က်မနဲ႔မ်က္၀န္းတစ္စံု

` ေက်ာင္းသားေတြမ်ား ေစာင့္ေနရၿပီလား´ ဆိုေသာအသိျဖင့္ က်မေျခလွမ္းမ်ားကို လက္ေတြ႔စာသင္ခန္းဆီသို႔ ဦးတည္လိုက္သည္။ လက္ေတြ႔စာသင္ခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြက သူ႔အဖြဲ႔နဲ႔သူ အသီးသီးေနရာယူထားၾကသည္။ က်မလည္း က်မစာသင္ရမည့္ အဖြဲ႔ကိုရွာလိုက္မိသည္။ က်မရွာေနသည္ကို ေတြ႕သြားေတာ့ အခန္းရဲ႕အစြန္ဆံုးမွာရွိတဲ့ အဖြဲ႔ကေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္က မတ္တပ္ရပ္ၿပီး က်မကိုလွမ္းေခၚလိုက္သည္။

` ဆရာမ.. က်ေနာ္တို႔ ဒီမွာ..´

ထိုေက်ာင္းသားေလးကို တခ်က္ျပံဳးျပလိုက္ၿပီး သူတို႔ရွိရာသို႔ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ မနက္ကလက္ခ်ာမွာ သင္သြားတဲ့စာမ်ားထဲမွ သူတို႔နားမလည္သည္မ်ားကို ျပန္လည္ရွင္းျပရသည္။ ထို႔ေနာက္ စာထဲကအေၾကာင္းအရာမ်ားကို လက္ေတြ႔ျပသရန္ dead body (ေဆးစိမ္ထားေသာ ရုပ္အေလာင္း) ရွိရာသို႔ ဦးေဆာင္ေခၚသြားလိုက္သည္။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားကလည္း က်မသင္ၾကားျပသသည့္အခါ မျမင္ရမွာ စိုးသျဖင့္ ေရွ႕ဆံုးေနရာကိုရရန္ အလုအယက္တိုးေနၾကသည္။ သူတို႔၏မ်က္ႏွာမ်ားကေတာ့ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳျခင္းတို႔ျဖင့္ ပကတိၾကည္လင္ေနသည္။ ေၾသာ္.. အသက္၁၈၊ ၁၉ အရြယ္ဆိုေတာ့ ဘ၀မွာ ေပ်ာ္စရာေတြခ်ည္းပဲေပါ့။ သူတို႔အရြယ္တုန္းက က်မလည္း သည္လိုပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တာပဲေလ။

ေနာက္ဘက္ကေက်ာင္းသားေတြ မၾကားရမွာစိုးသျဖင့္ က်မရဲ႕အသံကို ျမွင့္ၿပီးရွင္းျပလိုက္သည္။ ကေလးေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးေတြကိုၾကည့္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ က်မေျပာသမွ်ကို အေသအခ်ာ အာရံုစူးစိုက္ေနပံု၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ၀တ္ေက်တန္းေက် နားေထာင္ေနပံု၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ လူေတြၾကပ္သျဖင့္ စိတ္ရႈပ္ေထြးေနပံု.။ က်မသင္ျပလို႔ ၿပီးသြားၿပီးေနာက္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ လက္ေတြ႔လုပ္ခုိင္းလိုက္သည္။ လက္ေတြ႔လုပ္ေနၾကေသာ ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားကိုၾကည့္ရင္း က်မရဲ႕စိတ္အစဥ္တို႔သည္ လြန္ခဲ့တဲ့၁၀ႏွစ္ေက်ာ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားခဲ့သည္။ အဲဒီ့တုန္းကေတာ့ က်မကဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသူေပါ့.။ က်မရဲ႕ ဒုတိယႏွစ္က အေၾကာင္းအရာမ်ားကို သတိရမိသည္ႏွင့္ အာရံုထဲမွာ အရိပ္တစ္ခုက ခိုတြယ္လာခဲ့သည္။

***

သူနဲ႔က်မရဲ႕ ေတြ႕ဆံုမႈက ၀တၳဳေတြထဲကလို စိတ္ကူးယဥ္စရာ မျဖစ္ခဲ့ပါ။ ေဖာ္မလင္နံ႔ေတြရေနတဲ့ dissection room မွာျဖစ္သည္။ ပူျပင္းလွေသာ မတ္လတြင္ ဆရာစာသင္တာကို ေက်ာင္းသားေတြ အလုအယက္တိုးၿပီး ၾကည့္ရတဲ့ အလြန္အိုက္စပ္ဖြယ္ ေကာင္းတဲ့ လက္ေတြ႔စာသင္ခ်ိန္မွာ သူ႔ကိုသတိထားမိခဲ့ပါသည္။

က်မသည္ မ်က္၀န္းမ်ားကို အလြန္ႏွစ္သက္သူျဖစ္သည္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အလွကို ေ၀ဖန္သံုးသပ္လွ်င္လည္း မ်က္၀န္းမ်ားရဲ႕အလွကိုသာ အဓိကၾကည့္ရႈသူျဖစ္သည္။ ထိုမ်က္၀န္းမ်ားမွ အဓိပၸာယ္ရွာရျခင္းကိုလည္း စိတ္၀င္စားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကျဖင့္ eye crazy ဟု ေနာက္ေျပာင္ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကသည္။ ထိုသို႔ မ်က္၀န္းမ်ားကို စိတ္၀င္စားေသာ က်မက မ်က္လံုးအလြန္လွေသာ သူ႔ကို ျမတ္ႏိုးမိခဲ့သည္မွာ အံ့ၾသစရာေတာ့ မဟုတ္ပါ။

ဆရာစာသင္ေနတာကို လိုက္ၾကည့္ေနရင္းမွ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ မ်က္၀န္းတစ္စံုကို သတိထားမိသြားသည္။ ထိုသူ႔ကို က်မ မျမင္ဖူးပါ။ ပထမႏွစ္တုန္းကပဲ သတိမထားမိတာလား။ ဒီႏွစ္မွပဲ သူကေက်ာင္းေျပာင္းလာသလား မသိေပမယ့္ ဒီလိုမ်က္၀န္းမ်ဳိးကုိေတာ့ တခါမွ က်မမျမင္ဖူးသည္မွာ ေသခ်ာလွပါသည္။ သူ႔ရဲ႕မ်က္၀န္းမ်ားသည္ အလြန္လွပါသည္။ မ်က္၀န္းထဲမွ မ်က္ဆံသည္ မည္းနက္၀ိုင္းစက္ေနသည္။ အနက္ေရာင္မ်က္ေတာင္မ်ားသည္လည္း ခပ္တိုတိုစိပ္စိပ္ေလးျဖင့္ ေယာက်္ားေလးရဲ႕မ်က္၀န္းမွန္း သိသာေစပါသည္။ မ်က္သားျဖဴျဖဴမွာလည္း မ်က္၀န္း၏အလွအပကို ေထာက္ပံ့ေပးလ်က္ရွိသည္။ ဒီလို အစိတ္အပိုင္းေတြ ေပါင္းစပ္လိုက္ေတာ့ အလြန္လွပေသာ၊ ပေဟဠိဆန္ေသာ မ်က္၀န္းတစ္စံုရလာပါသည္။ သူ႔ရဲ႕မ်က္၀န္းတစ္စံုမွာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ နစ္ေမ်ာမိသြားသည္မသိ။ ေဘးက သူငယ္ခ်င္းက လက္နဲ႔ပုတ္လိုက္ေတာ့မွပဲ အသက္၀င္လာေတာ့သည္။

`ဟင္.. ဘာလဲ´

` ယ် နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ဆရာစာေမးေနတယ္ေလ။ ´

` ဟုတ္လို႔လား။ ငါ.. မၾကားလိုက္ဘူး။ ´

က်မက ဟုတ္လို႔လားဆိုေသာ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ဆရာ႔ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ဆရာကလည္း အျမဲတမ္းသူေျပာသမွ်ကို ဂရုတစိုက္နားေထာင္ေလ့ရွိတဲ့ တပည့္တစ္ေယာက္ ဘယ္လိုမ်ားျဖစ္သြားပါလိမ့္ ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ဳိးျဖင့္ အံ့ၾသစြာၾကည့္လို႔။ က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း သတိလက္လြတ္ျဖစ္သြားေသာ က်မကိုပဲ ျပံဳးစိစိနဲ႔ ၾကည့္ေနၾကသည္။ က်မတကယ္မၾကားလိုက္တာပါလား ဆိုတဲ့အသိနဲ႔မ်က္ႏွာတခုလံုး ပူေႏြးလာသည္။ က်မဒီလို သတိလြတ္ၿပီး ေငးေမာသြားရျခင္းရဲ႕ တရားခံ သူကေတာ့.. က်မကိုလည္း ၾကည့္မေနဘဲ ဂရုမစိုက္တဲ့ အမူအရာနဲ႔ ဆရာ့ကိုသာ ခပ္တည္တည္ စိုက္ၾကည့္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဘာရယ္မဟုတ္တဲ့ ခံစားခ်က္တစ္မ်ိဳး က်မရင္ထဲမွာ ျဖတ္စီးသြားသည္။ ရင္ဘတ္ထဲက စူးခနဲ ေအာင့္သလို ခံစားလိုက္ရသည္။ က်မအတြက္ ေနာင္အခါ ရင္နာရမည့္ နိမိတ္ပံုမ်ားလား.။

ဆက္ရန္...