဏေလာက္ သည္းခံၿပီး ေစာင့္ေပးၾကေနာ္။
Sunday, March 2, 2008
ေလာကကိုအလွဆင္သူမ်ား
ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ မွတ္တမ္းတင္ ေန႕တေန႕ျဖစ္တဲ့ ေတာင္သူလယ္သမားေန႕(မတ္လ ၂ ရက္ ) ေန႕မွာ အမိေျမရဲ့ ရပ္ေ၀းရပ္နီးမွာ ရွိေနၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားမ်ားနဲ႕ ျမန္မာစာေပကို ျမတ္နိုးတဲ့ လူတုိင္းအတြက္ ဖတ္ရႈခ်င္စရာ အြန္လိုင္း မဂၢဇင္းတေစာင္ ထြက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ မဂၢဇင္းရဲ့ အမည္ကေတာ့ `ေလာက အလွ ´ လို႕ ေပးထားတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။
