က်မႏွင့္ `...........´

စာထဲမွာ စိ္တ္၀င္စားေနတုန္း ရွိေသးသည္။ `ဟိတ္´ ဆိုတဲ့ အသံေႀကာင့္ လန္႔သြားသည္။ လွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ သီသီ…။ ဘာလဲဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ က်မက ေမးဆတ္ျပလိုက္ေတာ့။

` သဲ မုန္႔သြားစားရေအာင္။ တာေမြက မုန္႔တီက အရမ္းေကာင္းတယ္။ သဲလွ်ာလည္သြားလိမ့္မယ္´

သီသီ့စကားေႀကာင့္ က်မနည္းနည္းေတာ့ စိတ္၀င္စားသြားသည္။ က်မက မုန္႔တီကို အရမ္းႀကိဳက္တာေလ။

` အခုပဲ ေလးနာရီခြဲေနၿပီ။ သဲတစ္ေယာက္တည္း ျပန္ရင္ ေနာက္က်ေနမွာေပါ့။ ဒီနားမွာပဲ စားရေအာင္သီသီရယ္ ´

` သဲကလည္း တာေမြဆိုင္က ပိုေကာင္းလို႔ဟာကို။ လိုက္ခဲ့ပါ။ သီသီျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ။ ေနာ္ ´

က်မလည္း နဂိုကတည္းက စားခ်င္ေနတဲ့လူဆိုေတာ့ သီသီႏွစ္ခါေတာင္ မေခၚလိုက္ရပါဘူး။

` ဒါဆိုလည္း ၿပီးေရာေလ။ ေမ့ကို ကူေျပာေပးေနာ္။ ´

သီသီကလည္း ` အင္းပါ သဲရယ္။ ျမန္ျမန္လာ ´ က်မလည္း ပိုက္ဆံအိတ္နဲ႔ဖုန္းကို ေကာက္ယူၿပီး ေအာက္ထပ္ကို ျမန္ျမန္ပဲ ဆင္းလာခဲ့သည္။ ေမေမကလည္း က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေျပာေနတာကို ႀကားတယ္ထင္သည္။ က်မ ေျပာဖို႔ ပါးစပ္ဟရံုပဲ ရွိေသးသည္။

` သီသီျပန္ပို႔မယ္ဆိုရင္ေတာ့ လိုက္သြားေလ သဲ။ ေနာက္ေတာ့ မက်ေစနဲ႔ေနာ္။´

ေမေမက သြားဆိုတာနဲ႔ က်မတို႔ညီအမႏွစ္ေယာက္လည္း အျမန္ပဲလစ္ႀကတာေပါ့။ ရံုးဆင္းခ်ိန္ဆိုေတာ့ ဘတ္စ္ကလည္း ႀကပ္ေနသည္။ ကားကႀကပ္ေနေတာ့ က်မတို႔လည္း စကားမေျပာျဖစ္။ ကားေပၚက ဆင္းေတာ့မွ အသက္ရႈေခ်ာင္သြားသည္။ သီသီေျပာတဲ့ မုန္႔တီဆိုင္က ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္နဲ႔ မလွမ္းမကန္း။ လူေတြကလည္း မ်ားေနပံုကို ႀကည့္ျခင္းျဖင့္ သူတုိ႔မုန္႔တီ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆိုတာကို သိႏိုင္သည္။ က်မတို႔ စားဖို႔ မွာတုန္းရွိေသးသည္။ သီသီ့နာမည္ကို ေခၚသံႀကားလိုက္ရသည္။ က်မတို႔ လွည့္ႀကည့္လုိက္ေတာ့ ေခတ္ဆန္ဆန္ဒီဇိုင္းေလးနဲ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္။ သီသီ့အရြယ္ေလာက္ေတာ့ ရွိၿပီ။ ဆိုင္ကယ္ကို မွီၿပီး ရပ္ေနပံုက ခ်စ္စဖြယ္ေလး။ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေလာက္သည္။ က်မက သီသီ့ကို လွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ သီသီက..။

`သဲ အဲဒါ သီ့သူငယ္ခ်င္း ငယ္ငယ္တဲ့ ငယ္ေရ မေတြ႔တာ ႀကာလို႔ထင္တယ္။ ငယ္က ပိုလွလာသလိုပဲ။ ´

သီသီက မိတ္ဆက္ေပးလာေတာ့ က်မလည္း ၿပံဳးပဲၿပံဳးေနလိုက္သည္။ မငယ္ငယ္နဲ႔ သီသီကေတာ့ မေတြ႔ရတာ ႀကာလို႔ထင္တယ္။ စကားေတြ ေျပာလိုက္တာ။ က်မကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ေငါင္ေတာင္ေတာင္။ နာရီႀကည့္လိုက္ေတာ့ ငါးနာရီေတာင္ ထိုးၿပီးေနၿပီ။ သူတို႔ကလည္း စကားစ မျပတ္ေသးတဲ့ပံု။ ေမကလည္း ေစာေစာျပန္ခဲ့တဲ့။ ဆိုင္ကလည္း လူမ်ားလို႔ က်မတို႔ဆီကို မုန္႔ကလာမခ်ေသး။ ေနာက္၅မိနစ္ေလာက္ေနမွ မုန္႔ကလာခ်သည္။ က်မလည္း ျမန္ျမန္ျပန္ရၿပီးေရာ အရသာေတာင္ မခံေတာ့ပါဘူး။ ဒီအတိုင္းပဲ ဗိုက္ထဲ၀င္သြား ၿပီးေရာ သေဘာနဲ႔ မ်ိဳမ်ိဳခ်ေနေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့မွ သီသီရဲ႕

`သဲကို ျပန္လိုက္ပို႔ရဦးမွာ ငယ္ရဲ႕။ ေနာက္ေန႔မွပဲ ေတြ႔ရေအာင္ေနာ္´ ဆိုတဲ့ အသံႀကားမွ က်မလည္း ဟင္းးး ခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။ က်မတို႔ ကားမွတ္တိုင္မွာ ေစာင့္ေနေတာ့လည္း ကားကေတာ္ေတာ္နဲ႔ မလာ။ လာတဲ့ကားေတြကလည္း ႀကပ္ေနတာမ်ား မတ္တပ္ရပ္ဖို႔ေတာင္ မလြယ္။ သီသီ့သူငယ္ခ်င္းကလည္း က်မတို႔ကို ကူၿပီးေစာင့္ေပးေနသည္။ ေျခာက္နာရီ ထိုးခါနီးအထိ ကားကလည္း မရေတာ့ မငယ္ကပဲ သူ႔ဆိုင္ကယ္ကို ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ သီသီလည္း မစီးတတ္ စီးတတ္နဲ႔ စီးၿပီး က်မကို လိုက္ပို႔ေတာ့သည္။ ေသခ်ာမေမာင္းတတ္လို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ ေမာင္းတဲ့ အရွိန္ကလည္း နည္းမွမနည္းဘဲ။ က်မဆို အသက္ေတာင္ ရွဴလို႔မ၀ေတာ့။ ဘယ္အခ်ိန္ တိုက္မိမလဲလို႔ ေတြးပူေနရသည္။

`ကၽြီ´

သီသီ့ဆိုင္ကယ္က တိခနဲ ရပ္သြားသည္။ က်မ အလန္႔တႀကား ေခါင္းေထာင္ၿပီး ေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့ မီးပိြဳင့္မိေနျခင္း ျဖစ္သည္။ က်မတို႔ ေစာင့္ရင္းေစာင့္ရင္း မီးပိြဳင့္က မစိမ္းေတာ့ဘူး။ ဟိုဘက္လမ္းေႀကာင္းကိုပဲ ဖြင့္ေပးေနသည္။ က်မတို႔လည္း မသကၤာတာနဲ႔ ဟိုဘက္ဒီဘက္ႀကည့္ေနတုန္း ရွိေသးသည္။ မီးသတ္ကားေတြ တစ္စီးၿပီး တစ္စီး ျဖတ္သြားႀကသည္။ သူတို႔သြားတဲ့ဘက္က က်မတို႔ အိမ္ဘက္ေလ။ က်မလည္း စိတ္ပူၿပီးေတာ့ ေမ့ဖုန္းကို လွမ္းဆက္ႀကလိုက္သည္။ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပ ဆိုပါလား။ က်မတို႔ ေစာင့္ေနတုန္း ရွိေသးတယ္။ မီးခိုးေငြ႔ေတြက တလိပ္လိပ္တက္လာသည္။

`…..ဘက္မွာ မီးေလာင္ေနတာတဲ့။ အႀကီးအက်ယ္ဆိုပဲ။ ´

ဒါဆို က်မတို႔အိမ္နားဆိုတာ ေသခ်ာၿပီ။ က်မလည္း ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိနဲ႔ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘူး ျဖစ္ေနသည္။ အိမ္ဘက္ကို သြားမယ့္လမ္းကိုလည္း မီးသတ္ကားေတြကလြဲၿပီး မသြားခိုင္းေတာ့။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ ` တီ တီ´ ဆိုၿပီး က်မဖုန္းထဲကို မက္ေဆ့ဂ်္၀င္လာသည္။ ဖြင့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေမေမ့ဆီက။ ေရးထားတာကေတာ့ လိုတိုရွင္းပဲ။

`အိမ္မွာ မီးေလာင္ေနတယ္။ တစ္အိမ္လံုးလည္း ကုန္သေလာက္ပဲ။ ျပန္မလာနဲ႔´ တဲ့။

အခ်ိန္ကို ႀကည့္လိုက္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ နာရီ၀က္ေလာက္က ပို႔ထားတာ။ က်မေခါင္းထဲမွာလည္း ရီေ၀ေ၀နဲ႔ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ။ မ်က္လံုးထဲမွာလည္း မီးေတာက္ေတြကိုပဲ ျမင္ေနရသည္။ ေဖေဖကလည္း အလုပ္မွာ။ အိမ္မွာက ေမေမနဲ႔ေမာင္ေလးပဲ ရွိသည္။ သီသီ့ကို ႀကည့္ေတာ့လည္း က်မလိုပင္ တုန္လႈပ္ေနဟန္။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ `မမသဲ´ဆိုတဲ့ က်မေမာင္ေလးရဲ႕ေခၚသံကို ႀကားလိုက္ရသည္။ ေဘးဘီ၀ဲယာကို ႀကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ေမာင္ေလးကို မေတြ႔။ က်မ အေျပးအလႊားကို လိုက္ရွာေနမိသည္။ ရင္ထဲမွာလည္း တလွပ္လွပ္နဲ႔။ ပထမေတာ့ က်မကို ေခၚေနတဲ့အသံက ခပ္က်ဲက်ဲ။ ေနာက္ေတာ့ တခြန္းနဲ႔တခြန္းက စိပ္လာသည္။ ေနာက္ဆံုး ေဆာင့္ေအာ္လိုက္သံနဲ႔

` မမသဲ ((((´

က်မ အလန္႔တႀကား မ်က္စိဖြင့္ၿပီး ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေမာင္ေလးက က်မခုတင္ေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္လို႔။ က်မကို စိတ္တိုေနတဲ့ အႀကည့္နဲ႔ႀကည့္ေနသည္။ က်မလည္း အူေႀကာင္ေႀကာင္နဲ႔ ၿပံဳးျပလိုက္သည္။

လတ္စသတ္ေတာ့ က်မ အိပ္မက္ မက္ေနခဲ့တာကိုး။