က်မေျပာေသာသူငယ္ခ်င္း

က်မကို မမိုးခ်စ္သူက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အေႀကာင္း ေျပာခိုင္းေတာ့ ေခါင္းထဲမွာ ခ်က္ခ်င္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ နာမည္ကေပၚလာပါေရာ။ သူ႔အေႀကာင္းပဲ ေျပာျပေတာ့မယ္ေနာ္။ နာမည္ေတာ့ မေျပာရင္ ရတယ္မဟုတ္လား။

ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေတြ ေျဖၿပီးေတာ့ က်မတို႔ ေႏြရာသီအားလပ္ရွည္ႀကီးကို လက္ခံရရွိလုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မအားလပ္တာကို မျမင္ခ်င္ႀကတဲ့လူေတြက က်မကို သင္တန္းေတြအမ်ားႀကီး တက္ခိုင္းေတာ့တာပဲ။ က်မလည္း သူတို႔သေဘာက် လိုက္တက္ရတာေပါ့။ သင္တန္းေတြကေတာ့ အစံုပါပဲ။ ၿဗိတိသွ်သံရံုးမွာလည္း အဂၤလိပ္စာကို တက္ခိုင္းတယ္ေလ။ သူတို႔က မေျဖခင္ လယ္ဗယ္သတ္မွတ္တဲ့ စာေမးပြဲတခု ေျဖရတယ္။ က်မက ခပ္ညံ့ညံ့ဆိုေတာ့ (ဟီးးး ႀကံဳတုန္းေလး ႀကြားတာ) လယ္ဗယ္၃ကို ရပါတယ္။ အဲဒီ့မွာပဲ က်မရဲ႕အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေလးနဲ႔ စတင္ေတြ႔ရွိခဲ့တာပါ။

စေတြ႔ပံုေလး ေျပာျပမယ္ေနာ္။ က်မက တက္ရတာဆိုေတာ့ ေႀကာက္ေနတာေပါ့။ ကိုယ္နဲ႔အသိကလည္းမရွိ၊ ေနာက္ၿပီး အဲဒီ့မွာတက္တဲ့လူေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ ၿမိဳ႕ထဲကလူေတြေလ။ အကုန္လံုးက အလွအပေတြ ျပင္ဆင္ၿပီး စတိုင္ေတြဘာေတြ ထုတ္ထားႀကတာေပါ့။ က်မေနတဲ့ေနရာကလည္း ၿမိဳ႕ေပၚမဟုတ္တဲ့အျပင္ ရုပ္ကလည္း မလွမပ၊ သူမ်ားေတြလိုလည္း အလွကျပင္မထား၊ စတိုင္ကလည္းမရွိနဲ႔ ေတာသူမတစ္ေယာက္ မ်က္စိလည္ၿပီး လာထိုင္ေနတာနဲ႔ေတာင္ တူေသးတယ္။ တစ္ေယာက္တည္း ေႀကာင္တက္တက္နဲ႔ေပါ့။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ ကေသာကေမ်ာနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ အတန္းထဲကုိ ၀င္လာပါေရာ။ ရုပ္ကလည္း စုတ္ခၽြန္းခၽြန္းနဲ႔ အရပ္ကျမင့္ျမင့္ အသားကညိဳညိဳနဲ႔ ဘယ္လိုႀကည့္ႀကည့္ လွမွာမဟုတ္တဲ့ရုပ္ရည္။ (ဟီးးးး သူ႔ကိုဖဲ့ေနတာ) သူကခပ္တည္တည္နဲ႔ သေဘာေကာင္းမယ့္ ရုပ္ေတာ့ေပါက္သား။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ စေတြ႔တယ္ဆိုပါေတာ့။

ဒီအထိေတာ့ က်မတို႔ မခင္ေသးပါဘူး။ အတန္းထဲမွာ စာေမးတဲ့အခါတိုင္း သြက္လက္စြာ ေျဖတတ္တဲ့သူ၊ အဂၤလိပ္တစ္ေယာက္ေလာက္နီးပါး အသံထြက္ပီသသူ၊ ဗဟုသုတႀကြယ္၀တဲ့သူ႔ကို က်မအားက်မိပါတယ္။ က်မတို႔က အဂၤလိပ္စာတစ္ခုတည္းကို မနည္းရအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနရခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ ျပင္သစ္ဘာသာစကားကိုပါ အေျခခံေလာက္ေတာ့ တတ္ေျမာက္ေနပါၿပီ။ သူက ကဗ်ာေရးလည္း ေတာ္ပါတယ္။ သူ႔ကဗ်ာေလးကိုေတာင္ က်မဘေလာ့မွာ တင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ က်မတို႔ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့ သူက၅ဘာသာ ဂုဏ္ထူးပါတယ္ေလ။ က်မထက္ တစ္ခုနည္းေပမယ့္ (ဟဲဟဲ ႀကြားတာ) အမွတ္တူေနတဲ့သူ႔ကို က်မေတာ္ေတာ္ ႀကည့္မရျဖစ္ေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း သေဘာေကာင္းတဲ့သူ႔ကို က်မခင္မင္မိခဲ့ပါတယ္။ ေဆးေက်ာင္းေတြဖြင့္ေတာ့ သူကေဆး၁ က်မက ေဆး၂ဆိုေတာ့ မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဖုန္းနဲ႔ေတာ့ အဆက္အသြယ္ မျပတ္ခဲ့ပါဘူး။

က်မစိတ္ဆိုးတဲ့အခါ ဘာေျပာေျပာ နားေထာင္ေပးသူ ၊ စိတ္ဓါတ္က်တဲ့အခါတိုင္း လက္တြဲေခၚယူသူ၊ က်မ၀မ္းနည္းတဲ့အခါ ႏွစ္သိမ့္ေပးသူ၊ က်မရဲ႕အေကာင္းအဆိုးမွန္သမွ်ကို နားလည္ေပးသူ၊ က်မစိတ္ညစ္ေလတိုင္း စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ကူညီေပးသူ၊ အားငယ္တဲ့အခါတိုင္း အားေပးသ၊ူ ညီမေလးတစ္ေယာက္လို ျဖဴစင္စြာခ်စ္တတ္သူ၊ က်မရဲ႕သူငယ္ခ်င္း သူဟာ က်မအတြက္ မရွိမျဖစ္ပါဘဲ။ သူစိတ္တိုတဲ့အခါတိုင္းလည္း က်မကိုေျပာျပေလ့ရွိၿပီး သူ၀မ္းသာတဲ့အခါမွာလည္း က်မကိုသာအရင္ဆံုး သတိရေလ့ရွိပါတယ္။ သူသေဘာက်တဲ့ ေကာင္မေလးေတြကိုလည္း မလိုက္ခင္ က်မကိုအႀကံဥာဏ္ ေတာင္းတတ္ပါေသးတယ္။ သူ႔မွာအထူးအဆန္းနဲ႔ ႀကံဳရေလတိုင္း က်မကိုသတိရတတ္ၿပီး က်မမွာအခက္အခဲနဲ႔ ႀကံဳရတိုင္းလည္း သူ႔ကိုသတိရမိပါတယ္။

စာေမးပြဲမွာ အမွတ္နည္းတဲ့အခါ ငိုတတ္တဲ့က်မကို အၿမဲေခ်ာ့တတ္သလို က်မအမွတ္မ်ားတဲ့အခါမွာလည္း က်မနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ေပးတတ္တဲ့သူဟာ က်မအတြက္ေတာ့ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းပါပဲ။ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ႀကားမွာ အၿပိဳင္အဆိုင္ေတြ၊ မိန္းကေလးေယာက်္ားေလး ခြဲျခားမႈေတြ လံုး၀ကိုမရွိပါဘူး။ သူက က်မအတြက္ေတာ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေကာင္း၊ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းပါပဲ။ သူနဲ႔က်မက ရန္ျဖစ္ေလ့ မရွိပါဘူး။ တခါတေလ ေဆး၁နဲ႔ေဆး၂ ယွဥ္တဲ့အခါမွသာ ျငင္းခုန္ျဖစ္ႀကတာပါ။ အဲဒီ့အခါတိုင္းလည္း က်မကသာ ေက်ာင္းစြဲႀကီးလို႔ အတင္းလိုက္ျငင္းတတ္ၿပီး သူူကေတာ့ က်မကို စ ရံုေလာက္သာ ျငင္းတတ္တာပါ။ အၿမဲတမ္းလည္း က်မကိုအလိုလုိက္ၿပီး အႏိုင္ေပးေလ့ရွိတဲ့အတြက္ အကိုအရင္းမရွိတဲ့ က်မအတြက္ေတာ့ သူဟာ ဘုရားကေပးတဲ့ဆုပါပဲ။