ယံုလားေတာ့မသိဘူး

က်မ အေမ့ဗိုက္ထဲမွာ ေနတုန္းကေပါ့…။ ေကြးေကြးေလးေနရတာ ေညာင္းလို႔ အျပင္မွာ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္တယ္ေလ…။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ ဗိုက္ဆာလာေရာ…။ ဒါနဲ႔ေမေမ့ကို မုန္႔၀ယ္ေကၽြးဖို႔ ပူဆာတာေပါ့…။ ေမေမကလည္း က်မလက္ကိုဆြဲၿပီး ေစ်းထဲကို သြားႀကတာေပါ့…။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ ေညာင္းလာလို႔ စေတာ္ဘယ္ရီပင္ေအာက္မွာေတာင္ ၀င္ထိုင္ေနႀကေသးတယ္…။ ရန္ကုန္က စေတာ္ဘယ္ရီက ပိုေတာင္ခ်ိဳေသးတယ္သိလား…။ ေစ်းထဲမွာလည္းေရာက္ေရာ က်မလည္း ဗိုက္ဆာေနတာနဲ႔ လိပ္ခြံသုတ္တို႔၊ ငါးေျခေထာက္စြပ္ျပဳတ္နဲ႔ ေဂၚဇီလာေတာက္ေတာက္ေႀကာ္ကို အျပတ္တီးေပးလိုက္တာေပါ့…။
***

စားေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အားးးးဆိုတဲ့အသံကို ႀကားလိုက္တယ္…။ ဘယ္သူေအာ္တာလဲလို႔ ႀကည့္လိုက္ေတာ့ က်မအေမက ဗိုက္နာလို႔ ေအာ္တာ…။ ဟိုက္… က်မကို ေမြးေတာ့မွာပဲ…။ ေမေမ့ကိုလည္း ေဆးရံုပို႔ရဦးမွာဆိုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ အျမန္စဥ္းစားလုိက္တယ္…။ ေနာက္ေတာ့ အႀကံရတာနဲ႔ ေဆးရံုကိုဖုန္းဆက္ၿပီး အေရးေပၚလူနာတင္ယာဥ္ေခၚတာေပါ့…။ ၿပီးေတာ့မွ ဗိုက္ထဲကို အသာေလး၀င္ၿပီး ၿငိမ္ေနရေတာ့တယ္…။ ေဆးရံုလည္း ေရာက္ေရာ ဆရာ၀န္ေတြရဲ႕ေကာင္းမႈနဲ႔ က်မအျပင္ေရာက္လာတာေပါ့…။

က်မ မ်က္လံုးႏွစ္လံုးလည္း ဖြင့္လိုက္ေရာ…။ က်မက ခါခါဘုိရာဇီေတာင္ထိပ္ေပၚကို ေရာက္ေနတယ္…။ ဒီေလာက္အျမင့္ႀကီးကို တစ္ခါမွလည္း မေရာက္ဖူးေတာ့ အရမ္းေႀကာက္တာေပ့ါ…။ တစ္ေယာက္တည္းလည္း ျပန္မဆင္းရဲဘူးေလ…။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အႀကံရလိုက္တယ္…။ ဦးသန္းေရႊဆီက ဟယ္လီေကာ္ပတာ တစ္စင္းေလာက္ သြားငွားမယ္ေပါ့…။ (သူ႔ေျမးေတြက ဟယ္လီေကာ္ပတာနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ႀကတာ မဟုတ္လား) သြားလည္းငွားေရာ ဦးသန္းေရႊက ဟယ္လီေကာ္ပတာေတာ့ မငွားဘူးတဲ့…။ ျမင္းပ်ံႀကီးတစ္ေကာင္ပဲ ယူသြားဆိုၿပီး ေပးလိုက္တာေပါ့…။ ဒါနဲ႔ က်မလည္း ျမင္းပ်ံႀကီးကိုစီးၿပီး အိမ္ကို ျပန္လာေတာ့တာပါပဲ…။

အိမ္လည္းေရာက္ေရာ…။ ေမေမက က်မကိုလွမ္းေျပာတယ္…။ ေဟာ့၀ပ္က ေက်ာင္းတက္ဖို႔ ေခၚစာေရာက္ေနၿပီတဲ့…။ ေဟာ့၀ပ္ဆိုတာ အဂၤလန္မွာ နာမည္ႀကီးတဲ့ ေမွာ္သင္တန္းေက်ာင္းေလ။ က်မလည္း အရမ္း၀မ္းသာသြားတာေပါ့…။ စာလည္း ဖြင့္ဖတ္လိုက္ေရာ…။

သို႔
ေမပ်ိဳ

အေႀကာင္းအရာ။ ။ ေက်ာင္းတက္ေရာက္ရန္ ဖိတ္ေခၚျခင္း။

မေမပ်ိဳအား က်ေနာ္တို႔ ေဟာ့၀ပ္ေက်ာင္းသို႔ တက္ေရာက္ၿပီး ေမွာ္ပညာကို သင္ယူရန္ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းကို တက္ေရာက္ရန္ မေမပ်ိဳ အေနျဖင့္ အခ်က္တစ္ခ်က္ကို လိုက္ေလ်ာ ရပါမယ္။ အဲဒီ့အေႀကာင္းကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းကို ေရာက္ေတာ့မွပဲ ေဆြးေႏြးႀကတာေပါ့။

ပံု
ေဟာ့၀ပ္ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး
ဒမ္ဘလဲဒိုး
မွတ္ခ်က္။ ။မေမပ်ိဳအား ေခၚေဆာင္ရန္ ဟယ္ရီေပၚတာကို ေစလႊတ္လိုုက္ပါတယ္။

ဒါနဲ႔ က်မလည္း ေက်ာင္းသြားတက္ဖို႔အတြက္ အထုပ္အပိုးေတြ ျပင္ဆင္ရေတာ့တာေပါ့…။ က်မအထုပ္အပိုးေတြ ျပင္ဆင္ေနတုန္း ျဗဳန္းးးး ဆို က်မတို႔ မီးလင္းဖိုထဲမွာ ျဖတ္ခနဲလင္းလာတယ္…။ ထင္တဲ့အတိုင္း ဟယ္ရီေပၚတာ ေရာက္လာတာေပါ့…။ ဟယ္ရီ႕ရဲ႕ ေမွာ္ႀကိမ္လံုး တစ္ခ်က္ ေ၀ွ႔ယမ္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ…။ က်မတို႔ လြင့္ေမ်ာသြားလိုက္တာ…။ ေနာက္ဆံုး က်မရဲ႕ေျခေထာက္က တစ္ေနရာကို သြားထိတဲ့အခ်ိန္ အထိေပါ့...။

က်မ ကဗ်ာကယာပဲ မ်က္လံုးကို ဖြင့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့…။ မီးေရာင္ေတြ မႈန္မိႈင္းမိႈင္းနဲ႔ လင္းေနတဲ့ မုခ္ဦးတစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္တယ္…။ အဲဒါက ငရဲျပည္တဲ့…။ ငရဲမင္းက ဟယ္ရီနဲ႔က်မကို ေတြ႔ခ်င္လို႔တဲ့ေလ…။ က်မတို႔ ငရဲမင္းဆီလည္း ေရာက္ေရာ…။ ငရဲမင္းက မင္းတို႔လူ႔ျပည္မွာ အခ်င္းခ်င္းလိမ္လည္ လွည့္ဖ်ားေနတဲ့သူေတြ၊ မေကာင္းႀကံတဲ့လူေတြ ေတြ႔ရင္ သူ႔ကုိခ်က္ခ်င္း အေႀကာင္းႀကားတဲ့။ ဆက္သြယ္လို႔ ရေအာင္ ဖုန္းနံပါတ္ကို ေပးလိုက္တယ္…။ သူ႔ဖုန္းနံပါတ္က 095………တဲ့။ ကဲ...အားလံုးလည္း အတိုင္မခံခ်င္ရင္ လိမ္လိမ္မာမာ ေနႀကေနာ္…။

က်မတို႔လည္း ေဟာ့၀ပ္ကို အခ်ိ္န္မီ မေရာက္မွာ စိုးတာနဲ႔ ငရဲမင္းကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္လာခဲ့တာေပါ့…။ လမ္းမွာ တံျမက္စည္းပ်ံႀကီးကို စီးၿပီး သြားလိုက္တာ…။ တိမ္ေတြႀကားထဲက ျဖတ္သြားရင္း မိုက္ကယ္အို၀င္ တိမ္ေတြကုိ ေဘာလံုးလုပ္ၿပီး ကန္ေနတာကိုေတာင္ ေတြ႔ခဲ့ေသးတယ္…။ ဒီလိုနဲ႔ ေလေတြ ႀကားထဲမွာ ၿငိမ့္ခနဲ၊ ၿငိမ့္ခနဲနဲ႔ ေမ်ာေနလိုက္တာ…။ ေနာက္ဆံုး… ေဟာ့၀ပ္တံခါး၀ဆီကို ေရာက္လာတာေပါ့…။ ေက်ာင္းကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက က်မကိုေတြ႔ခ်င္လို႔ လာေခၚပါေရာ…။

က်မလည္း ေႀကာက္ေႀကာက္နဲ႔ ဒမ္ဘလဲဒိုးရဲ႕အခန္းကို တံခါးေခါက္လိုက္တာေပါ့…။ သူက ပတ္စ္ေ၀ါ့ေျပာပါတဲ့…။ က်မလည္း မသိတာနဲ႔ ဒမ္ဘလဲဒိုးဆီ ေျပးၿပီး ေမးလိုက္တာေပါ့…။ ဒမ္ဘလဲဒိုးက ေျပာတယ္…။ ပတ္စ္ေ၀ါ့က မသိပါတဲ့…။ မိုုက္တယ္ေနာ္…။ ဒါနဲ႔ ပတ္စ္ေ၀့ါကို ေျပာၿပီး သူ႔အခန္းထဲကုိ ၀င္လိုက္တာေပါ့…။ ပထမဆံုး ဒမ္ဘလဲဒိုးက သူ႔ရဲ႕ ေက်ာင္းေခၚစာ ေရာက္လားတို႔ ၊ ဟယ္ရီ႕က ေကာင္းေကာင္း ေခၚလာရဲ႕လားလို႔ ေမးတာေပါ့...။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေက်ာင္းတက္ခ်င္ရင္ လိုက္ေလ်ာရမယ့္ အခ်က္ကို ေျပာျပပါတယ္…။ ဒါကေတာ့ က်မသူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္တဲ့
ကိုမာန္လိႈင္းငယ္
ကိုေကာင္းကင္ကို
၀ကၤပါတို႔ကို ယံုတမ္းစကား တစ္ပုဒ္စီ ေျပာခိုင္းပါတဲ့…။ က်မလည္း မတတ္ႏိုင္တဲ့အဆံုး ကတိေပးလိုက္ရတာေပါ့…။ ကဲ သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ က်မကတိကို တည္ေအာင္ ကူညီေပးႀကမယ္ မဟုတ္လား...။

{မီးေလး tagတာကို က်မေမပ်ိဳက ျပန္လည္ေျဖႀကားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။}