လူေကာင္းႏွင့္လူေတာ္

အခုလတ္တေလာ လူေတာ္ျဖစ္လ်က္သားနဲ႔ လူေကာင္းမျဖစ္ႀကတဲ့လူေတြကို ျမင္ေနရလို႔ စိတ္ထဲမေကာင္းျဖစ္မိတာနဲ႔ ဒီပို႔စ္ကိုေရးျဖစ္တာပါ…

"လူေတာ္မျဖစ္ရင္ေန၊ လူေကာင္းေတာ့ျဖစ္ေအာင္လုပ္" ဒီစကားက က်မတို႔အဘိုးက်မတို႔ကို ေျပာေနက်စကားတစ္ခြန္းပါ။ အဲဒီ့အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ဒီစကားရဲ႕အဓိပၸာယ္ကို ေကာင္းေကာင္းနားမလည္ခဲ့ပါဘူး။ "ေတာ္ေနရင္ၿပီးတာပဲ။ ေကာင္းတာမေကာင္းတာနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ"လို႔ ထင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ လူကေတာ္ေနတာနဲ႔ အဲဒီ့လူလုပ္သမွ်က အေကာင္းခ်ည္းပဲျဖစ္တယ္လို႔ က်မကထင္ခဲ့တာေပါ့။ ေတာ္တဲ့လူတိုင္းကို အားက်၊ကိုယ္လည္းသူတို႔လို ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကႀကီးစိုးေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ မေတာ္တဲ့လူေတြကိုလည္း မေတာ္ရေကာင္းလားလို႔ အထင္ေသးခဲ့မိပါတယ္။ က်မရဲ႕အေတြးအေခၚကေတာ္ေတာ္မွားခဲ့တာပဲေနာ္။ ၿပီးေတာ့ရွိေသးတယ္။ စိတ္ထားေကာင္းဖို႔က နံပါတ္၁၊ ပညာတတ္ဖို႔ကနံပါတ္၁၀တဲ့ ဘုန္းဘုန္းတစ္ပါးကမိန္႔ႀကားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ အဲဒီ့အဆိုကိုက်မ မေထာက္ခံခဲ့ပါဘူး။ က်မထင္ခဲ့တာက စိတ္ထားေကာင္းဖို႔က လြယ္လြယ္ေလးေပါ့။ ပညာတတ္ဖို႔က်ေတာ့ အရမ္းႀကိဳးစားရတယ္ေပါ့။ အဲဒီ့လို က်မဟာမိုက္မိုက္ကန္းကန္းေတြးခဲ့ဖူးပါတယ္။


အခုအခ်ိန္က်မွပဲ က်မအမွန္ကိုျမင္သြားခဲ့ပါတယ္။လူဆိုတာ ေတာ္ေနဖို႔ထက္ လူလူခ်င္းကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္၊ညွာတာသနားစိတ္ စတဲ့စိတ္ေကာင္း၊ႏွလံုးေကာင္းေလးေတြရွိေနဖို႔ပဲ အေရးႀကီးတာပါ။ လူေကာင္းဆိုတဲ့နာမည္က ေခၚေတာ့သာႏွစ္လံုးတည္း။ ဒီနာမည္ႏွစ္လံုးေလးေအာက္မွာပဲ ေျမာက္ျမားလွတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြက ကိန္း၀ပ္ေနတယ္ေလ… ဒီအရည္အခ်င္းေတြက ဘာေတြမ်ားျဖစ္ႏိုင္မလဲလို႔ က်မစဥ္းစားႀကည့္ဖူးပါတယ္။ အေျခခံအခ်က္အေနနဲ႔ကေတာ့ သနားႀကင္နာစိတ္ပဲျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ကိုယ့္ထက္အင္အားခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့လူေတြ၊ ကိုယ့္ထက္ငယ္ရြယ္သူေတြ၊ ကိုယ့္ထက္နိမ့္ပါးႀကသူေတြကို ႀကင္နာသနားစိတ္ဆိုတာ ထားကိုထားသင့္တာပါ။ အမ်ားစုကေတာ့ ရင္ထဲမွာရွိတဲ့သနားႀကင္နာစိတ္ကို ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟစိတ္ေတြနဲ႔ ဖုံုးလႊမ္းသြားႀကတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကိုေတာင္ ထားႏိုင္ဖို႔မလြယ္ႀကဘူးဆိုတာ အခုမ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။

ကိုယ္ခ်င္းစာတရားကလည္းအေရးႀကီးပါတယ္။"သူတို႔ေနရာမွာ ငါသာဆိုရင္…"ဆိုၿပီးေတြးႀကည့္ႀကစမ္းပါ။ က်မတို႔ အျခားလူေတြကို ရက္ရက္စက္စက္လုပ္ရက္ပါေတာ့မလား… အျခားသူေတြနစ္နာသြားေအာင္ ပက္ပက္စက္စက္ေျပာရက္ပါေတာ့မလား… ဒီကိစၥကလြယ္မေယာင္နဲ႔ ခက္ေနတာပါ… ေျပာဖို႔လြယ္သေလာက္ လက္ေတြ႔လုပ္ႏိုင္ဖို႔ခက္တယ္ဆိုသလိုေပါ့ေလ… ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ အမွန္တရားကိုလက္ခံႏိုင္ၿပီး မွန္တဲ့ဘက္ကိုရပ္တည္ရဲတဲ့သတိၱပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကေတာ့ ေရွ႕ကေဖာ္ျပတဲ့အခ်က္ေတြထက္ေတာင္ ပိုခက္ေနပါေသးတယ္။ အမွန္တရားကိုသိႀကရင္ေတာင္ အေႀကာင္းေႀကာင္းေႀကာင့္ မွန္တဲ့ဘက္ကိုရပ္တည္ဖို႔ခက္ခဲတတ္ႀကပါတယ္။ အမွန္တရားကို အမွန္တရားလို႔လက္မခံႏိုင္တဲ့လူေတြကလည္း ေလာကႀကီးမွာအမ်ားႀကီးပါဘဲ။ အမွားကိုမ်က္စိမွိတ္ၿပီးအမွန္လို႔ယူဆေနႀကတာေပါ့။ ျပန္ျပင္ေပးမယ့္လူေတြကိုလည္း မလိုလားဘဲငါဇြဲႀကီးမားစြာ မာန္မာနထားေနႀကသူေတြလည္းရွိႀကပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကေတာ့ လူေကာင္းတစ္ေယာက္မွာ ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ အေျခခံအခ်က္အလက္ေတြပါဘဲ။ အျခားအခ်က္ေတြျဖစ္တဲ့ ကိုယ္ထက္ႀကီးသူေတြ၊မိဘဆရာေတြကိုရိုေသတတ္မႈနဲ႔၊ဘာသာတရားကိုင္းရိႈင္းမႈေတြ လည္းလိုအပ္ေနတာပါဘဲ… တကယ္တမ္းလူေကာင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့စိတ္ရွိရင္ ဒီအခ်က္ေတြက က်င့္ယူဖို႔ခက္ခဲလွတဲ့အရာေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး…


က်မအရမ္းအထင္ႀကီးခဲ့တဲ့ လူေတာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ကေရာ ခက္ပါသလား… က်မအထင္ေတာ့ မခက္ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္… သူ႔မွာ ကံ၊ဥာဏ္၊၀ီရိယဆိုတဲ့သံုးမ်ိဳးသာဆံုေနပါက လူေတာ္တစ္ေယာက္ဆိုတာ မုခ်ဧကန္ ျဖစ္လာမွာပါ… ကံဆိုတာကအလုပ္လို႔ယူဆမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္လုပ္ရင္လုပ္သေလာက္ရမွာမို႔လို႔ ဒီအခ်က္ကအလြယ္တကူ ျဖစ္ႏိုင္မွာပါ။ ၀ီရိယဆိုတာကလည္း ကိုယ္ထားရင္ ထားႏိုင္သေလာက္ရတဲ့အရာမ်ိဳးပါ… ဒီလူတစ္ေယာက္အတြက္ကေတာ့ ဥာဏ္ပဲလိုေတာ့မွာေပါ့ေနာ္… ဥာဏ္ကေတာ့ မ်ိဳးရိုးဗီဇနဲ႔ပါ ဆိုင္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ဥာဏ္ကလည္း အရမ္းေကာင္းစရာမလိုပါဘူး။ အသင့္အတင့္ရွိရံုနဲ႔ လူေတာ္တစ္ေယာက္က ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကဲ…ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ လူေတာ္ျဖစ္ဖို႔ေရာ၊လူေကာင္းျဖစ္ဖို႔ပါ မခက္လွဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။


က်မတို႔အဘုိးေျပာတဲ့ ေနာက္စကားတစ္ခြန္းလည္းရွိပါေသးတယ္။ "လူမိုက္လုပ္ခ်င္ရင္လုပ္၊ လူယုတ္မာေတာ့မလုပ္မိေစနဲ႔"တဲ့။ လူမိုက္ဆိုတာမ်ိဳးက ကိုယ္မိုက္ခ်င္လို႔မိုက္ေနတာပါ။ ဆိုးက်ိဳးျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ့္အတြက္ပဲဆိုးက်ိဳးျဖစ္ႏိုင္တာပါ။ လူယုတ္မာကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ ယုတ္မာပက္စက္တဲ့ အႀကံအစည္ေတြနဲ႔ ဘယ္သူ႔ကိုဒုကၡေပးရမလဲဆိုတာ ႀကံေနတဲ့လူမ်ိဳးေတြပါ။ ကိုယ္ေကာင္းက်ိဳးရဖို႔အတြက္ ဘယ္သူ႔ကိုမွမငဲ့ညွာဘဲ ရက္ရက္စက္စက္လုပ္ရက္တဲ့လူေတြပါ။ ရြာတစ္ရြာမွာ လူမိုက္၁၀ေယာက္ရွိလို႔ ရြာ မပ်က္ႏိုင္ေပမယ့္ လူယုတ္မာတစ္ေယာက္ရွိရံုနဲ႔ ရြာပ်က္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္က်မတို႔လည္း လူေတာ္လူေကာင္းျဖစ္ေအာင္ တတ္ႏိုင္သမွ်ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ လူေတာ္လူေကာင္းမျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း လူယုတ္မာေတာ့မျဖစ္ေအာင္ ေနႀကရေအာင္ေနာ္...